Ακόμα κι αν τα λεφτά είναι λίγα, η εμπειρία που παίρνει κανείς δουλεύοντας στο Δημόσιο και ειδικά στο σύστημα Υγείας είναι ...μοναδική, σύμφωνα με την υπουργό Εσωτερικών, Νίκη Κεραμέως. Οπότε, να πάψουν επιτέλους οι υγειονομικοί να διαμαρτύρονται για τους άθλιους μισθούς και να μη διεκδικούν αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες γι' αυτούς και τους ασθενείς! Η πλειοψηφία τους, άλλωστε, θα συμφωνήσει απόλυτα με την υπουργό ότι είναι «μοναδική εμπειρία» να σου οφείλονται εκατοντάδες ρεπό επειδή δουλεύεις απανωτά τη μια εφημερία μετά την άλλη, να αντιμετωπίζεις μόνος σου περιστατικά στα Επείγοντα, ενώ χρειάζονται άλλοι 10 γιατροί μαζί με εσένα, να στέλνεις τον ασθενή να αγοράζει ακόμα και τα αναλώσιμα για τη νοσηλεία του, επειδή δεν έχει το νοσοκομείο, να κανονίζεις επείγουσες εξετάσεις σε ιδιωτικά ιατρεία επειδή «το μηχάνημα είναι χαλασμένο» ή έχει μεγάλη αναμονή, να αξιολογείσαι με κριτήριο την οικονομική αυτοτέλεια του νοσοκομείου και κατά πόσο συμβάλλεις σ' αυτήν. Αυτή η βάρβαρη καθημερινότητα στο δημόσιο σύστημα Υγείας δεν εξωραΐζεται με υπουργικές αρλούμπες. Είναι αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης και της διαχρονικής κρατικής υποχρηματοδότησης, που ευθύνεται και για τους χαμηλούς μισθούς των γιατρών και νοσηλευτών.
Αλλά και όσοι παρουσιάζουν τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας ως «παράδεισο» για γιατρούς και νοσηλευτές λειτουργούν περισσότερο ως πλασιέ της ιδιωτικής Υγείας παρά ως υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων των υγειονομικών. Γιατί για την πλειοψηφία των εργαζομένων σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, διαγνωστικά κέντρα κ.α. οι συνθήκες δεν διαφέρουν από αυτές του Δημοσίου και η εκμετάλλευση γιατρών και νοσηλευτών «πάει σύννεφο», με σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος. Ελάχιστοι μεγαλογιατροί, πολλοί από τους οποίους είναι και μέτοχοι σε τέτοιες επιχειρήσεις, έχουν υψηλές αποδοχές, ενώ οι υπόλοιποι αμείβονται με μισθούς αγοράς. Οσο συνεχίζεται λοιπόν και βαθαίνει η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, τόσο η νοσηλεία για τους ασθενείς και η εργασία για τους υγειονομικούς θα είναι μια «μοναδική εμπειρία», που κανείς δεν θέλει να ζήσει.
Ενα ...ρηξικέλευθο κατασταλτικό μέτρο προωθεί ο νέος Πρόεδρος της Αργεντινής, ταυτόχρονα με τις άγριες περικοπές σε κρατικές δαπάνες στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης». Σύμφωνα με τον Τύπο, η αστυνομία θα βιντεοσκοπεί στο εξής τις λαϊκές διαμαρτυρίες και θα χρεώνει τους επικεφαλής με το κόστος που έχει για το κράτος η κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής! Θα τους έρχεται δηλαδή ένα μπουγιουρντί με το τι «υπηρεσίες» τους πρόσφερε η αστυνομία και ανάλογα θα πληρώνουν. Δεν ξέρουμε αν η κυβέρνηση σκοπεύει να εκδώσει και τιμοκατάλογο, ώστε να γνωρίζει κανείς εκ των προτέρων τι τον περιμένει, αν, για παράδειγμα, η αστυνομία δεν περιοριστεί στη διακριτική παρακολούθηση της διαμαρτυρίας, αλλά προσφέρει και έξτρα «υπηρεσίες», όπως να ξυλοφορτώσει τους διαδηλωτές... Το θέμα είναι φαιδρό, αλλά δεν είναι αστείο. Πολύ περισσότερο που στον πυρήνα αυτής της απόφασης βρίσκονται μέτρα τα οποία εφαρμόζονται και σε όλο τον υπόλοιπο «δημοκρατικό» κόσμο, από κάθε είδους κυβερνήσεις («νεοφιλελεύθερες», σοσιαλδημοκρατικές, ακροδεξιές κ.λπ.): Η χρήση καμερών από την αστυνομία, ως εργαλείου για την εκ των προτέρων ενοχοποίηση των διαδηλωτών, και ο εκβιασμός της οικονομικής εξόντωσης όποιου διαδηλώνει. Οπως γίνεται δηλαδή στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη, με τις κάμερες που φέρουν πλέον οι αστυνομικοί στις στολές τους και με τα πρόστιμα που επιβάλλονται στους επικεφαλής των διαδηλώσεων αν γίνουν φθορές, ενθαρρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δράση προβοκατόρικων στοιχείων, που δουλεύουν χέρι χέρι με τον κρατικό μηχανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου