Μπαγκάζια

«Κρίσιμο» χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση το επικείμενο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, για το οποίο καλλιεργούνται προσδοκίες ελάφρυνσης των στόχων για τα πλεονάσματα στο μέλλον. Οπως αναρωτήθηκε μάλιστα και ο Κυρ. Μητσοτάκης, «αφού μας εμπιστεύονται οι αγορές, γιατί να μη μας εμπιστευτούν οι εταίροι μας;». Πρόκειται για έργο που έχει ξαναδεί ο λαός να ανεβαίνει επί ΣΥΡΙΖΑ, που καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντά του. Γιατί από τον όποιο «πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο» ή τις «ευκολίες πληρωμής» του χρέους -η διασφάλιση των οποίων είναι αμφίβολη και κάθε άλλο παρά εξαρτάται από την... ψυχολογία των δανειστών- ούτε σεντ δεν πρόκειται να δαπανηθεί για τις λαϊκές ανάγκες. Αντίθετα, οι μόνοι που προσδοκούν «ανάσα» είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που θέλουν επιπλέον δόσεις «ρευστότητας» για να τονώσουν την κερδοφορία τους. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα η συζήτηση αυτή σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Τους καλεί να αποδεχτούν και νέες θυσίες για να υλοποιηθούν «μέχρι κεραίας» όλες οι δεσμεύσεις που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αποτελούν προϋπόθεση για την εμπιστοσύνη αγορών και δανειστών. Να ρίξουν δηλαδή τις απαιτήσεις τους στα τάρταρα, να σταματήσουν να κάνουν «περίεργες σκέψεις» για ανάκτηση όσων έχασαν τα χρόνια της κρίσης, πόσο μάλλον για ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Και αυτό δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να το δεχτούν.

Καμπανάκι... 

 

Ο επίσημος τερματισμός της Συνθήκης INF για την εξάλειψη των χερσαίων πυρηνικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς με ευθύνη των ΗΠΑ συνιστά μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη για τους λαούς, σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται και εκδηλώνονται σε όλα τα πεδία (στρατιωτικό, οικονομικό, διπλωματικό κ.τ.λ.). Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος έβαλε στο κάδρο και την Κίνα, που δεν συμμετείχε στη Συνθήκη INF και επομένως ανέπτυσσε όλα τα προηγούμενα χρόνια τέτοια όπλα, αποκτώντας πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ. Δεν είναι συνεπώς ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά αποτελεί κρίκο σε μια αλυσίδα εξελίξεων που κάνουν ακόμα πιο ρευστό το τοπίο παγκόσμια, σε συνθήκες κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, ΕΕ για τον έλεγχο σφαιρών επιρροής, αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων.

... κινδύνου

 

Θυμίζουμε ότι ήδη από το 2016 το ΝΑΤΟ εξετάζει το ενδεχόμενο του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», δείχνοντας ότι δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού έναντι των ανταγωνιστών του. Η μεγάλη εικόνα των αντιθέσεων γίνεται ακόμα πιο ζοφερή και η Ελλάδα βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στα επικίνδυνα σχέδια και τους ανταγωνισμούς, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το ισχυρό ενδεχόμενο να αναπτυχθούν στην Ευρώπη πυρηνικά όπλα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς καθιστά τη χώρα μας μαγνήτη μεγάλων κινδύνων, είτε ως βάση εγκατάστασης τέτοιων πυραυλικών συστημάτων είτε ως στόχο, αφού βρίσκεται μέσα στο βεληνεκές δράσης αυτών των καταστροφικών όπλων. Το «καμπανάκι» για ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης χτυπάει για τους λαούς και δεν δικαιολογείται καμιά ολιγωρία ή επανάπαυση.

Απομόνωση

 

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Μ. Βαρβιτσιώτης, δήλωνε ότι «η τουρκική προκλητικότητα στα "νερά" της Κύπρου την έχει οδηγήσει σε απομόνωση στον διεθνή περίγυρο» και ισχυριζόταν ότι τα τριμερή και πολυμερή σχήματα όπου συμμετέχει η Ελλάδα, με ΝΑΤΟική ομπρέλα, συνιστούν «ένα συμπαγές μέτωπο που ισχυροποιεί τη θέση μας για σταθερότητα στην Ανατ. Μεσόγειο και αναστολή της προκλητικής δραστηριότητας από την τουρκική πλευρά». Δεν πέρασαν λίγες μέρες και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών παρουσίασε χάρτες με την τουρκική υφαλοκρηπίδα να φτάνει μέχρι νότια της Κρήτης, την ίδια ώρα που ο αρμόδιος για την Ενέργεια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υιοθετούσε τη «λύση» της συνδιαχείρισης των υδρογονανθράκων ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο, λίγο πριν από τη σημερινή συνάντηση με τους ομολόγους του από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η Τουρκία, παρά την κόντρα με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, παραμένει μια δύναμη πολύ σημαντική για τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Γι' αυτό το μεταξύ τους παζάρι είναι μεγάλο, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, ως «μεντεσέ» του αμερικανικού σχεδιασμού στην περιοχή, με τον οποίο η ελληνική αστική τάξη συνδέει τις προσδοκίες της για αναβάθμιση του ρόλου της. Είναι επομένως προκλητικό και επικίνδυνο να παρουσιάζει η κυβέρνηση «μαγική εικόνα» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων της, όταν η παρουσία τους στην περιοχή και η εμπλοκή της χώρας στα βρώμικα σχέδιά τους μόνο εφησυχασμό δεν δικαιολογούν από την πλευρά του λαού.

Ριζοσπάστης   Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019