Αναδασώσεις

 

Το «στρατηγείο» της αλληλεγγύης για τους πυρόπληκτους, λίγο έξω από το Μαντούδι, που στήθηκε με πρωτοβουλία του Αγροτικού Συλλόγου και του Σωματείου Ρετσινοπαραγωγών, για να συντονίσει τη συλλογή και τη διανομή της πολύτιμης βοήθειας από συνδικάτα και φορείς

Χορτάσαμε τις τελευταίες μέρες από υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις ότι όλες οι καμένες εκτάσεις θα κηρυχθούν άμεσα αναδασωτέες, ώστε να απαγορευτεί κάθε αλλαγή χρήσης γης. Με τα λόγια όμως και ανέξοδες διακηρύξεις την ώρα της καταστροφής, τα δάση δεν προστατεύονται. Οπως έχει αποδείξει η πλούσια εμπειρία από το παρελθόν, μετά από μεγάλες φωτιές σε περιοχές «φιλέτα», η εξαίρεση από τα αναδασωτέα γίνεται μεθοδικά και σιγά σιγά τα επόμενα χρόνια... Ούτε όμως οι αναδασώσεις γλιτώνουν τον φυσικό πλούτο από τα δόντια των επιχειρηματικών ομίλων. Θυμίζουμε για παράδειγμα ότι με νόμο της ΝΔ επιτρέπεται πλέον η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε αναδασωτέες εκτάσεις, κάτι που «πέρασε» και από το Συμβούλιο Επικρατείας, με το επιχείρημα ότι έτσι ...θωρακίζονται καλύτερα τα δάση, αφού δεν χρειάζεται πρώτα να καούν για να αποχαρακτηριστούν και στη συνέχεια να αναπτυχθεί επιχειρηματική δράση! Το χεράκι του έχει βάλει και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση, με τον νόμο 4351/2015 για τις «βοσκήσιμες γαίες», αποχαρακτήρισε εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, ανοίγοντας τον δρόμο ώστε τεράστιες εκτάσεις τις οποίες εποφθαλμιούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μετατραπούν σε πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και καμένες εκτάσεις από παλιότερες πυρκαγιές, που στο παρελθόν είχαν αναδασωθεί... Πάει πολύ λοιπόν να παρουσιάζονται ως «σωτήρες των δασών» αυτοί που η διαχρονική πολιτική τους εκθέτει τα δάση στον κίνδυνο της φωτιάς και στις ορέξεις των ομιλών, με καπέλο μάλιστα την «πράσινη» ανάπτυξη.

Ποιος πληρώνει;

Μια κλαδική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη υπολογίζει στα 3 δισ. ευρώ τις δαπάνες για την ανανέωση του ακτοπλοϊκού στόλου και την προσαρμογή του στα δεδομένα της «πράσινης οικονομίας» μέχρι το 2030. Ενα μεγάλο μέρος αφορά την ανανέωση του στόλου με νεότευκτα πλοία, καθώς ένα στα τρία απ' αυτά που υπάρχουν σήμερα είναι ηλικίας άνω των 40 ετών, ενώ τα περιθώρια για αγορές και μετασκευές είναι περιορισμένα. Μεγάλο μέρος της υπολογιζόμενης δαπάνης θα απορροφήσουν και οι μετατροπές στον σημερινό στόλο των ακτοπλόων εφοπλιστών, προκειμένου να κινούνται με πιο «πράσινα» καύσιμα. Παρά τα δυσθεώρητα ποσά, η έκθεση είναι καθησυχαστική προς τους εφοπλιστές, που όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαλαν εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία τους με τους νόμους, τις επιδοτήσεις, τις φοροαπαλλαγές και τα αντεργατικά μέτρα όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Οπως διαβάζουμε, τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για τις «πράσινες» επενδύσεις είναι εκεί για να στηρίξουν τα νέα επιχειρηματικά τους σχέδια και, βέβαια, το κράτος στέκεται άγρυπνος φρουρός για τα συμφέροντά τους. Κοντά σ' αυτά και οι νέοι πράσινοι φόροι που ετοιμάζει η ΕΕ για τις Μεταφορές και οι οποίοι θα μετακυλιστούν στους επιβάτες, για να επιστρέψουν στη συνέχεια ως επιδότηση στους εφοπλιστές, προκειμένου να στηριχθεί οικονομικά το «πρασίνισμα» της ακτοπλοΐας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιος θα πληρώσει την «πράσινη μετάβαση» και για τους εφοπλιστές.

Ομολογίες

«Μπορεί να πεθάνεις από COVID, μπορεί και να μην πεθάνεις. Από πείνα θα πεθάνεις σίγουρα». Η ατάκα αυτή ανήκει στον υπουργό Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδη, σε τηλεοπτική εκπομπή. Και ήρθε ως απάντηση στην έκρηξη των κρουσμάτων κορονοϊού και στην εύλογη απορία του δημοσιογράφου αν η προτεραιότητα της κυβέρνησης να «στηρίξει την οικονομία» οδήγησε τελικά σε αναζωπύρωση της πανδημίας. Η απάντηση του υπουργού δεν ξενίζει. Είναι η πιο χυδαία έκφραση της κυβερνητικής πολιτικής όλους αυτούς τους μήνες, στο πλαίσιο της οποίας οι αποφάσεις για τη διαχείριση της πανδημίας παίρνονται με αποκλειστικό κριτήριο τα «δημοσιονομικά όρια» και τις «αντοχές της οικονομίας», που καθορίζονται βέβαια από τα κέρδη των ομίλων και όχι από τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Η άθλια αυτή πολιτική, που στοιχίζει στον λαό χιλιάδες νεκρούς και νέα χτυπήματα σε εργασιακά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, συμπυκνώνεται από τον υπουργό στο ψευτοδίλημμα «διάλεξε πώς θες να πεθάνεις: Από COVID ή από την πείνα, αν καταρρεύσει η οικονομία». Πρόκειται για κυνική ομολογία ότι σ' αυτό το σάπιο σύστημα η πραγματική προστασία της υγείας του λαού, με έμφαση στην πρόληψη, στην ενίσχυση του συστήματος Υγείας, στη λήψη μέτρων σε χώρους δουλειάς και σε άλλες εστίες μετάδοσης του ιού, είναι ασύμβατη με την προστασία της οικονομίας. Επειδή ακριβώς η πρώτη λογαριάζεται ως κόστος και ζημιά για τη δεύτερη...

Πόρισμα

Πολλή συζήτηση γίνεται για το πόρισμα της Επιτροπής Γκολντάμερ, που εκπονήθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε να υλοποιηθούν οι προτάσεις του και λίγο αργότερα ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε θετικός στο να συζητηθεί ανάμεσα σε άλλα και αυτό, παίρνοντας την «πάσα» της «συναίνεσης» και της «συνεννόησης». Δεν έχει βέβαια κάποιο λόγο να το απορρίψει, αφού στην πραγματικότητα το πόρισμα που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί τον διαχρονικό στόχο για επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων στη δασοπροστασία και τη πυρόσβεση, με αναβάθμιση του ρόλου ιδιωτών και εθελοντών, μετατόπιση της κρατικής ευθύνης και παράλληλα «εξορθολογισμό» του «κόστους» που συνεπάγονται ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα από την πλευρά του κράτους. Για παράδειγμα, στο πόρισμα προβλέπονται η ίδρυση εθελοντικών πυροσβεστικών υπηρεσιών, η διατήρηση της εποχικότητας ως σχέσης εργασίας για τη δασοπυρόσβεση, η μεγαλύτερη εμπλοκή και επέκταση των δημοτικών εθελοντικών οργανώσεων στην καταστολή των δασικών πυρκαγιών, καθώς και των Ενόπλων Δυνάμεων, η κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας με την εφαρμογή ελαστικού ωραρίου για το υπάρχον προσωπικό της Πυροσβεστικής και άλλα παρόμοια. Πολλά απ' αυτά συμπεριλήφθηκαν στους νόμους για την «ανασυγκρότηση» της Πολιτικής Προστασίας και, όπως φαίνεται, τα υπόλοιπα θα βρουν κι αυτά τον δρόμο τους. Για τον λαό, όμως, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο. Οπως έχει αποδείξει η πείρα, οι μεγάλες καταστροφές δεν έγιναν ποτέ και πουθενά αφορμή για περισσότερα μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, αλλά «ευκαιρία» για να προχωρήσουν αντιλαϊκοί σχεδιασμοί που αναπαράγουν τα αίτια της επόμενης τραγωδίας.

Ριζοσπάστης