Μποναμάς...

Νωρίτερα φαίνεται ότι είπε να φέρει τα Χριστούγεννα για τους επιχειρηματικούς ομίλους η κυβέρνηση. Δεν εξηγούνται αλλιώς τα όσα αποκαλυπτικά καταγράφει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», σχετικά με τις παρεμβάσεις της για να θωρακίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, πέρα και από τα όσα ήδη έχουν συμφωνηθεί με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2019 - 2022. Για παράδειγμα, οι «βελτιώσεις» στον «αναπτυξιακό νόμο», που είναι ήδη βγαλμένος από τα πιο τρελά όνειρα του κεφαλαίου, έρχονται να προσθέσουν αυξημένες προκαταβολές κρατικών ενισχύσεων, φοροελαφρύνσεις που θα ξεκινάνε πριν την ολοκλήρωση της επένδυσης, ενίσχυση της κρατικής επιδότησης και των φορολογικών απαλλαγών στις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις», για τις οποίες ήδη προβλέπεται σταθερός φορολογικός συντελεστής για 12 χρόνια, αλλά και υπαγωγή σε αυτό το «ειδικό καθεστώς» κρατικών ενισχύσεων και κάθε είδους «ενδοομιλικών υπηρεσιών», όπως η ανάπτυξη λογισμικού, η διαχείριση προμηθευτών, πελατών και εφοδιαστικής αλυσίδας κ.ά. Την ίδια ώρα, στα λεγόμενα «αντίμετρα» η κυβέρνηση περιλαμβάνει καραμπινάτα φιλομονοπωλιακά μέτρα, όπως η κρατική επιδότηση του συνόλου των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους μισθωτούς έως 25 ετών, η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά τέσσερις μονάδες κ.ο.κ.

... και κοροϊδία

 

Αυτό το «βουνό» ενισχύσεων και κρατικής στήριξης στην κερδοφορία των ομίλων, που έρχεται από το γδάρσιμο του λαού και τα ματωμένα πλεονάσματα, πασπαλίζει η κυβέρνηση με την «άχνη ζάχαρη» των υποτιθέμενων «αντίμετρων» σε συνταξιούχους και μια μερίδα των πιο εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων, τους οποίους αντιμετωπίζει λίγο πολύ σαν ...το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ζητώντας τους να πουν κι «ευχαριστώ» για τα εφάπαξ ψίχουλα, που «αν και όταν θα τους μοιράσει».

Λαϊκή βούληση

 

«Αφουγκραζόμαστε τη λαϊκή βούληση», είπε ο πρωθυπουργός στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, κάνοντας μεταξύ άλλων και αναφορά στα διάφορα «κινήματα» που αξιοποιήθηκαν από το σύστημα κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, προκειμένου να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την κατευθύνουν στα επόμενα σχήματα αστικής διαχείρισης. Και μόνο βέβαια αυτή η αναφορά θα ήταν αρκετή για να δείξει τη λαθροχειρία που κάνει η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί περίπου ως «φωνή λαού». Αλλωστε, η σημερινή κυβέρνηση έδειξε από νωρίς, ήδη από το κάλπικο δημοψήφισμα του 2015, την ικανότητά της να «ακούει» εκείνο που θέλει να ακούει το κεφάλαιο. Το ακόμα πιο αστείο, βέβαια, ήταν όταν αμέσως μετά, απευθυνόμενος στη ΝΔ, ο πρωθυπουργός αράδιασε μία προς μία τις προτάσεις που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι βγαλμένες από το ίδιο ακριβώς καλούπι με αυτές της ΝΔ, διαβάζοντας στον πρόεδρο της ΝΔ αποσπάσματα από τοποθετήσεις στελεχών του κόμματός του που το επιβεβαιώνουν. Γι' αυτές ακριβώς τις αντιδραστικές προτάσεις και κατευθύνσεις, στις οποίες και οι δυο συγκλίνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ κουνάει το «καρότο» με τις φανφάρες περί «λαϊκής βούλησης» και η ΝΔ το «μαστίγιο».

Κάλπικο δίπολο

 

Το γνωστό κάλπικο δίπολο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επαναλήφθηκε προχτές στη Βουλή, στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπου την τιμητική του είχε και το άρθρο 16. Να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 ώστε να δοθεί η δυνατότητα να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια ζήτησε ο Κυρ. Μητσοτάκης, καλύπτοντας τις αξιώσεις του κεφαλαίου με τον μανδύα της συνολικότερης τάχα «αναβάθμισης» της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Εδωσε έτσι τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως δήθεν υπέρμαχος του «δημόσιου αγαθού» της Εκπαίδευσης, την ίδια ώρα που αυτή υποχρηματοδοτείται από το κράτος, που οι επιχειρήσεις αλωνίζουν στα πανεπιστήμια, μέσα από ερευνητικά προγράμματα και «χορηγίες», και ενώ η κυβέρνηση αύξησε τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα και τώρα ετοιμάζεται να προσφέρει νέα αναγνώριση στα κολέγια. Εμφανίζεται μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν θεματοφύλακας της ισότιμης πρόσβασης όλων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και της άρσης των ταξικών φραγμών, όταν σήμερα χιλιάδες λαϊκές οικογένειες στερούνται και τα στοιχειώδη για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, πράγμα που γίνεται έως και απαγορευτικό αν το πανεπιστήμιο βρίσκεται σε άλλη πόλη, μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας. Η αντιπαράθεσή τους είναι κάλπικη και προκλητική, αφού κανένας απ' τους δυο δε νοιάζεται για τις λαϊκές οικογένειες και τη μόρφωση των παιδιών τους, αλλά για το ποιος καλύτερα και με ποιους όρους θα υπηρετήσει τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται ή αναπτύσσονται γύρω από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Ριζοσπάστης    Παρασκευή 16 Νοέμβρη 2018