Η ομιλία του ΚΚ Τουρκίας στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας
Copyright 2021 The Associated |
Το πρόβλημα της θαλάσσιας βλέννας στη Θάλασσα του Μαρμαρά συνδέεται άρρηκτα με την απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων στη θάλασσα |
Αγαπητοί σύντροφοι,
Η συνάντηση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά την πολυσυζητημένη συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών, όπου οι ηγέτες συναντήθηκαν για τη λεγόμενη προστασία του περιβάλλοντος, στην τελευταία από μια σειρά συναντήσεων από τη δεκαετία του '90. Επομένως, είναι πολύ επίκαιρο να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο θέμα.
Εχουμε δει ξεκάθαρα από αυτήν τη συνεδρίαση της COP26 (Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή) ότι οι ιεραρχικές σχέσεις και ο ανταγωνισμός μέσα στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων αντανακλώνται πλήρως σε αυτές τις συναντήσεις. Με απλά λόγια, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν δέχονται να αναλάβουν καμία δέσμευση - και ακόμη και αν γίνει οποιαδήποτε δέσμευση, αυτή παραμένει στα χαρτιά - το ότι οι στόχοι που έχουν τεθεί από τις χώρες δεν μπορούν να επιτευχθούν και δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου ή επιβολής τους, αποδεικνύουν πως αυτά τα γεγονότα δεν στοχεύουν σε τίποτα άλλο πέρα από τη δημιουργία εντυπώσεων. Λόγω της απουσίας της Σοβιετικής Ενωσης, δεν πρέπει να περιμένει κανείς από αυτές τις δομές, των οποίων η λειτουργία έχει μετατραπεί πλήρως σε μια διεθνή οργάνωση και διατήρηση της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων, ότι θα αντιμετωπίσουν τον πυρήνα του προβλήματος του κλίματος και του περιβάλλοντος, ενός από τα πιο φλέγοντα προβλήματα της εποχής μας.
Copyright 2021 The Associated |
Ο τουρκικός λαός βρέθηκε αντιμέτωπος και με τις μεγάλες πυρκαγιές και με την απουσία ουσιαστικής στήριξης των πληγέντων |
Τους τελευταίους καλοκαιρινούς μήνες σημειώθηκαν μεγάλες δασικές πυρκαγιές σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ελλάδα και η Ιταλία. Αυτές οι πυρκαγιές έχουν αρχίσει να συμβαίνουν τακτικά τα τελευταία χρόνια.
Φέτος, 181.000 εκτάρια δάσους κάηκαν στο διαμέρισμα της Μεσογείου στην Τουρκία. Πολλές από αυτές ήταν πυρκαγιές που θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί δεδομένων της εποχής, της θερμοκρασίας και της ξηρασίας. Ωστόσο, λόγω της έλλειψης κρατικής προετοιμασίας για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, του απαραίτητου προσωπικού και εξοπλισμού, οι πυρκαγιές αυτές καταγράφηκαν ως η μεγαλύτερη καταστροφή από πυρκαγιά στην Ιστορία της Τουρκίας. Καθώς δεν ελήφθησαν προφυλάξεις, δεν αποτράπηκε η εξάπλωσή τους και ύστερα το βάρος φορτώθηκε στους ώμους των εργαζομένων.
Αντί να εκπληρώσει το καθήκον να βοηθήσει τους πολίτες που έχασαν τα σπίτια, τα υπάρχοντα και τα ζώα τους στη φωτιά, η κυβέρνηση τους πρόσφερε την «επιλογή» είτε να χτίσουν τα δικά τους σπίτια με χαμηλότοκα δάνεια είτε να δανειστούν χρήματα από την κυβέρνηση. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που οι πολίτες έπεφταν θύματα, αφού προηγουμένως είχαν πέσει θύματα της καταστροφής. Στη συνέχεια, αντί να αποκατασταθούν τα καμένα δάση με βάση την επιστήμη, έγινε μια ταχεία εκστρατεία αναδάσωσης, από την οποία επιδίωξαν κέρδος. Ο καπιταλισμός είναι ένα βάρβαρο σύστημα στο οποίο το κέρδος επιδιώκεται ακόμη και από τις στάχτες ενός καμένου δάσους. Ακόμη και στην περίπτωση των πυρκαγιών, ένα προσεχτικό μάτι μπορεί να δει τις ταξικές αντιθέσεις.
Ομοίως, τους περασμένους μήνες οι πλημμύρες στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας προκάλεσαν μεγάλες απώλειες, ιδίως λόγω της ύπαρξης κτιρίων που κατασκευάστηκαν στις κοίτες των ποταμών στην περιοχή. Παρακολουθούσαμε αυτές τις καταστροφές για μέρες και τίποτα δεν μπορούσε να γίνει λόγω των χρόνιων προβλημάτων υποδομής. Το αποτέλεσμα της έλλειψης δημόσιων επενδύσεων σε υποδομές, καθώς το ποσοστό κέρδους τους είναι χαμηλό, ήταν ο θάνατος σχεδόν 100 πολιτών σε αυτές τις καταστροφές. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τον πραγματικό αριθμό.
Τρίτον, παρατηρήσαμε το πρόβλημα της θαλάσσιας βλέννας στη Θάλασσα του Μαρμαρά, που προκαλείται τόσο από τις υψηλές θερμοκρασίες όσο και από τα βιομηχανικά απόβλητα που απορρίπτονται στη θάλασσα κυρίως από εργοστάσια που λειτουργούν υπό εθνικά και διεθνή μονοπώλια. Από την πλευρά τους, είναι πολύ πιο εύκολο να απορρίπτουν τα απόβλητα στη Θάλασσα του Μαρμαρά, παρά να πληρώνουν για το επιπλέον κόστος που θα ήταν απαραίτητο για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Αυτό όχι μόνο επηρέασε αρνητικά το θαλάσσιο οικοσύστημα αλλά αποτέλεσε επίσης μεγάλη απειλή για τον άνθρωπο. Το πρόβλημα της θαλάσσιας βλέννας, που έγινε ορατό τον Απρίλη και κάλυψε σχεδόν ολόκληρο τον Μαρμαρά, εξαπλώθηκε σε Αιγαίο και Μαύρη Θάλασσα, και συνεχίζεται ακόμα.
Αυτά τα προβλήματα δεν σχετίζονται μόνο με τη δόλια, υπέρ της αγοράς κυβέρνηση στην Τουρκία. Ενα άλλο παράδειγμα είναι πιο εντυπωσιακό.
Η Τουρκία έχει γίνει μια χώρα που εισάγει τεράστια ποσότητα πλαστικών απορριμμάτων. Τα τελευταία 16 χρόνια, ειδικά αφότου η Κίνα σταμάτησε να εισάγει σκουπίδια, η κυβέρνηση, η οποία το βλέπει ως λύση για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, χαλάρωσε τους κανονισμούς σε αυτόν τον τομέα και η ποσότητα των σκουπιδιών που εισάγονται από την Ευρώπη από εγχώριες εταιρείες έχει διπλασιαστεί. Χώρες όπως η Βρετανία, η Γερμανία και το Βέλγιο στέλνουν τα σκουπίδια τους σε χώρες όπως η Τουρκία και η Μαλαισία.
Εδώ βλέπουμε ένα παράδειγμα της τυπικής υποκρισίας του ιμπεριαλισμού. Οι πολίτες σε αυτές τις «ανεπτυγμένες» χώρες διαχωρίζουν τα σκουπίδια τους και ορισμένες ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ κάνουν εκστρατείες γι' αυτό το θέμα, αλλά στη συνέχεια αυτά τα διαχωρισμένα σκουπίδια στέλνονται σε χώρες που δεν έχουν καμία στρατηγική διαχείρισης σκουπιδιών και τεχνική υποδομή. Οσοι νιώθουν ανακούφιση που εκπληρώνουν την κοινωνική τους ευθύνη επειδή διαχωρίζουν τα σκουπίδια, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν ότι μολύνεται το έδαφος άλλων χωρών. Αυτό το παράδειγμα εισαγωγής σκουπιδιών αποκαλύπτει επίσης πόσο ανεπαρκείς μπορεί να είναι οι ατομικιστικές προσεγγίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος. Φυσικά, κάθε άτομο πρέπει να έχει περιβαλλοντική συνείδηση και να ενεργεί με υπευθυνότητα. Ωστόσο, η προτεραιότητα εδώ είναι να υπάρξει μια κοινωνικά οργανωμένη προσέγγιση της προστασίας του περιβάλλοντος.
Η κύρια αιτία της κλιματικής κρίσης είναι η παραγωγή που βασίζεται στο κέρδος και όχι στις ανάγκες. Συμβαίνει λόγω της απουσίας κεντρικού σχεδιασμού, της χαοτικής δομής της τάξης της αγοράς. Είναι το αποτέλεσμα της εχθρότητας του καπιταλισμού προς τη φύση. Γιατί ο καπιταλισμός είναι μια οικονομία όπου η αγροτική παραγωγή, η βιομηχανία, ο τουρισμός και οι υπηρεσίες δεν σχεδιάζονται με συνεκτικό τρόπο, και κάθε φυσικός πόρος μπορεί να θεωρηθεί εμπόρευμα. Είναι μια τάξη πραγμάτων σπατάλης.
Επομένως, στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να μιλάμε για μια φιλική προς το περιβάλλον εκδοχή του καπιταλισμού. Οι θέσεις της «πράσινης οικονομίας» που προβάλλουν ορισμένοι αριστεροί είναι ουτοπικές, μικροαστικές θέσεις. Οσο το ζήτημα του κλίματος είναι ζήτημα ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν είναι δυνατόν να βρεθεί μόνιμη λύση σε αυτό το πρόβλημα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αποκαλυφθεί ότι τέτοια γεγονότα, όπως η COP26, στην πραγματικότητα χρησιμεύουν για την καθυστέρηση της λύσης του προβλήματος, καθώς και την αθώωση του καπιταλισμού.
Από την άλλη πλευρά, μόνο αυτά τα λίγα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν το 2021 δείχνουν ότι οι περιβαλλοντικές απώλειες και οι καταστροφές έχουν γίνει ένα φλέγον θέμα για το οποίο οι σοσιαλιστές πρέπει να αναλάβουν αμέσως δράση.
Η ευθύνη των κομμουνιστών εδώ είναι πολυδιάστατη:
1) Πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για την οργάνωση της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που βίωσαν αυτές τις καταστροφές και να γίνουμε η πρωτοπορία της απαραίτητης τοπικής πάλης για τα δικαιώματα των πληγέντων, ώστε να μη μείνει κανείς αβοήθητος.
2) Οι θεωρητικές - πολιτικές μελέτες για τις κύριες αιτίες πίσω από τα περιβαλλοντικά προβλήματα πρέπει να συνεχιστούν. Οι κομμουνιστές διανοούμενοι και οι επιστήμονες θα πρέπει να διαφωτίσουν τον λαό ενάντια στις παραπλανητικές θέσεις του αστικού Τύπου.
3) Πρέπει να αντιταχθούμε στη λεηλασία των πόρων και να ενσωματώσουμε στην πολιτική πάλη το δικαίωμα του λαού να ζει σε οργανωμένες, υγιείς πόλεις όπου υπάρχουν αρκετό πράσινο και χώροι πολιτισμού και αναψυχής.
Στα παραδείγματα που έδωσα, αυτό που προσπάθησε να κάνει το Κόμμα μας ήταν να οργανώσει συντονισμένη δράση αλληλεγγύης, ειδικά μέσα από τα Στέκια Γειτονιάς και τις Οργανώσεις Βάσης στην περιοχή και, από την άλλη, να στρέψει τη λαϊκή οργή και αντίδραση εναντίον των βασικών υπευθύνων για τις πυρκαγιές και τις απώλειες.
Φυσικά, τα συνεχιζόμενα ουσιαστικά προβλήματα των εργαζομένων, όπως η αύξηση των τιμών, τα αυξανόμενα ποσοστά φτώχειας και πείνας, πρέπει να τεθούν σε προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δούμε πόσο αλληλένδετα είναι αυτά τα κοινωνικά προβλήματα και να ενώσουμε αυτά τα αιτήματα με την πάλη για τον σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου