Από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα το 2021 |
Πρόκειται μάλιστα για εργαλείο που χρηματοδοτείται από την ΕΕ και το Ταμείο Ανάκαμψης, αποτελώντας ένα ακόμα αντιλαϊκό προαπαιτούμενο για τη ροή χρήματος προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για την εφαρμογή αυτού του μέτρου, λοιπόν, το υπουργείο Εργασίας έφερε την προηγούμενη βδομάδα την ερμηνευτική εγκύκλιο (37271/21-06-2024), προβλέποντας μεταξύ άλλων μία ώρα δουλειάς χάρισμα στους βιομηχάνους κατ' απαίτησή τους, «ευέλικτη προσέλευση», που αφορά όλους τους εργοδότες, μέχρι και 2 ώρες, ώστε να κουκουλώνουν την υποδηλωμένη εργασία και μια σειρά από άλλα μέτρα.
«Γενικά, η σήμανση της ψηφιακής κάρτας θα πρέπει να είναι σύμφωνη με την πραγματική έναρξη ή την πραγματική λήξη της απασχόλησης στις κτιριακές εγκαταστάσεις της επιχείρησης», αναφέρεται στην ερμηνευτική εγκύκλιο. Ταυτόχρονα το υπουργείο προειδοποιεί για «κυρώσεις», σε περίπτωση που εργαζόμενος βρεθεί «να εργάζεται στις κτιριακές εγκαταστάσεις της επιχείρησης πριν την έναρξη του ψηφιακά δηλωθέντος ωραρίου εργασίας του και δεν έχει σημάνει την κάρτα του ή βρεθεί να εργάζεται αφού έχει σημάνει την κάρτα του κατά τη λήξη του ψηφιακά δηλωθέντος ωραρίου του».
Από όσα όμως ακολουθούν στην εγκύκλιο γίνεται καθαρό ότι τα παραπάνω απλά ακυρώνονται από μια σωρεία εξαιρέσεων, ώστε να νομιμοποιείται η παραβίαση του ωραρίου. Κυρίως γίνεται σαφές ότι η θέσπιση αυτού του εργαλείου γίνεται για να μετράει «ψηφιακά » την ένταση της εκμετάλλευσης και να διευκολύνει την εργοδοσία να επιβάλλει τα ωράρια - λάστιχο.
Μια από τις εξαιρέσεις είναι η δυνατότητα της εργοδοσίας να εφαρμόζει το μέτρο της «ευέλικτης προσέλευσης» του εργαζόμενου μέχρι και 120 λεπτά. Ετσι ο εργοδότης μπορεί: Πρώτον, να μεταβάλλει καθημερινά την έναρξη και τη λήξη του ωραρίου εργασίας, χωρίς να θεωρείται καταχρηστική η συνεχής αλλαγή ωραρίου! Δεύτερον, μέσα από το «ευέλικτο ωράριο» να καλύπτει τα ίχνη της υποδηλωμένης εργασίας, η οποία θα είναι ανασφάλιστη και απλήρωτη, τουλάχιστον στον βαθμό που δεν καταγράφεται ως υπερωρία.
Για παράδειγμα: Εργαζόμενος με 8ωρο και ωράριο 08.00 - 16.00. Αν ο εργοδότης αξιοποιήσει πλήρως το χρονικό περιθώριο που του δίνει το μέτρο της «ευέλικτης προσέλευσης», τότε ο εργαζόμενος μπορεί να χτυπήσει την κάρτα μεταξύ των ωρών 8 - 10 το πρωί! Αν η κάρτα χτυπηθεί στις 10 το πρωί, τότε η λήξη της εργασίας μπορεί να γίνει στις 6 το απόγευμα.
Καταρχάς αυτή η μετακίνηση του ωραρίου - που μπορεί να συμβαίνει όποτε θέλει ο εργοδότης - σμπαραλιάζει έτσι κι αλλιώς την καθημερινότητα του εργαζόμενου.
Από εκεί και πέρα το χτύπημα της κάρτας στις 10 π.μ. δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο εργαζόμενος ξεκινά τη δουλειά εκείνη την ώρα. Με δεδομένο ότι η ενεργοποίηση της κάρτας γίνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και μπορεί να «χτυπηθεί» αμέσως μόλις γίνει αντιληπτή η παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας, καθώς δεν δίνεται η δυνατότητα στους επιθεωρητές να μπλοκάρουν τις υποβολές για όσο διάστημα διαρκεί ο έλεγχος, ο εργοδότης μπορεί να αναγκάσει τον εργαζόμενο να ξεκινά τη δουλειά στις 8 το πρωί και να χτυπά την κάρτα στις 10 το πρωί. Στην περίπτωση που γίνει έλεγχος, ο εργοδότης εύκολα μπορεί να ισχυριστεί πως ο εργαζόμενος μόλις προσήλθε στην εργασία του καθώς βρίσκεται εντός του διαστήματος «ευέλικτης προσέλευσης» και να «χτυπήσει» την κάρτα. Η «ευελιξία» αυτή δίνεται και για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης, δηλαδή για την κατηγορία εργαζομένων που πλήττεται σε τεράστιο βαθμό από την υποδηλωμένη εργασία.
Η επόμενη «εξαίρεση» αφορά τον χρόνο προετοιμασίας για την έναρξη και λήξη της εργασίας των βιομηχανικών εργατών, τον οποίο δεν θεωρεί χρόνο εργασίας και ο οποίος μπορεί να φθάνει τουλάχιστον τη μία επιπλέον ώρα τη μέρα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΣΕΒ είχε διατυπώσει σχετικό αίτημα στο υπουργείο Εργασίας και το υπουργείο έσπευσε να ικανοποιήσει τους βιομηχάνους.
Αναφέρεται συγκεκριμένα στην εγκύκλιο: «Η Βιομηχανία είναι ένας κλάδος οικονομικής δραστηριότητας στον οποίο ενδέχεται να απαιτείται χρόνος προετοιμασίας των εργαζομένων, πριν την ανάληψη υπηρεσίας και μετά τη λήξη της. Στην περίπτωση που ισχύει κάτι τέτοιο, ο χρόνος αυτός, ο οποίος δεν δύναται να υπερβαίνει τα 30 λεπτά προ της έναρξης και τα 30 λεπτά μετά τη λήξη της εργασίας (εκτός αν απαιτείται μεγαλύτερος χρόνος προετοιμασίας που δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους και μπορεί να αποδειχτεί κατά την ελεγκτική διαδικασία), δεν αποτελεί χρόνο εργασίας»!
Η τρίτη «εξαίρεση» αφορά τους εργαζόμενους που θεωρούνται «διευθυντικά στελέχη» και οι οποίοι «εξαιρούνται από την υποχρέωση σήμανσης της ψηφιακής κάρτας». Εδώ το «κόλπο» βρίσκεται στην αλλαγή προϋποθέσεων για να χαρακτηριστεί ένας εργαζόμενος διευθυντικό στέλεχος, η οποία έγινε με μια άθλια Υπουργική Απόφαση μετά την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη.
Μέχρι τότε έπρεπε να συντρέχουν σωρευτικά ορισμένες προϋποθέσεις, όμως με την Υπουργική Απόφαση οι προϋποθέσεις αυτές εφαρμόζονται πλέον διαζευκτικά. Επιπλέον προσδιορίζονται 3 κατηγορίες (Α', Β', Γ') «διευθυντικών στελεχών». Στην κατηγορία Α' δεν ορίζονται ως κριτήριο, ούτε καν αόριστα, οι ιδιαίτερα αυξημένες αποδοχές! Αυτό σημαίνει ότι ως «διευθυντές» μπορούν να οριστούν, απλώς με έναν όρο στην ατομική σύμβαση, εργαζόμενοι των 900 ευρώ, εργαζόμενοι με τον βασικό μισθό, ακόμα και με μερική απασχόληση! Και οι οποίοι θα μπορούν να δουλεύουν «νόμιμα» οποιαδήποτε μέρα και ώρα! Με δυο λόγια, για όσους εργαζόμενους καταχωρίζονται ως «διευθυντές» στην «ψηφιακή κάρτα» δεν θα δηλώνεται καθόλου ωράριο εργασίας.
Η επόμενη «εξαίρεση» είναι ένα ακόμα δωράκι στους εργοδότες και συγκεκριμένα η πρόβλεψη ότι υπάρχει η περίπτωση να μη «χτυπηθεί» η κάρτα από «αμέλεια» του εργαζόμενου! Σε αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, για «μέχρι 3 μονά χτυπήματα τον μήνα ανά εργαζόμενο» δεν θα επιβάλλεται πρόστιμο, παρά θα γίνεται σύσταση.
Συναφές με την αμέλεια του εργαζόμενου είναι η μεταφορά της ευθύνης στον ίδιο για το χτύπημα της κάρτας. «Η σήμανση (σ.σ. το "χτύπημα") της ψηφιακής κάρτας (...) αποτελεί υποχρέωση του εργαζομένου». Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί ο εργοδότης να ασκεί πιέσεις στον εργαζόμενο για να «χτυπάει» την «ψηφιακή κάρτα» αργότερα και αν εντοπιστεί ότι η σήμανση δεν αντιστοιχεί στην ψηφιακή δήλωση του ωραρίου εργασίας, τότε ευθύνεται ο εργαζόμενος! Ετσι, ακυρώνεται και όλο το μέχρι τώρα προπαγανδιστικό αφήγημα της κυβέρνησης που έλεγε ότι η «ψηφιακή κάρτα» είναι δικαίωμα του εργαζόμενου και υποχρέωση του εργοδότη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου