Χωρίς περιστροφές

«Εγιναν πολλά, αλλά είναι περισσότερα αυτά που πρέπει να γίνουν»... Αυτή τη «σύσταση» για συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου «να έρθουν ξένες επενδύσεις», έκανε τις προάλλες ο πρέσβης των ΗΠΑ από το βήμα του συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Πρόσθεσε μάλιστα ότι είναι «δεδομένη η ομοφωνία» πάνω σ' αυτή τη γραμμή από όλα τα «ηγετικά πολιτικά κόμματα» (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και άλλους) και ότι ο ίδιος «ενθαρρύνει τους ηγέτες να συνεχίσουν να προχωρούν». Στην ίδια ομιλία, επανέλαβε το ενδιαφέρον μονοπωλίων των ΗΠΑ για επενδύσεις στην Ελλάδα, εστιάζοντας στα Ναυπηγεία της Σύρου, της Ελευσίνας και του Σκαραμαγκά, στα ΕΛΠΕ κ.ο.κ. Ολα αυτά ενόψει του «στρατηγικού διαλόγου» ΗΠΑ - Ελλάδας, που ξεκινά στις 13/12 στην Ουάσιγκτον και σηματοδοτεί την παραπέρα εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, σε μια περίοδο που οξύνεται ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γίνεται φανερό επομένως ότι η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης και η βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, εκθέτοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους. Αυτή είναι η «νέα εθνική στρατηγική» της κυβέρνησης, που περιγράφεται χωρίς περιστροφές από τον Τζ. Πάιατ, «καρφώνοντας» μάλιστα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ότι συμπλέουν στα «σπουδαία» για το κεφάλαιο, παρά τον μεταξύ τους καβγά για να συντηρείται το κάλπικο δίπολο.

Καημός... 

 

«Είναι καιρός να τους αναγκάσουμε να μας δώσουν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα για το πώς θα μαζέψουν τα σκουπίδια ή τι θα κάνουν με την ασφάλεια και τους παιδικούς σταθμούς. Πρέπει να γίνει σαφές ότι λειτουργούμε όχι μόνο ως πολίτες, αλλά και ως "πελάτες" που περιμένουμε να μας προσφέρουν αναβαθμισμένες υπηρεσίες και να λύνουν τα ζητήματα της καθημερινότητάς μας». Αυτά έγραφε σε άρθρο της η «Καθημερινή» για το ρόλο περιφερειαρχών και δημάρχων ενόψει των τοπικών εκλογών. Και είναι βέβαιο ότι ο όρος «πελάτες» δεν χρησιμοποιείται μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, αφού η ανταποδοτικότητα «σπάει κόκαλα» στην Τοπική Διοίκηση. Μόνο που ο καημός τους δεν είναι να γλιτώσει ο λαός από τα χαράτσια που πληρώνει ακόμα και για στοιχειώδεις υπηρεσίες, αλλά να πάνε ένα βήμα παραπέρα τη λειτουργία των δήμων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με το επιχείρημα ότι «τα λεφτά του κόσμου δεν πιάνουν τόπο».

... για τους «πελάτες»

 

Καλλιεργούν δηλαδή προεκλογικά το έδαφος για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του «χρυσωρυχείου» των σκουπιδιών, και ταυτόχρονα να γίνει ακόμα μακρύτερο το χέρι του κράτους στην καταλήστευση του λαού μέσα και από την Τοπική Διοίκηση. Ο λαός χρειάζεται να αξιοποιήσει την πείρα που έχει συσσωρεύσει όλα τα προηγούμενα χρόνια: Η λειτουργία των δήμων και των Περιφερειών με τους όρους που διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, οι εκπρόσωποί τους στην Τοπική Διοίκηση, αφήνουν στο απυρόβλητο οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, «μικρά» και «μεγαλύτερα», «καθημερινά» ή πιο «γενικά», ενώ ταυτόχρονα η «κοινωνική πολιτική» τους εξαντλείται στη διαχείριση (βλέπε: κουκούλωμα και ξαναμοίρασμα) της φτώχειας και της ανεργίας, την ίδια στιγμή που με νύχια και με δόντια, με «αναπτυξιακά» σχέδια και προγράμματα, στηρίζουν όλα όσα γεννάνε φτώχεια, εκμετάλλευση και ανεργία, δηλαδή την ανάπτυξη για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες πάντα στο περιθώριο. Αυτά είναι υπόθεση του λαού να τα διεκδικήσει, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, και με την ψήφο του στις επικείμενες τοπικές και περιφερειακές εκλογές.

Τα ίδια Παντελάκη μου

 

Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ακούγοντας τον Γραμματέα της ΛΑΕ, πρώην στέλεχος και υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Λαφαζάνη, να μιλάει για τα λεγόμενα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία. Ετσι, σε συνέντευξή του ανακάλυψε στα «κίτρινα γιλέκα» αυτή τη φορά ένα «νέο κίνημα» και μια νέα «εξέγερση που δείχνει τη χρεοκοπία της φιλελεύθερης κυβέρνησης Μακρόν, η οποία εξυπηρετεί τον μεγάλο πλούτο, αυξάνοντας τη φτώχεια στη γαλλική κοινωνία». Σημειώνει μάλιστα ότι «μεγάλα λαϊκά κινήματα μπορεί να προκύψουν "αιφνιδίως", χωρίς να τα "καθοδηγεί" ή να τα "προβλέψει" κανένας». Τα ίδια περίπου έλεγε, μαζί με άλλους (που σήμερα βεβαίως συνεχίζουν να υπουργεύουν), για το λεγόμενο «κίνημα των πλατειών» και των «αγανακτισμένων», το οποίο ουσιαστικά καλλιέργησε το έδαφος για την πολιτική ανάδειξη των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, και ταυτόχρονα για την άνοδο του εθνικισμού και την ενίσχυση μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή. Το πόσο «ακαθοδήγητα» και «αιφνίδια» ήταν όλα αυτά, το ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα, όταν στη «διαδικτυακή κινητοποίηση» των «αγανακτισμένων» συμμετείχαν ανοιχτά και αστικά ΜΜΕ, όπως ο - κατά τ' άλλα μνημονιακός - ΣΚΑΪ, που είχε κάθε Κυριακή απευθείας μετάδοση από το Σύνταγμα. Και βέβαια δεν ξεχνάμε το αντιδραστικό στίγμα αυτών των συγκεντρώσεων, του συγχρωτισμού διαφόρων τάσεων με κύρια συνδετικά στοιχεία την απέχθεια στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα (με το σύνθημα «έξω τα συνδικάτα»), τον αντικομμουνισμό και το αίτημα - ουσιαστικά - μιας «άλλης» διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, μια «αντίθεση στο μνημόνιο» από τη σκοπιά αστικών δυνάμεων και επιχειρηματιών. Τώρα ο Λαφαζάνης ζητάει από τον ελληνικό λαό να διαγράψει αυτή την πείρα. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται ενιαία στην ΕΕ και συσσωρεύει αγανάκτηση και οργή στο λαό είναι «ένα το κρατούμενο». Ομως τα «ακαθοδήγητα» και «αιφνίδια» και στη Γαλλία «κινήματα» στοχεύουν να διοχετευτεί η λαϊκή δυσαρέσκεια στα ανώδυνα κανάλια της κυβερνητικής εναλλαγής, στο πλαίσιο της ενδοαστικής αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται, έχοντας και γεωπολιτικές «ουρές». Ορισμένοι έχουν για «δεύτερη φύση» τους την καλλιέργεια αυταπατών και σύγχυσης στο λαό...

Ριζοσπάστης   Πέμπτη 6 Δεκέμβρη 2018