ΤΟ ΕΒΡΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
Με μια συγκινητική εκδήλωση τιμήθηκαν οι εκτελεσμένοι του Εκτακτου Στρατοδικείου Αλεξανδρούπολης 1946 - 1949
Δύο μέρες μετά την εκδήλωση, το βράδυ της 17ης Οκτώβρη, φασιστοειδή, απόγονοι των συνεργατών κατακτητών Γερμανών και Βουλγάρων, των γερμανοντυμένων δοσίλογων, μέσα στη νύχτα, έσπασαν το τιμημένο σήμα του Κόμματος στο μνημείο. Οπως τόνισε η ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ, «δεν μπορούν να ησυχάσουν στην ιδέα ότι το ΚΚΕ εδώ και 100 χρόνια σχεδόν εξακολουθεί να οργανώνει την πάλη του λαού ενάντια στο κεφάλαιο, την πάλη κατά των αφεντικών τους, κατά των καπιταλιστών, στο δρόμο για τη λαϊκή εξουσία». Και σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «και 100 φορές να τα σπάσουν, 101 θα τα ξαναφτιάξουμε. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο την επιμονή μας να καθαρίσει η κοινωνία από κάθε φασιστοειδές σκουπίδι και καλούμε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να παλέψει μαζί μας και μέσα από το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, ώστε να το πετύχουμε».
Απέδειξαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτάνει πολύ μακρύτερα από το μπόι του
Κατάθεση στεφανιών στο μνημείο
|
Στην εκδήλωση μίλησε ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Εγινε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Ενώ παραβρέθηκε και κατέθεσε στεφάνι ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Ευ. Λαμπάκης.
Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Παπατολίδης σημείωσε ότι η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε, ήταν χρέος όχι μόνο στους αγωνιστές, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, που έδωσαν τη ζωή τους για τα σπουδαιότερα ιδανικά που γνώρισε η ανθρωπότητα, αλλά και χρέος στις νεότερες γενιές αγωνιστών, σε αυτούς που πήραν τη σκυτάλη του ταξικού αγώνα, μεταλαμπάδευσαν τα ιδανικά μιας λεύτερης χώρας από ξένους κατακτητές αλλά και ντόπιους εκμεταλλευτές, στις νέες γενιές που θα έρθουν και με ανυπόταχτη στάση θα κρατάνε τη φλόγα του αγώνα άσβεστη.
Ανάμεσα σε άλλα τόνισε: «Σήμερα τιμάμε τους λεβέντες και τις λεβέντισσες, στην πλειοψηφία τους νέα παλικάρια και κοπέλες, που με τη στάση τους στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια, τη στάση την ώρα της δίκης, απέδειξαν πως ο άνθρωπος μπορεί να φτάνει πολύ μακρύτερα από το μπόι του, μπορεί να αναδεικνύει πρωτόγνωρο ηρωισμό, θυσίες που έχουν αξία, γιατί είναι θυσίες για να γίνεται η κοινωνία καλύτερη, χωρίς πολέμους, βαρβαρότητα, χωρίς ταξική ανισότητα, φασισμό.
Ο Δ. Παπατολίδης
|
Οι
ιδέες, φίλοι και φίλες, που συγκλόνισαν χιλιάδες αγωνιστές και
αγωνίστριες εδώ στον Εβρο, δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες σε κάθε άκρη
της χώρας, οι ιδέες αυτές δεν ήταν και δεν είναι απλά ένα πουκάμισο
αδειανό, που οδήγησε ανώφελα, όπως ισχυρίζονται οι δήθεν αριστεροί
κονδυλοφόροι ιστορικοί του συστήματος, σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να
είχε αποφευχθεί, όπως ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού το 1946 - 1949.
Τα έκτακτα στρατοδικεία που καθιερώθηκαν με το Γ' Ψήφισμα, ξεκίνησαν από το 1946 και γενικεύτηκαν από το 1947, δεν ήταν η απάντηση του αστικού κράτους στην κόκκινη τρομοκρατία και τη βία που "άσκησαν πρώτοι το ΚΚΕ και οι αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού", όπως από την άλλη ισχυρίζονται οι αμερικανοθρεμμένοι και ΝΑΤΟθρεμμένοι ιστορικοί του ΣΚΑΪ, οι υποστηρικτές του πιο πρωτόγονου αντικομμουνισμού, οι χρυσαυγίτες και άλλοι αντικομμουνιστές συνοδοιπόροι τους.
Πριν τα έκτακτα στρατοδικεία και μετά την Απελευθέρωση, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της Αντίστασης, είχαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο μέλη και εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές. Το ΚΚΕ, που ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής αυτής της πάλης, ήταν το Κόμμα που γιγαντώθηκε μέσα σε συνθήκες ένοπλου αγώνα και βαθιάς παρανομίας από τη δεκαετία του '30, με χτυπημένες τότε τις Οργανώσεις. Εφτασε να μετρά εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.
Αυτήν την πρωτόγνωρη δύναμη τη γνώριζε καλά ο ταξικός αντίπαλος μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σήμερα είναι δεκάδες τα ντοκουμέντα όλων των αντιδραστικών πρωταγωνιστών, που ομολογούν πως πριν απελευθερωθεί η χώρα είχαν σχέδιο εξόντωσης του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Επρεπε δηλαδή να ανατρέψουν με κάθε τρόπο το συσχετισμό που ήταν υπέρ της εργατικής τάξης, του λαού, να επιβάλουν με κάθε τρόπο την αστική τους εξουσία.
(...) Στο 1944 - '45 προχώρησαν σε πολλές εκατοντάδες δολοφονίες αγωνιστών, χιλιάδες εξορίες, εκατοντάδες βιασμούς. Για τους αγωνιστές που έδωσαν την ψυχή τους για τη λευτεριά, η αστική εξουσία χρησιμοποιούσε όλο και πιο ανοιχτά το βούρδουλα, και για τους συνεργάτες των κατακτητών όλο και πιο συστηματικά χρησιμοποιούνταν στο ανασυγκροτημένο πλέον αστικό κράτος.
Αυτή η κατάσταση οξύνθηκε το 1946, που σε κυβερνητική σύσκεψη αποφασίστηκε η δολοφονία από παρακρατικούς μηχανισμούς των αγωνιστών που ήταν έτοιμοι να απαντήσουν στην κρατική τρομοκρατία.
Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για το λαό, τους κομμουνιστές. Απάντησαν και με καθυστέρηση, στην τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τους βιασμούς.
Στο Εκτακτο Στρατοδικείο της Αλεξανδρούπολης, που με καταδικαστικές αποφάσεις του εκτελέστηκαν τουλάχιστον 65 αγωνιστές, δεν οδηγήθηκαν στις δίκες μόνο αυτοί που πήραν το τουφέκι, αλλά και όσοι στήριζαν με κάθε τρόπο το δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, του ΚΚΕ. Στο όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε, το αστικό κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.
(...) Εκατοντάδες ήταν οι εκτελεσμένοι και από κακουργιοδικεία με νόμους άσχετους με την πολιτική δράση, μόνο 370 είναι καταγραμμένοι για μια χρονιά.
Τις καταδικαστικές αποφάσεις τις συνόδευαν απάνθρωπα βασανιστήρια στα μπουντρούμια, από λιντσαρίσματα, φτάνοντας έως το βαθμό να πετιούνται οι νεκροί και να θάβονται πρόχειρα σε ομαδικούς τάφους. Να ποια δημοκρατία εγκατέστησαν οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια αστική τάξη μετά την Απελευθέρωση.
(...) Οι δεκάδες που εκτελέστηκαν και όσοι κράτησαν στάση παλικαρίσια είναι αυτοί που αποτελούν ένα τεράστιο σύμβολο ζωής και ας ανταμείφτηκαν με το θάνατο. Σήμερα κάνουμε το ελάχιστο: Βάζουμε ονόματα στον τάφο τους, τους καταγράφουμε με το ονοματεπώνυμό τους, όπως τους αξίζει. Αυτό είναι όμως το λιγότερο. Το θάνατό τους, τη θυσία τους μόνο μια ανταμοιβή της πρέπει και αυτό το υποσχόμαστε με όλη μας τη δύναμη. Να μη λυγίσουμε, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να παλέψουμε για το δίκιο, για μια λεύτερη ζωή από βαρβαρότητα, πολέμους, εκμετάλλευση, να παλέψουμε για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Τιμή και δόξα στους εκτελεσμένους του Εκτακτου Στρατοδικείου, τιμή και δόξα στο ηρωικό ΚΚΕ».
Τα
ονόματα των εκτελεσμένων αγωνιστών και οι τόποι καταγωγής τους, που
συγκεντρώθηκαν μετά από πολύμηνη έρευνα, είναι: Αγγελούδης Σωτήριος
(Ασβεστάδες), Αθανασίου Αντώνιος (Σουφλί), Αραμπατζής Βλάσιος
(Αλεξανδρούπολη), Βλαχόπουλος Αλέξανδρος (Μάνδρα), Γαλανόπουλος
Δημήτριος (Πειραιά), Γιαγκούδης Ιωάννης (Αλεποχώρι), Γραμμενίδης
Γαμμένος (Στέρνα), Εμμανουηλίδης Ζαχαρίας (Ρίζια), Θεοδωρίδης
Τριαντάφυλος (Πύργο), Θυμιούδης Στέργιος (Ρίζια), Καζάκης Νικόλαος
(Στέρνα), Καζαντζόγλου Ιωάννης (Ορεστιάδα), Καΐσας Παναγιώτης
(Ελληνοχώρι), Κακαβελης Απόστολος (Δαδιά), Καλαϊτζίδης Σταύρος
(Αετοχώρι), Καλογιαννίδης Θωμάς (Αλεξανδρούπολη), Καλογιαννίδου
Αναστασία (Αλεξανδρούπολη), Καραγεωργίου Ευάγγελος (Σουφλί),
Καραγιαννίδης Γεώργιος (Τυχερό), Καραμανίδης Γεώργιος (Αλεξανδρούπολη),
Καραμανίδης Ηρακλής (Αλεξανδρούπολη), Καραμανίδης Πέτρος
(Αλεξανδρούπολη), Καφετζής Ιωάννης (Λαγκαδα), Κεκες Μαυρουδής
(Ελληνοχώρι), Κερκουσίδης Δημήτριος (Ξάνθη), Κεχαγιάς Κωνσταντίνος
(Πόλια), Κληρονόμου Βενιζέλος (Αθήνα), Κολιούδης Γεώργιος (Ορεστιάδα),
Κουρβας Θεόδωρος (Αθήνα), Κουρούδης Μιχαήλ (Σουφλί), Κρεμμυδιώνης
Νικόλαος (Αθήνα), Κώνστας Αναστάσιος (Αθήνα), Λακάκης Κωνσταντίνος
(Ασβεστάδες), Λαμπίδης Δημήτριος (Πύργος), Μανιουτάκης Νικόλαος
(Αλεξανδρούπολη), Μαρινάκης Καριοφίλης (Γιατράδες), Μοσχόπουλος Χρήστος
(Αλεξανδρούπολη), Μουχακης Θεόδωρος (Παρανέστι), Μπακιρτζής Δήμος (Νέα
Αδριανή), Μπεχλιβάνης Χριστόδουλος (Σουφλί), Μπουρνιας Ιωάννης (Αθήνα),
Νικολακάκης Νικόλαος (Σπήλαιο), Ξενίδης Αλέξανδρος (Πύθιο), Ξεπαπαδέας
Παναγιώτης (Πειραιά), Οικονομίδης Χρήστος (Καβύλη), Παπαδούδης
Κωνσταντίνος (Ελληνοχώρι), Παπάζογλου Στέφανος (Ταυρη), Παπατσαρούχας
Γρηγόριος (Αλεξανδρούπολη), Πατελάκης Κωνσταντίνος (Κυανή), Πουλίδης
Γεώργιος (Διδυμότειχο), Πλουμίδης Αθανάσιος (Αετοχώρι), Ποδαρας
Βασίλειος (Αλεξανδρούπολη), Πορταλας Απόστολος (Ορεστιάδα), Πουμπουρίδης
Ευκλείδης (Αετοχώρι), Σαλαμανάκης Παναγιώτης (Ταυρη), Σταυρινός
Αθανάσιος (Σουφλί), Στοΐδης Αθανάσιος (Αμπελάκια), Τοπτσίδης Παναγιώτης
(Νέα Βύσσα), Τριανταφυλλίδης Γεώργιος (Μεταξάδες), Τσαρουχίδης Πέτρος
(Δωρικό), Τσέρνος Ιωάννης (Πόλια), Τσολακίδης Κωνσταντίνος (Βρυσικά),
Χατζής Ηλίας (Πύθιο), Χρυσικόπουλος Καϊζερ (Αθήνα), Ψιλάκης Γεώργιος
(Καβάλα).
Ριζοσπάστης
Τα έκτακτα στρατοδικεία που καθιερώθηκαν με το Γ' Ψήφισμα, ξεκίνησαν από το 1946 και γενικεύτηκαν από το 1947, δεν ήταν η απάντηση του αστικού κράτους στην κόκκινη τρομοκρατία και τη βία που "άσκησαν πρώτοι το ΚΚΕ και οι αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού", όπως από την άλλη ισχυρίζονται οι αμερικανοθρεμμένοι και ΝΑΤΟθρεμμένοι ιστορικοί του ΣΚΑΪ, οι υποστηρικτές του πιο πρωτόγονου αντικομμουνισμού, οι χρυσαυγίτες και άλλοι αντικομμουνιστές συνοδοιπόροι τους.
Πριν τα έκτακτα στρατοδικεία και μετά την Απελευθέρωση, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της Αντίστασης, είχαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο μέλη και εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές. Το ΚΚΕ, που ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής αυτής της πάλης, ήταν το Κόμμα που γιγαντώθηκε μέσα σε συνθήκες ένοπλου αγώνα και βαθιάς παρανομίας από τη δεκαετία του '30, με χτυπημένες τότε τις Οργανώσεις. Εφτασε να μετρά εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.
Αυτήν την πρωτόγνωρη δύναμη τη γνώριζε καλά ο ταξικός αντίπαλος μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σήμερα είναι δεκάδες τα ντοκουμέντα όλων των αντιδραστικών πρωταγωνιστών, που ομολογούν πως πριν απελευθερωθεί η χώρα είχαν σχέδιο εξόντωσης του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Επρεπε δηλαδή να ανατρέψουν με κάθε τρόπο το συσχετισμό που ήταν υπέρ της εργατικής τάξης, του λαού, να επιβάλουν με κάθε τρόπο την αστική τους εξουσία.
Η ανταμοιβή τους είναι «να μη λυγίσουμε»
(...) Στο 1944 - '45 προχώρησαν σε πολλές εκατοντάδες δολοφονίες αγωνιστών, χιλιάδες εξορίες, εκατοντάδες βιασμούς. Για τους αγωνιστές που έδωσαν την ψυχή τους για τη λευτεριά, η αστική εξουσία χρησιμοποιούσε όλο και πιο ανοιχτά το βούρδουλα, και για τους συνεργάτες των κατακτητών όλο και πιο συστηματικά χρησιμοποιούνταν στο ανασυγκροτημένο πλέον αστικό κράτος.
Αυτή η κατάσταση οξύνθηκε το 1946, που σε κυβερνητική σύσκεψη αποφασίστηκε η δολοφονία από παρακρατικούς μηχανισμούς των αγωνιστών που ήταν έτοιμοι να απαντήσουν στην κρατική τρομοκρατία.
Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για το λαό, τους κομμουνιστές. Απάντησαν και με καθυστέρηση, στην τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τους βιασμούς.
Στο Εκτακτο Στρατοδικείο της Αλεξανδρούπολης, που με καταδικαστικές αποφάσεις του εκτελέστηκαν τουλάχιστον 65 αγωνιστές, δεν οδηγήθηκαν στις δίκες μόνο αυτοί που πήραν το τουφέκι, αλλά και όσοι στήριζαν με κάθε τρόπο το δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, του ΚΚΕ. Στο όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε, το αστικό κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.
(...) Εκατοντάδες ήταν οι εκτελεσμένοι και από κακουργιοδικεία με νόμους άσχετους με την πολιτική δράση, μόνο 370 είναι καταγραμμένοι για μια χρονιά.
Τις καταδικαστικές αποφάσεις τις συνόδευαν απάνθρωπα βασανιστήρια στα μπουντρούμια, από λιντσαρίσματα, φτάνοντας έως το βαθμό να πετιούνται οι νεκροί και να θάβονται πρόχειρα σε ομαδικούς τάφους. Να ποια δημοκρατία εγκατέστησαν οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια αστική τάξη μετά την Απελευθέρωση.
(...) Οι δεκάδες που εκτελέστηκαν και όσοι κράτησαν στάση παλικαρίσια είναι αυτοί που αποτελούν ένα τεράστιο σύμβολο ζωής και ας ανταμείφτηκαν με το θάνατο. Σήμερα κάνουμε το ελάχιστο: Βάζουμε ονόματα στον τάφο τους, τους καταγράφουμε με το ονοματεπώνυμό τους, όπως τους αξίζει. Αυτό είναι όμως το λιγότερο. Το θάνατό τους, τη θυσία τους μόνο μια ανταμοιβή της πρέπει και αυτό το υποσχόμαστε με όλη μας τη δύναμη. Να μη λυγίσουμε, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να παλέψουμε για το δίκιο, για μια λεύτερη ζωή από βαρβαρότητα, πολέμους, εκμετάλλευση, να παλέψουμε για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Τιμή και δόξα στους εκτελεσμένους του Εκτακτου Στρατοδικείου, τιμή και δόξα στο ηρωικό ΚΚΕ».
Τα ονόματα των εκτελεσμένων
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου