Μαγειρέματα...

Ποιος έκανε τις περισσότερες και μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις; Ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ; Σε αυτό το ψευτοδίλημμα προσπαθεί να σύρει προεκλογικά το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέσω της κυριακάτικης «Αυγής» αναπαράγει τα γνωστά δικολαβίστικα τερτίπια της κυβερνητικής προπαγάνδας, προκειμένου να «βγάλει λάδι» τη δική του αντιλαϊκή πολιτική. Τελικά, το μόνο που πετυχαίνει είναι να αθωώσει την πολιτική και των προηγούμενων κυβερνήσεων, την οποία επάξια συνέχισε, όσο κι αν ζητάει τώρα να «μηδενίσει το κοντέρ» και ο λαός να τον εμπιστευτεί ξανά ως το «μικρότερο κακό». Ετσι, με στατιστική του τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι...» η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να διαχωρίσει τις σκληρές περικοπές που επέβαλε την πενταετία 2015 - 2019 από τις περικοπές της πενταετίας 2010 - 2014. Για τους συνταξιούχους όμως οι περικοπές αυτές δεν διαχωρίζονται, αλλά αθροίζονται. Γιατί πάνω στις ανελέητες περικοπές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε τις δικές του, εξίσου ανάλγητες, και μάλιστα τη δική του επίθεση την έντυσε με τα χρώματα της «ισονομίας» και της «δικαιοσύνης».

... και αποσιωπήσεις

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει και σε μία ακόμα αλχημεία. Αναφέρεται μόνο στις περικοπές που έγιναν τη δεκαετία 2010 - 2019 στις υφιστάμενες συντάξεις, τηρώντας «σιγήν ιχθύος» για τις μειώσεις που επιβάλλονται στις νέες συντάξεις από την ώρα που ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου. Εμείς θα θυμίσουμε ότι με αυτόν το νόμο, μόνο την τετραετία 2016 - 2019 οι μειώσεις σε παλιές και νέες συντάξεις εκτιμήθηκαν σε 8,2 δισ. ευρώ. Ειδικά δε για τις νέες συντάξεις οι μειώσεις αυτές θα είναι πολλαπλάσιες και σε βάθος χρόνου ανέρχονται σε δεκάδες δισ. ευρώ, γεγονός που αποσιωπά η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, οι ίδιοι ομολογούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να ρίξουν τη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη από το 17,3% του ΑΕΠ το 2016 στο 13,4% το 2020 και στο 12% το 2030, προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στο κεφάλαιο και τους δανειστές, αλλά και στην επόμενη κυβέρνηση, που θα βρει στρωμένο το δρόμο για να κλιμακώσει την επίθεση.

Εργαλείο εμπλοκής

 

«Η Ρωσία χρησιμοποιεί την Τουρκία ως εργαλείο, για να επιτρέψει στον εαυτό της να αναλάβει διάφορες δράσεις στην περιοχή. Αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί», επισήμανε ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, Ευάγγελος Αποστολάκης, σε ομιλία του, στο 8ο ετήσιο συνέδριο «EU and Foreign Policy Defence Forum 2019», κατά την επίσκεψή του την περασμένη βδομάδα στις ΗΠΑ. Η αποστροφή αυτή του υπουργού είναι ενδεικτική όχι μόνο για το «μεγάλο κάδρο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και για το γεγονός ότι σε αντίθεση με τα όσα λένε τα κυβερνητικά επιτελεία, η αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων γίνεται σταθερά μέσα από το «πρίσμα» των σχεδίων των ΗΠΑ, με βασικό στόχο την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. Αν τώρα δει κανείς ότι στην ίδια επίσκεψη «πανηγυρικά» επιβεβαιώθηκε ότι η δρομολόγηση των ΜΟΕ με την Τουρκία γίνεται υπό τη «σκέπη» των ΗΠΑ και ανοίγει την πόρτα σε επικίνδυνες «διευθετήσεις» σε ό,τι αφορά το Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για ένα ακόμα «εργαλείο» βαθύτερης εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και όχι για κάποιο υποτιθέμενο «δίαυλο εκτόνωσης της έντασης», ούτε βέβαια για «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, όπως παρουσιάζεται. Αυτά τα σχέδια που είναι μπροστά, από την επόμενη μέρα των εκλογών, όσο και η στρατηγική σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων σε ό,τι αφορά την εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, πρέπει να γίνουν κριτήριο ψήφου: Να δυναμώσει το ΚΚΕ για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.

Παρακαταθήκες

 

Υπέρ το δέον παίχτηκαν τις προηγούμενες μέρες οι «αποχαιρετισμοί» στη Βουλή, του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλου, και των επικεφαλής του Ποταμιού και των ΑΝΕΛ, Στ. Θεοδωράκη και Π. Καμμένου αντίστοιχα, που όλοι αποφάσισαν να μην κατέβουν στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ποιος ήταν ο κοινός τόπος; Οτι όλοι έφυγαν με «ύμνους» στην ανάγκη «σταθερότητας» του αστικού πολιτικού συστήματος, για τα «κρίσιμα» που είναι μπροστά, δηλώνοντας παράλληλα - όπως έκαναν άλλωστε με πράξεις και όλα τα προηγούμενα χρόνια - τη «διαθεσιμότητά» τους, όποτε και από όποια θέση τους «χρεώσει» το σύστημα. Ειδικότερα ο Ευ. Βενιζέλος εστίασε στην «ανάγκη πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης» σε ένα «σχέδιο ανασυγκρότησης», με μια κοινωνία που δεν θα αντιδρά στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Στο ίδιο πνεύμα, των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», ο Στ. Θεοδωράκης κάλεσε να μη «σκιαμαχούμε με φαντάσματα». Ενώ ο Π. Καμμένος, όπως ήταν φυσικό, στάθηκε στην «οικοδόμηση της ισχυρότερης συνεργασίας με τις ΗΠΑ στη Μεσόγειο». Ολα αυτά που προσφέρονται για συμπεράσματα, που έχει βγάλει ο λαός μας, χρειάζεται να γίνουν ένα ακόμα κριτήριο ψήφου, για να μη σκορπίσει την ψήφο του δεξιά κι αριστερά, ούτε σε κόμματα «μίας χρήσης» για το αστικό πολιτικό σύστημα, ούτε σε αναπαλαιώσεις παλιών και δοκιμασμένων κομμάτων με πλούσιο αντιλαϊκό έργο. Να στοχεύσει στο «κέντρο» την αντιλαϊκή πολιτική, που θα είναι εδώ την επόμενη μέρα και στην οποία «συναινούν» ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και οι δορυφόροι τους, και να δυναμώσει το ΚΚΕ.

Ριζοσπάστης  Τρίτη 11 Ιούνη 2019