Η πανυγειονομική απεργία στις 20 Οκτώβρη δεν είναι «μία ακόμα απεργία»

 

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με την Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

 

Για τη μεγάλη μάχη της πανυγειονομικής απεργίας την Πέμπτη 20 Οκτώβρη ετοιμάζονται οι υγειονομικοί. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια πανδημίας, με τα δημόσια νοσοκομεία και τις άλλες δομές δημόσιας Υγείας να βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, τους ιδιώτες να θησαυρίζουν και τους εργαζόμενους στο σύστημα Υγείας να μετράνε διαρκώς και νέες απώλειες στο εισόδημά τους, ο απεργιακός τους αγώνας αποτελεί κορυφαία μάχη.

Στην Αττική η απεργιακή συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 20 Οκτώβρη, στις 8.30 π.μ. στην πλατεία Μαβίλη, από όπου οι υγειονομικοί θα πορευτούν στο υπουργείο Υγείας απαιτώντας ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της Υγείας του λαού, αυξήσεις στους μισθούς, αλλά και να πάρει πίσω η κυβέρνηση κάθε αντιδραστική αναδιάρθρωση που προωθεί στο πλαίσιο του «νέου ΕΣΥ» και της έντασης της επιχειρηματικής δράσης.

Για όλα τα παραπάνω ο «Ριζοσπάστης» συζητά με την πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Αφροδίτη Ρέτζιου, στη συνέντευξη που ακολουθεί.

 

* * *

 

Το «δεν πάει άλλο» που ακούγεται στους διαδρόμους να ακουστεί δυνατά τη μέρα της απεργίας

-- Στις 20 Οκτώβρη οι υγειονομικοί προχωρούν σε νέα απεργιακή κινητοποίηση. Σε ποια κατάσταση βρίσκει το δημόσιο σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους σε αυτό; Τι λόγους έχει ένας υγειονομικός να απεργήσει;

 

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τα παιδιατρικά νοσοκομεία

-- Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού μας συνεχώς χειροτερεύει. Η λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας βρίσκεται στο «κόκκινο». Τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας βουλιάζουν κάτω από το βάρος των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό. Οι μακροχρόνιες λίστες αναμονής στα χειρουργεία, που όπως ο ίδιος ο υπουργός υγείας αναγκάστηκε πρόσφατα να ομολογήσει εξανάγκασαν τουλάχιστον το 30% των ασθενών να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα για να χειρουργηθούν, είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα της εκρηκτικής κατάστασης. Εξειδικευμένα τμήματα και κλινικές, που στήθηκαν χάρη στο μεράκι και την αγάπη για τη δουλειά και τον άρρωστο από τους παλιότερους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα βρίσκονται στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης, απειλούνται με λουκέτο εξαιτίας του διαχρονικού εμπάργκο στις προσλήψεις. Ολη αυτή η γνώση και η εμπειρία που συσσωρεύτηκαν κινδυνεύουν να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων. Την ώρα που οι ανάγκες του λαού μας τρέχουν, διευρύνονται, συσσωρεύονται, η κυβέρνηση τρέχει για να τελειώσει με τις εκκρεμότητες, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις και οι οποίες σηματοδοτούν νέα επίθεση σε βάρος του δικαιώματος των ασθενών για σύγχρονες, απολύτως δωρεάν υπηρεσίες Υγείας. Παράδειγμα, η συνέχιση της μεταρρύθμισης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την ΠΦΥ. Οταν ολοκληρωθεί, στην καλύτερη περίπτωση θα έχεις 1 γιατρό για 2.000 ασθενείς. Αυτό όχι απλώς δεν σημαίνει ολοκληρωμένη παροχή υπηρεσιών ΠΦΥ, αλλά ακόμα πιο στοιχειώδεις από τις σημερινές.

Παράλληλα η κυβέρνηση έχει στα σκαριά νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη, οδοστρωτήρα για τα δικαιώματα των γιατρών του δημόσιου συστήματος Υγείας αλλά και των ασθενών. Ανάμεσα σε άλλα προβλέπει, αντί για μόνιμες προσλήψεις ειδικευμένων γιατρών, αγροτικοί ανειδίκευτοι γιατροί να μπαλώνουν όπως - όπως τρύπες, κατάργηση της αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ, εκχώρηση των δευτερογενών διακομιδών (από το νοσοκομείο δηλαδή στο σπίτι) αποκλειστικά στους ιδιώτες. Για όλα τα παραπάνω, που μας στερούν τη δυνατότητα να προσφέρουμε τις υπηρεσίες που σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να απολαμβάνει ο λαός μας απολύτως δωρεάν, αλλά και για τη συνεχιζόμενη εντατικοποίηση, τους καθηλωμένους μισθούς, τις απλήρωτες για μήνες εφημερίες και ώρες, τη συνεχιζόμενη ομηρία των συναδέλφων μας επικουρικών και των συμβασιούχων, την άρνηση της κυβέρνησης να μας εντάξει στα ΒΑΕ, οι υγειονομικοί στις 20 Οκτώβρη αλλά και στις 9 Νοέμβρη απεργούμε.

Το «δεν πάει άλλο», το «φτάνει πια», που ακούγεται στους διαδρόμους των νοσοκομείων, να ακουστεί δυνατά στον δρόμο τη μέρα της απεργίας. Να πάρει απάντηση η κυβερνητική κοροϊδία των ελάχιστων προσλήψεων, των πενιχρών αυξήσεων στους μισθούς μας.

-- Ωστόσο η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «το επικουρικό προσωπικό που λήγει η σύμβασή του στις 31/12 θα ανανεωθεί όλο το 2023 και θα έχει αυξημένη μοριοδότηση», «είμαστε στις 1.305 ΜΕΘ (200 από τον ιδιωτικό τομέα) από τις 550 που παραλάβαμε και έχουμε φτάσει πια στον ευρωπαϊκό μέσο όρο», «έχουμε τη 12η καλύτερη επίδοση στην ΕΕ των "27" στην υπερβάλλουσα θνητότητα». Πώς αποκωδικοποιούνται τα παραπάνω στην πραγματικότητα που βιώνει ο λαός;

-- Πράγματι θα ανανεωθούν οι συμβάσεις του επικουρικού προσωπικού, δηλαδή θα συνεχιστεί η ομηρία τους, θα εξακολουθήσουν οι συνάδελφοι επικουρικοί και οι συμβασιούχοι να βρίσκονται σε ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον. Γιατί η αυξημένη μοριοδότηση που υπόσχεται η κυβέρνηση δεν τους εξασφαλίζει ότι θα διοριστούν σε μόνιμη θέση. Από την άλλη, η ανανέωση των συμβάσεων δεν προσθέτει προσωπικό στα νοσοκομεία. Ξανά προσλαμβάνονται οι ίδιοι άνθρωποι.

Οσο για τις ΜΕΘ: Οι ΜΕΘ δεν φτιάχνονται αραδιάζοντας κρεβάτια και αναπνευστήρες. Χρειάζονται εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό. Κομπάζουν ότι προσεγγίσαμε τον «ευρωπαϊκό μέσο όρο», ο οποίος όπως αποδείχθηκε ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες. Ο «ευρωπαϊκός μέσος όρος» στέρησε τη ζωή στο 97,7% από τους 1.018 διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ ασθενείς. Τα πλασαρίσματα της Ελλάδας στην κατάταξη για την υπερβάλλουσα θνητότητα προσφέρονται μόνο για τις άσφαιρες αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων, που υποκλίνονται στους «ευρωπαϊκούς μέσους όρους» οι οποίοι στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Τον μαύρο Νοέμβριο του 2020 στην ΕΕ οι θάνατοι ξεπέρασαν κατά 40% τον μέσο όρο της περιόδου 2016 - 2019. Αυτό δείχνει ότι τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας, τα «πρότυπα» και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν μία έκτακτη μεν, προβλέψιμη όμως ανάγκη. Το ζήτημα δεν είναι αν είχες λιγότερους ή περισσότερους θανάτους συγκριτικά με τη μία ή την άλλη χώρα, ή συγκριτικά με την περίοδο πριν την εκδήλωση της πανδημίας. Το ζήτημα είναι πόσες ζωές θα είχαν σωθεί αν το δημόσιο σύστημα Υγείας είχε το αναγκαίο προσωπικό, τις υποδομές και τον εξοπλισμό για να μπορεί να καλύψει το σύνολο των τρεχουσών και των έκτακτων αναγκών.

Αν και η υπερβάλλουσα θνητότητα είναι ένας όρος επιστημονικός, θα λέγαμε ότι η «υπερβάλλουσα θνητότητα» για τους λαούς, συγκριτικά με τις δυνατότητες τις επιστήμης και της τεχνολογίας τον 21ο αιώνα, συνεχώς θα αυξάνεται, όσο η Υγεία είναι εμπόρευμα.

-- Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε εστίες μάχης μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, με καθοριστική τη συμβολή των σωματείων σε αυτά, όπως και της Ομοσπονδίας. Ποιες ξεχωρίζουν και τι δείχνουν σε μια περίοδο που από τη μία εντείνεται η καταστολή και από την άλλη οι συστάσεις «αναμονής» για νέους «σωτήρες»;

-- Το πρόσφατο παράδειγμα στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», όπου οι συνάδελφοί μας ξεσηκώθηκαν, απήργησαν μαζικά, οργάνωσαν κοινές κινητοποιήσεις με το Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» και το Παίδων Πεντέλης, με αποτέλεσμα να στριμώξουν την κυβέρνηση και τις διοικήσεις και να επιβάλουν μόνιμες προσλήψεις. Επίσης, η άμεση αντίδραση του Σωματείου Εργαζομένων στο ΠαΓΝΗ, που ανάγκασε τη διοίκηση να πάρει πίσω την απαράδεκτη απόφασή της να κλείσει τα φώτα και τα καλοριφέρ στο νοσοκομείο, και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση διαφημίζει την ενεργειακή αναβάθμιση των νοσοκομείων μέσω του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης, για να ταΐσει με «ζεστό» χρήμα τους ομίλους της Ενέργειας και τους κατασκευαστικούς ομίλους. Είναι παραδείγματα που δείχνουν τον δρόμο του οργανωμένου, μαζικού, συντονισμένου αγώνα. Είναι απάντηση σε όσους καλλιεργούν στάση αναμονής και ανοχής, αλλά και σε όσους καλούν σε αγώνες με ορίζοντα την κυβερνητική εναλλαγή, όπως οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι δυνάμεις ΛΑΕ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ καμουφλαρισμένα. Αρκεί να δει κανείς τις εξαγγελίες του Τσίπρα στη ΔΕΘ για την Υγεία. Παρουσιάζει σαν ενίσχυση 5.500 προσλήψεις, όταν τα κενά είναι πάνω από 30.000. Από την άλλη, όταν μιλάει για «ενίσχυση» αναφέρεται στην ενίσχυση του εμπορευματοποιημένου δημόσιου συστήματος Υγείας που ως κυβέρνηση προώθησε, π.χ. με τα DRG. Τίποτα καλό δεν έχουμε να περιμένουμε. Εχουμε τη δύναμη, αν ξεσηκωθούμε, να «σωθούμε».

-- Και όλα αυτά γίνονται εν μέσω πανδημίας και διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών, ξεκινώντας από εσάς, επειδή ως πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ αρνηθήκατε να προσαρμοστείτε στον νόμο περιορισμού των διαδηλώσεων, και επεκτείνεται σε συναδέλφους σας και συνδικαλιστές από άλλους χώρους. Ποια είναι η απάντηση στα «διαδηλωτοδικεία», στις υποδείξεις για «συμμόρφωση» με την πολιτική που συνθλίβει τις ανάγκες του λαού;

-- Απόδειξη ότι οι αγώνες μας τους φοβίζουν είναι το ρεκόρ ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, ότι στήνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου τους υγειονομικούς που αγωνίζονται για το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν Υγεία, τους οικοδόμους που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, ότι απολύουν πρωτοπόρους εργάτες.

Η ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού, όχι μόνο εδώ αλλά και στις άλλες χώρες της ΕΕ, π.χ. στη Φινλανδία, όπου η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ψήφισε νόμο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την ασφάλεια των ασθενών», που ουσιαστικά απαγορεύει το δικαίωμα στην απεργία για τους υγειονομικούς, αυτό δείχνει.

Ο,τι και να κάνουν δεν μας φοβίζουν, απεναντίας μας πεισμώνουν ακόμα περισσότερο. Οχι μόνο δεν σβήνουν αλλά ανάβουν καθημερινά περισσότερες εστίες αντίστασης στα νοσοκομεία και στα ΚΥ, στους χώρους δουλειάς.

Εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε η πανυγειονομική απεργία στις 20 Οκτώβρη να μην είναι μία ακόμα απεργία, αλλά ένα βήμα κλιμάκωσης μπροστά και στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη. Δεν συμμορφωνόμαστε στις υποδείξεις τους. Δεν προσαρμοζόμαστε.

Ριζοσπάστης