Μαζί κι αντάμα

Την περασμένη βδομάδα ολοκληρώθηκε στη Βουλή η συζήτηση και η ψήφιση ενός ακόμα αντιδραστικού νομοσχεδίου, με το οποίο εισάγεται η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, κατ' εφαρμογή της σχετικής αντεργατικής Οδηγίας της ΕΕ. Ποια ήταν η στάση των άλλων αστικών κομμάτων απέναντι στην κυβερνητική πρόταση, την οποία μάλιστα ψήφισαν όλοι μαζί; Εκ μέρους της ΝΔ, ο Αδ. Γεωργιάδης βρήκε θετικό το γεγονός ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ωριμάζει», ενώ καταλόγισε στην κυβέρνηση ότι καθυστερεί «στα διαρθρωτικά μέτρα». Ο ειδικός αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Κ. Μπαργιώτας, όχι απλά συμφώνησε με το νομοσχέδιο, αλλά έθεσε και τον εξής ...προβληματισμό: «Μήπως υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η εμμονή στην πλήρη και αποκλειστική απασχόληση καταστρέφει τα νοσοκομεία και μειώνει τις δυνατότητες που θα είχε ενδεχομένως το σύστημα;». Παρόμοια στάση κράτησαν και τα άλλα αστικά κόμματα στη Βουλή. Τι σχέση έχει όμως αυτή η στάση με τους καβγάδες που στήνουν συχνά πυκνά, με αστείες αφορμές, η κυβέρνηση με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου; Καμιά απολύτως. Σκιαμαχούν για να αποπροσανατολίζουν το λαό και ψηφίζουν από κοινού νομοσχέδια που ακουμπούν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό πρέπει να δει και να συνειδητοποιήσει ο λαός, πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν με την αντιπαράθεσή τους πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

Φορμόλη

 

Δίνουν και παίρνουν οι παρεμβάσεις των αστικών επιτελείων, στην προσπάθειά τους να πείσουν το λαό ότι κάτι «νέο» γεννιέται με την εκλογή αρχηγού στον υπό διαμόρφωση «φορέα της κεντροαριστεράς», ότι κυοφορείται τάχα «ανατροπή» στο πολιτικό σύστημα, στην οποία αξίζει να επενδύσει ο λαός. Τι καινούργιο μπορεί να βγάλει όμως μια κάλπη με υποψήφιους που υπηρέτησαν και υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική, απ' όποια θέση τούς ανέθεσε το κόμμα τους; Τι αλλαγή προς όφελος του λαού μπορεί να προκύψει από έναν πολιτικό φορέα που εμπνέει ...προσωπικότητες όπως ο Στ. Μάνος και ο Π. Ψωμιάδης να συμμετέχουν στις διαδικασίες εκλογής του νέου αρχηγού; Και τι καινούργιο φέρνουν εικόνες σαν αυτές που είδαμε κυρίως στην επαρχία, με μεγαλοπαράγοντες του ΠΑΣΟΚ να στήνουν εκλογικά κέντρα «μόνο για Ρομά», όπως έγινε στα Τρίκαλα, ισχυριζόμενοι ειρωνικά ότι ...δεν είναι ρατσιστές, ενώ αφήνεται να εννοηθεί ότι υπήρχε και «αμοιβή» πάνω από την κάλπη; Τέτοιες εικόνες επιβεβαιώνουν ότι το μόνο «καινούργιο» που έχει να προσθέσει ο «φορέας της κεντροαριστεράς» είναι μερικές ακόμα «πινελιές» στη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος. «Πινελιές» φτιαγμένες από τα ίδια μπαγιάτικα υλικά...

Ανατρίχιασε... 

 

Παλιά του τέχνη κόσκινο... Ο λόγος για τον Γ. Μαρίνο, ο οποίος μας θυμίζει (σε περίπτωση που το ξεχάσαμε...) ότι ο αντικομμουνισμός ήταν η ειδικότητά του, απ' όταν διηύθυνε τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Το άρθρο που έγραψε την Κυριακή στο «Βήμα», με αφορμή την Οκτωβριανή Επανάσταση, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνα που πρόσφερε στους αναγνώστες του προ 30ετίας. Τι κάνει; Στριμώχνει σε μερικές αράδες όλον τον αντικομμουνιστικό οχετό που διακινούν εδώ και 100 χρόνια οι κάθε λογής δημοσιολόγοι του συστήματος, αστικά επιτελεία, υπηρεσίες, φασιστικές εφημερίδες και ιστοσελίδες και πάει λέγοντας: Για την επανάσταση που ήταν «πραξικόπημα», για τη νέα εξουσία που ήταν «δικτατορία του κόμματος», για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση που ήταν «κρατικός καπιταλισμός», για το σοσιαλιστικό σύστημα που ήταν «ολοκληρωτισμός» και άρα ταυτίζεται με το ναζισμό! Κατά το αναμενόμενο, τα γράφει όλα αυτά για να καταλήξει στο ΚΚΕ, που μόνο αυτό απέμεινε να γιορτάζει την «αποτρόπαια σελίδα της ανθρώπινης Ιστορίας» και αποτελεί τον γνήσιο εκφραστή της «αποτρόπαιας ιδεολογίας». Βρώμικες πένες, βρώμικα γράφουν. Γιατί στην πραγματικότητα, αυτό είναι το «αποκρουστικό» και το «αποτρόπαιο» για τους αστούς: Μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τους πολέμους «για τ' αφέντη το φαΐ». Κι επειδή η Οκτωβριανή Επανάσταση τούς στοιχειώνει 100 χρόνια μετά, όχι σαν ιστορική αποτίμηση, αλλά ως ζωντανό γεγονός που διδάσκει και εμπνέει, παρά το προσωρινό πισωγύρισμα, προσπαθούν μάταια να τη σκεπάσουν κάτω από τόνους λάσπης...

Ανισότητες

 

Με βάση τις κεντρικές επιλογές της ΕΕ για την Εκπαίδευση και με μπόλικη υποκρισία για τις «κοινωνικές ανισότητες», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε την έκθεση «Εκπαίδευση και κατάρτιση στην Ευρώπη: Πρόκληση η ανισότητα», όπου καταγράφονται μια σειρά από δείκτες για όλες τις βαθμίδες. «Η ανισότητα εξακολουθεί να στερεί από πάρα πολλούς Ευρωπαίους την ευκαιρία να έχουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη ζωή», σημείωσε σχετικά ο αρμόδιος Επίτροπος της ΕΕ, προσθέτοντας πως «πάρα πολύ συχνά τα εκπαιδευτικά μας συστήματα διαιωνίζουν την ανισότητα», η οποία «αποτελεί απειλή για την κοινωνική συνοχή, τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία». Στις παραπάνω αναφορές διακρίνεται η υποκρισία της ΕΕ, που χτυπά ανελέητα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αλλά προδίδεται και ο σχεδιασμός για μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη προσαρμογή της Εκπαίδευσης - Κατάρτισης στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου να «ευημερεί» η κερδοφορία τους. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, στην έκθεση εντοπίζονται, μεταξύ άλλων, ανεπαρκείς προσπάθειες «επίτευξης μεγαλύτερης αυτονομίας και αποδοτικότητας», οι οποίες στην πράξη σημαίνουν ακόμα μεγαλύτερες περικοπές, εντονότερη ταξική διαφοροποίηση των σχολείων και της μάθησης, προσαρμογές στις «αναπτυξιακές» ανάγκες του κεφαλαίου κατά περιφέρεια, κλάδο και πάει λέγοντας. Απ' αυτήν τη σκοπιά προσεγγίζονται στην έκθεση η Εκπαίδευση και η Κατάρτιση και σε αυτήν την κατεύθυνση πιέζει η ΕΕ, με πρόσχημα την ανάσχεση των «κοινωνικών ανισοτήτων», που είναι στο DNA του καπιταλισμού.

Ριζοσπάστης