1.
Ο κόσμος δημιουργεί το Πάσχα, αφού καταργήσει πρώτα την έννοια της
εύπεπτης διασκέδασης που υπηρετούν ακόμη και αυτήν τη μέρα όλοι οι
μικροαστοί. Ζούμε το Πάσχα. Καθόμαστε όλοι στο τραπέζι και μοιραζόμαστε
το θάμπος. Ο θάνατος, μακριά από μας.
2.
Περάσαμε τόσα πολλά και θα περάσουμε και άλλα εξαιτίας μιας άπληστης
τάξης και όλων των φιλισταίων που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Είμαστε
εδώ, Πάσχα, απέναντί τους.
3.
Γεμάτοι χαρά, τιμάμε το Πάσχα με τους αγαπημένους μας, όλους εκείνους
που δεν είναι πλούσιοι, δεν έχουν πρόσβαση και επιρροή στο σύστημα,
αυτούς τους μη έχοντες αλλά τα πάντα κατέχοντες.
4.
Πάσχα ενάντια στην παραίτηση, ενάντια στην κατάθλιψη, ενάντια σε κάθε
υπακοή, ενάντια στην Ιερά Σύνοδο που ισχυρίζεται πως είναι εδώ για να
μας φυλάξει από τον εαυτό μας.
5.
Το Πάσχα πάντα θυμάμαι την υπέροχη κυρία Σεβαστή στην Καισαριανή, που
μας έφτιαχνε μηλαράκια, κόκκινα, καραμελωμένα. Που στήναμε αυτί για να
την ακούσουμε να προσεύχεται δυνατά στην αυλή της. Πέρασε ο καιρός, αλλά
πάντα τη θυμάμαι. Της έγραψα κι αυτούς τους στίχους: «Μια σεβαστή που
φρόντιζε το δικό της το λαδάκι, τον άγιο-Γιώργη παρακαλούσε να έρθει από
ψηλά να τηνε πάρει, μα ήταν σκοτεινά και δεν μπορούσε ο άγιος να τη δει
κι έφυγε πάλι. Αχ, άγιε μου Γιώργη, πες μου μια ιστορία, πες μου ένα
παραμύθι, να πάψει στην καρδιά μου η τρικυμία, να βγει να γίνει άστρο,
άστρο μικρό σαν τα αμαρτήματά μου. Αχ, άγιε μου Γιώργη, κάνε να ησυχάσω,
κι εγώ, στον άλλο κόσμο όταν πάω, από τον κήπο μου δροσιά θα σου
φυλάξω».
6.
Πάσχα, το τέλος κάθε πλάνης. Πάσχα που δεν γνωρίζει τι είναι κενό, τι
είναι μοναξιά. Πάσχα, το μόνο της ζωής μας μυθιστόρημα, το οποίο θα
συνεχίσει να γράφεται και μετά από εμάς. Πάσχα που δεν επιθυμεί να
αλλάξει το χαρακτήρα μας, απλά μας τακτοποιεί απέναντί του. Πάσχα χωρίς
τεχνάσματα, χωρίς ένταση, κυρίως χωρίς ιδιοτέλεια. Πάσχα κατά των
αχρείων.
7.
Πάσχα που όλοι πορευόμαστε εναρμονισμένοι, έστω για μία φορά το χρόνο,
με τους συνανθρώπους μας, χωρίς την παραμικρή ανάγκη να εξηγηθούμε γι'
αυτό που μας συμβαίνει. Πάσχα όπου η παρουσία του άλλου, του ξένου,
είναι χαρά.
8.
Το Πάσχα δεν είναι ο τελευταίος σταθμός στο ταξίδι που αρχίζει με τους
Χαιρετισμούς και κορυφώνεται με την Ανάσταση. Το Πάσχα συνεχίζει μετά
απ' όλα αυτά σαν μια αυτόνομη δύναμη, έξω από την Εκκλησία, έξω από τους
ελεεινούς ευσεβιστές, των οποίων η ματαιοδοξία σκεπάζει κάθε πιθανό
υπόλειμμα αληθινής πίστης. Ο Πασκάλ θεωρούσε απορίας άξιο ότι κάτι τόσο
αυτονόητο όσο η ματαιότητα του κόσμου δεν είναι ορατό στους
περισσότερους, οι οποίοι αναζητούν τα μεγαλεία χωρίς να αντιλαμβάνονται
ότι όλο αυτό είναι απλώς μια ανοησία.
9.
Πάσχα, ενώ έχει κηρυχθεί επίσημα η πνευματική μας πτώχευση. Δεν έχει
καμία σημασία αν την αξίζουμε. Αν προσερχόμαστε εξαιτίας της καταγωγής
μας σαν ικέτες στο ναό της γνώσης. Δεν έχει σημασία αν έχουν δει πολλά
τα μάτια μας. Αμετάκλητα αυτά έχουν γίνει παρελθόν. Και το χρέος μας
είναι να τα αλλάξουμε όλα με τον αγώνα μας. Καλό Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου