Μάλιστα, ενώ στην προσφυγή προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γινόταν επίκληση στην παραβίαση τόσο του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) όσο και του άρθρου 11 (ελευθερία συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το Δικαστήριο αποφάσισε να εξετάσει την υπόθεση μόνο στη βάση του άρθρου 11. Εκρινε δε ότι δεν παραβιάζεται το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ αφού στην απόφαση του ρουμανικού αστικού κράτους δεν υπήρχε γενική απαγόρευση ίδρυσης Κομμουνιστικού Κόμματος (!), η ανάλυση των εθνικών αρχών για την απαγόρευση εγγραφής του συγκεκριμένου κόμματος ήταν πλήρης και ορισμένη και η παρέμβαση (από το αστικό κράτος) εξυπηρετούσε επιτακτική κοινωνική ανάγκη για την προστασία της δημοκρατίας. Επομένως, «η απόρριψη της αίτησης εγγραφής ήταν "απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία", σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 11 της ΕΣΔΑ»ii.
Η συγκεκριμένη απόφαση δεν αποτελεί, φυσικά, μεμονωμένη περίπτωση. Αποκαλύπτονται, για μια ακόμα φορά, η πραγματική φύση της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κράτους, του κράτους δικαίου, αλλά και ο χρήσιμος ρόλος της ΕΣΔΑ, και ειδικά του άρθρου 11, για τη νομιμοποίηση του περιορισμού συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που φτάνουν μέχρι την απαγόρευση της νόμιμης λειτουργίας και δράσης Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Αποκαλύπτονται ο ρόλος της αστικής Δικαιοσύνης και των δικαστηρίων στη στήριξη της δικτατορίας του κεφαλαίου, ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της ΕΣΔΑ στο να διαφυλάττει «τα ιερά και τα όσια», τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στους αγώνες και τις διεκδικήσεις του. Είναι ενδεικτικό ότι το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ επιτρέπει από πλευράς του αστικού κράτουςiii:
- Την απαίτηση γνωστοποίησης και την απαίτηση προηγούμενης άδειας από τις κρατικές αρχές για την πραγματοποίηση μιας δημόσιας συγκέντρωσης
- Την επιβολή προστίμων αν δεν τηρούνται τα παραπάνω αλλά και την επιβολή κυρωτικών μέτρων που φτάνουν μέχρι και τη διάλυση συγκεντρώσεων
- Τη χρήση δακρυγόνων και ρίψης νερού για τη διάλυση συγκεντρώσεων, εφόσον υπάρχει ειδική αιτιολόγηση
- Την επιβολή ευρύτατων περιορισμών στο δικαίωμα να συστήνουν και να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να διαμαρτύρονται τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας και οι δημόσιοι υπάλληλοι που απασχολούνται στις διοικητικές υπηρεσίες του κράτους
- Την απαίτηση τήρησης νομικών διατυπώσεων για την ίδρυση πολιτικών κομμάτων (μεταξύ των οποίων θεωρείται π.χ. νόμιμη η απαίτηση - υπό προϋποθέσεις - για ελάχιστο αριθμό μελών)
- Τη δυνατότητα διάλυσης ή άρνησης επίσημης εγγραφής ενός πολιτικού κόμματος, προσδιορίζοντας ως ενδεικτικά στοιχεία για τη νομιμοποίηση της διάλυσης/απόρριψης εγγραφής «την ύπαρξη προτροπών για χρήση βίας, για εξέγερση ή για οποιαδήποτε άλλη μορφή απόρριψης των δημοκρατικών αρχών στο καταστατικό ή στο πολιτικό πρόγραμμα ενός κόμματος σε συνδυασμό με επιθετικές προς τη δημοκρατία θέσεις και ενέργειες των ηγετών του κόμματος»iv.
Επί της ουσίας, δηλαδή, νομιμοποιούνται, με τη βούλα της ΕΣΔΑ και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, οι περιορισμοί - έως και οι απαγορεύσεις - στην πολιτική και συνδικαλιστική οργάνωση και στη διαμαρτυρία αν κριθεί ότι αυτές δεν είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της αστικής εξουσίας, δηλαδή ακίνδυνες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αναβάθμιση της καταστολής από πλευράς ΕΕ και αστικών κρατών, τόσο από σοσιαλδημοκρατικές όσο και από φιλελεύθερες κυβερνήσεις, μαζί με:
- Τις συνεχόμενες αποφάσεις απαγόρευσης της λειτουργίας Κομμουνιστικών Κομμάτων, της χρήσης κομμουνιστικών συμβόλων, κατεδάφισης μνημείων της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών (ενδεικτικά σε Πολωνία, Τσεχία, Σλοβενία, Ουκρανία κ.α.), στη βάση της απαράδεκτης θεωρίας «των δύο άκρων», της επίσημης δηλαδή ιδεολογίας της ΕΕ
- Τους ευρύτατους περιορισμούς, που συνεχίζονται εδώ και δεκαετίες και αναβαθμίζονται, αξιοποιώντας και την πανδημία, στο όνομα της προστασίας της «δημόσιας ασφάλειας», με σαφή στόχευση από πλευράς ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων την καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης. Αναβαθμίζονται έτσι τόσο οι μέθοδοι ψηφιακής, ηλεκτρονικής και συμβατικής παρακολούθησης και καταγραφής όσο και τα μέτρα για την ιδεολογική αποδοχή της κρατικής καταστολής. Είναι χαρακτηριστική η σταδιακή ενίσχυση του «τρομονόμου» (187Α ΠΚ) από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, που διατήρησε και ενίσχυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και θωράκισε περαιτέρω η κυβέρνηση της ΝΔ.
- Τους ευρύτατους περιορισμούς που εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη της ΕΕ στο όνομα της προστασίας της «δημόσιας υγείας»v, με χαρακτηριστική τη νομιμοποίηση από το Συμβούλιο της Επικρατείας της απαγόρευσης της περσινής πορείας του Πολυτεχνείου, λύνοντας τα χέρια του αστικού κράτους για την άγρια καταστολή που ακολούθησε.
Είναι συνένοχοι τα αστικά κόμματα και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Δικαστηρίων, για την ένταση της καταστολής, του περιορισμού των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την έξαρση της βίας από αστικά κράτη και κυβερνήσεις.
Οι διάφορες προτάσεις περί ανάδειξης «προοδευτικών», «αριστερών», «κεντροαριστερών» κυβερνήσεων, που τάχα θα «εξανθρωπίσουν», θα «ρυθμίσουν», θα «εκδημοκρατίσουν» το απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα, στην ουσία επιδιώκουν να «βάλουν στο χέρι» το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να το ποδηγετήσουν, να το μετατρέψουν σε χειροκροτητή της ίδιας του της σφαγής. Υπάρχει πλούσια πείρα για το πώς πάσης απόχρωσης κυβερνήσεις, τόσο τις προηγούμενες δεκαετίες όσο και σε συνθήκες εκδήλωσης της τελευταίας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αξιοποιώντας και την πανδημία, προχωρούν ακάθεκτες τον σχεδιασμό για το «Πράσινο New Deal» πάνω στα συντρίμμια της ζωής και των δικαιωμάτων των λαών της Ευρώπης και του κόσμου.
Γι' αυτό και όλες οι κυβερνήσεις διατηρούν από τους προκατόχους τους, διευρύνουν και αναβαθμίζουν το νομοθετικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους για να προχωρήσει ανεμπόδιστη η αντιλαϊκή πολιτική. Είναι εμβληματικό το παράδειγμα του νέου Ποινικού Κώδικα, που ψήφισε μόνη της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο - παρά τους «πύρινους λόγους» στη Βουλή και τον αστικό Τύπο - διατήρησε και θωράκισε περαιτέρω η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η πραγματική υπεράσπιση των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία βρίσκεται στον δρόμο της αποδέσμευσης από ΕΕ - ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, στον δρόμο της ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Ενός συστήματος που πίσω από την κουρτίνα της τυπικής ισότητας κρύβει τη βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τη βία της ανεργίας και της στυγνής εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, τις εκατόμβες νεκρών στους υγρούς τάφους και στους θαλάμους των νοσοκομείων, τη φτώχεια και την εξαθλίωση για να αυγαταίνουν τα κέρδη των μονοπωλίων.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουν μπροστά για να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου στην ΕΕ και την Ελλάδα. Για να οργανωθούν μαζικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που συνοδεύεται απ' την περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των κρατικών λειτουργιών και την ένταση της καταστολής, για να δυναμώσει η διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη, να καταδικαστεί από πλατύτερες λαϊκές δυνάμεις ο αντικομμουνισμός, που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ.
Σημειώσεις:
i. βλ. Decision The Commitee for the organisation and for the registration of the Romanian Communist Party v. Romania. https://hudoc.echr.coe.int/eng-press#{%22sort%22:[%22kpdate%20Descending%22]}
ii. ο.π.
iii. βλ. αναλυτικά Ι. Σαρμά, Ξ. Κοντιάδη, Χ. Ανθόπουλου, ΕΣΔΑ ΚΑΤ' ΑΡΘΡΟ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, εκδ. ΣΑΚΚΟΥΛΑ 2021, σελ. 640 - 677.
iv. ο.π. σελ. 660 - 661.
v. βλ. όλως ενδεικτικά, Ε. Βενιζέλου, Συναθροίσεις και πανδημία, άρθρο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στις 17.11.2020.
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ*
* Η Μαρίνα Λαβράνου είναι υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου