Ρίγος

Ρίγος προκαλεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτείες των ΗΠΑ για το ποια θα εξασφαλίσει τους περισσότερους αναπνευστήρες, κάνοντας μεταξύ τους αγώνα δρόμου και πλειστηριασμό απέναντι στους προμηθευτές, κατά βάση την Κίνα. Για παράδειγμα, ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, όπου τα θύματα της πανδημίας θάβονται πλέον σε ομαδικούς τάφους, διαμαρτύρεται ότι «από τους 17.000 αναπνευστήρες που παραγγείλαμε, περιμένουμε τελικά να φτάσουν οι 250». Εξηγώντας τους λόγους, σημειώνει: «Φτάσαμε σε σημείο να πτωχεύσουμε δίνοντας τόσα χρήματα επειδή γνωρίζαμε ότι ανάλογα έχουν προσφέρει και οι υπόλοιπες πολιτείες. Παραδόξως, κάθε πολιτεία που κάνει τη δική της αγορά, έχει ακριβώς αυτή την προσδοκία (σ.σ. να πάρει τους περισσότερους), αφού όλες αντιμάχονται μεταξύ τους για έναν αναπνευστήρα σαν να πρόκειται για δημοπρασία στο E-bay». «Ο θάνατός σου η ζωή μου» λοιπόν στην καπιταλιστική αγορά, με αφορμή και την επιδημία, όχι μόνο ανάμεσα στα διαφορετικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά ακόμα και μεταξύ των πολιτειών της ίδιας χώρας (!), επιβεβαιώνοντας ότι η αναρχία, οι αντιθέσεις και η ανισομετρία στον καπιταλισμό είναι αγιάτρευτα και δολοφονικά για τις λαϊκές ανάγκες. Αλλη μια απόδειξη σε αυτές τις τραγικές συνθήκες ότι δεν αρκεί ένα «πιο συγκεντρωτικό κράτος» των μονοπωλίων για να λύσει το πρόβλημα, όπως διατείνεται η ομοσπονδιακή κυβέρνηση Τραμπ, παρεμβαίνοντας στον ανταγωνισμό με τους αναπνευστήρες, αλλά ένα άλλο κράτος, εργατικό, που θα σχεδιάζει κεντρικά και θα κινητοποιεί όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις με κριτήριο τις ανάγκες του λαού, σε κανονικές και έκτακτες συνθήκες.

Απειλές... 

 

«Μην αρχίσετε τώρα να ζητάτε όλοι βαρέα και ανθυγιεινά», προειδοποίησε η κυβέρνηση διά του υπουργού Αμυνας. Σχολιάζοντας το πάγιο αίτημα των νοσηλευτών να ενταχθούν στα ΒΑΕ, ο Ν. Παναγιωτόπουλος είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι «πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι το χρειάζονται και πρέπει, όχι τώρα, διαχρονικά είχαν το θέμα αυτό». Για να μην πάρουν όμως αέρα οι εργαζόμενοι και σε άλλους κλάδους, που έχουν πεταχτεί έξω από τα ΒΑΕ ή διεκδικούν την ένταξή τους, ο υπουργός ζήτησε από «άλλες κατηγορίες και υποκατηγορίες» να μη ζητήσουν και αυτές την ένταξή τους, γιατί «το ζήσαμε στο παρελθόν, δινόταν ένα επίδομα που έπρεπε να δοθεί στο Δημόσιο και ξαφνικά οι κυβερνήσεις το δίνανε σε όλο τον κόσμο, και φτάσαμε σε ένα σημείο να παίρνουνε όλοι επιδόματα και να έχουνε διπλό μισθό!».

... από κούνια

 

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει όψιμα την αναγκαιότητα ένταξης των νοσηλευτών στα ΒΑΕ, ύστερα από τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες τους εν μέσω πανδημίας, με κορύφωση τη μέρα πανελλαδικής δράσης, δείχνει ότι τα αιτήματά τους, αν και δίκαια, παρέμεναν συνειδητά στα αζήτητα απ' όλες τις κυβερνήσεις. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες η διεκδίκηση δεν μπορεί να μπαίνει σε καραντίνα. Κατά τ' άλλα, οι δηλώσεις αυτές του υπουργού δεν είναι παρά μια συνέχεια της προσπάθειας να φορτωθούν η προηγούμενη και η επόμενη κρίση στους εργαζόμενους, ενοχοποιώντας γι' αυτές τα όποια αυτονόητα δικαιώματα και αιτήματά τους. Κούνια που την κούναγε όμως την κυβέρνηση, αν νομίζει ότι με τέτοια τερτίπια και απειλές θα δεχτούν οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τη σημερινή επιδημία και την αυριανή κρίση.

Καθείς και τα ιερά του

 

Καθείς και τα ιερά του... Κι αυτό ισχύει ειδικά για τους «πιστούς» του δόγματος της εμπορευματοποίησης της Υγείας, όπως έναν από τους τακτικούς αρθρογράφους της «Καθημερινής». Που αντί να μπουν στον κόπο να εξηγήσουν τι πάει τόσο στραβά με το «μοντέλο» που φανατικά υπερασπίζονται και δεν μπορεί στοιχειωδώς να προστατεύσει την υγεία των λαών σε όλο τον κόσμο, τα βάζουν με το ...«Μοντέλο "Ευαγγελισμός"». Ετσι χαρακτηρίζει ο εν λόγω δημοσιολόγος τις αγωνιστικές παρεμβάσεις των υγειονομικών που διεκδικούν τα αυτονόητα: Να ανοίξουν ΜΕΘ, να προμηθευτούν τα νοσοκομεία είδη ατομικής προστασίας, να προσληφθούν γιατροί, να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας. Και αυτές τις παρεμβάσεις τις παρουσιάζει ως «άλλοθι» για περιθωριακούς θρησκόληπτους, οι οποίοι νομιμοποιούνται τάχα κι αυτοί να πάνε μαζικά στην εκκλησία και να φωνάξουν «η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του Χριστού η πίστη θα τη σπάσει» (!) Πρόκειται για φαιδρότητες, που εκτός από τη φτώχεια των εμπνευστών τους, αποκαλύπτουν και το μίσος τους για κάθε εργατική διεκδίκηση, τη «δογματική τους αγκύλωση» και τη δυσανεξία σε οτιδήποτε αμφισβητεί την εγκληματική πολιτική που υπερασπίζονται. «Κάποιοι λένε ότι έπειτα από αυτήν την πανδημία όλα θα αλλάξουν. Μάλλον παραείναι αισιόδοξοι...», είναι η διαπίστωση με την οποία τελειώνει το άρθρο της «Καθημερινής». Αυτό δείχνει και τους μύχιους πόθους του συστήματος: Να ξεμπερδεύει με την ταξική πάλη. Με αυτό το «δογματικό» πλευρό να κοιμούνται...

Ριζοσπάστης  Τρίτη 14 Απρίλη 2020