«Ελεύθερος»

 

«Και τι σας κόφτει εσάς, αφού ο εργαζόμενος ήθελε να δουλεύει κολυμπώντας για να βγάζει πολλά tips». «Δεν υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει...». Κάτι τέτοια ακούγονται από τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας και τους άγρυπνους φρουρούς της ...ανταγωνιστικότητας του «τουριστικού προϊόντος», με αφορμή τον σερβιτόρο - δύτη στη Ρόδο. Προσπερνάμε την αστειότητα ότι πράγματι δεν υπάρχει σχετικός νόμος, όπως δεν υπάρχει και νόμος που να απαγορεύει σε σερβιτόρο να προσγειώνεται με αλεξίπτωτο πλαγιάς στον πελάτη. Αλλά αυτά τα περί «ελεύθερης βούλησης» είναι από τις πιο χυδαίες δικαιολογίες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ειδικά οι εργαζόμενοι στη σεζόν είναι «απολύτως ελεύθεροι» να τσουρουφλίζονται 12ωρα στον ήλιο για μερικούς μήνες τον χρόνο. Οι «ελεύθεροι» εργαζόμενοι στην Εστίαση αμείβονται με μικρότερα μεροκάματα από ό,τι πριν από 10 χρόνια, οπότε «ελεύθερα» ξεθεώνονται μπας και μαζέψουν κανένα πουρμπουάρ παραπάνω για να βγάλουν τον χειμώνα, αφού από Νοέμβρη μέχρι Απρίλη είναι άνεργοι, περιμένοντας ένα τρίμηνο επίδομα του ΟΑΕΔ. Είναι τέτοια η «ελευθερία» τους που στην Κρήτη η εργοδοσία απαιτούσε ρήτρα 5.000 ευρώ σε περίπτωση παραίτησης! Αλλοι εργαζόμενοι «ελεύθερα» αποκάλυπταν ότι δούλευαν ξυπόλητοι στην καυτή άμμο, για να μη χαλάει το «concept» του μαγαζιού. Είναι τόσο «ελεύθεροι» ακόμα και να ...καταγγείλουν στην Επιθεώρηση Εργασίας τέτοια περιστατικά, που για το Αιγαίο, με τους εκατοντάδες χιλιάδες εποχικούς, υπάρχουν μόλις τέσσερις επιθεωρητές κι αυτοί εδρεύουν στον Πειραιά! Τέτοια «ελευθερία» στην αθλιότητα πράγματι ταιριάζει ...«γάντι» σε έναν κλάδο που η εργοδοσία του είναι το «καμάρι» των κυβερνήσεων και ο οποίος, κατά τα λεγόμενά τους, έχει μεγάλη «δυναμική ανάπτυξης».

Τα κεφάλια μέσα

Ως επιβεβαίωση της «ανάγκης» να κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα η αντιλαϊκή πολιτική παρουσιάζουν τα κυβερνητικά επιτελεία την επισήμανση, στην πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βρίσκεται στο 55% της Ευρωζώνης και αν η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν κινηθεί πολύ πιο πάνω, θα χρειαστούν 15 χρόνια για να φτάσει στα προ κρίσης επίπεδα, δηλαδή στο 70% περίπου της Ευρωζώνης. Επομένως, πρέπει τα κεφάλια να μπουν ακόμα πιο μέσα: Να επιταχυνθούν τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, να γίνει ακόμα πιο γρήγορη στροφή στα ματωμένα πλεονάσματα, να «τρέξει» η «πράσινη ανάπτυξη», να διευρυνθεί το πογκρόμ των πλειστηριασμών για να θωρακίζονται όμιλοι και τράπεζες. Κι όλα αυτά για να φτάσει το «κατά κεφαλήν ΑΕΠ» - που βάζει στο μπλέντερ κέρδη και λαϊκά εισοδήματα - εκεί που ήταν πριν από 15 χρόνια! Αν μάλιστα προσθέσει κανείς και τις κυβερνητικές εξαγγελίες για επιστροφή των μισθών το 2027 εκεί που ήταν το 2011 (!), με ευκολία αντιλαμβάνεται πού οδηγεί το «όραμα» της αστικής τάξης: Ο λαός να τρέχει στη «ρόδα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης σαν το χάμστερ που δεν φτάνει πουθενά, βλέποντας την ψαλίδα με τις ανάγκες του διαρκώς να μεγαλώνει την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν νέα άλματα κερδοφορίας. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι καπιταλιστική ανάπτυξη και λαϊκές ανάγκες δεν συναντιούνται πουθενά. Γι' αυτό, όχι «τα κεφάλια μέσα», αλλά το κεφάλι ψηλά στη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Χαμένος χρόνος

Οι εργαζόμενοι του «Market In» επέστρεψαν πριν από μερικές μέρες με το κεφάλι ψηλά στη δουλειά. Μέσα από έναν επίμονο αγώνα, με στήριγμα το σωματείο τους και με τις ταξικές δυνάμεις στο πλευρό τους, με την αλληλεγγύη όλου του γιαννιώτικου λαού, νίκησαν, κόντρα σε «θεούς και δαίμονες»: Τη μεγαλοεργοδοσία και δύο διαδοχικές κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν στα χέρια τους. Σκόρπισαν έτσι χαρά σε όλη την εργατική τάξη. Χτες, με τα ίδια υλικά, του αγώνα, της αλληλεγγύης, δέκα ακόμα οικογένειες δεν έχασαν τελικά τα σπίτια τους, από το πογκρόμ των πλειστηριασμών, με την καθοριστική παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στα διάφορα «κοράκια». Τα παραδείγματα πολλαπλασιάζονται και «διδάσκουν» για τα δύσκολα που έχει μπροστά του ο λαός: «Χαμένος» χρόνος και κόπος δεν είναι η οργάνωση της πάλης, αλλά η αναμονή για λύσεις από τις κυβερνήσεις και απ' το σάπιο σύστημα, που όλοι μαζί υπηρετούν. Μέσα στον οργανωμένο αγώνα, με πυξίδα τις σύγχρονες ανάγκες και σε σύγκρουση με τους στόχους και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, μπορεί να ανοίξει ο πραγματικά ελπιδοφόρος δρόμος για τον λαό, για να έρθουν τα πάνω κάτω για τις ανάγκες του.

Λεοντή

Στην Αμερική, στη Γαλλία και παντού, οι δολοφονίες, από αστυνομικά πυρά, ανθρώπων που ζουν στην «πίσω αυλή» ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Οτι καπιταλισμός σημαίνει «δεν μπορώ να αναπνεύσω», όπως έλεγε το σύνθημα των μαζικών νεολαιίστικων διαδηλώσεων με αφορμή τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Δεν ήταν λοιπόν «αποκλειστικότητα» της «ακροδεξιάς», αντιδραστικής κυβέρνησης Τραμπ οι δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς, όπως το παρουσίαζαν διάφοροι «φιλελεύθεροι» και «δημοκράτες» στη χώρα μας, για να συντηρούνται κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στην πολιτική αντιπαράθεση. Επί κυβέρνησης Δημοκρατικών και Μπάιντεν, αποδεικνύεται ότι το κράτος έχει συνέχεια στην άγρια καταστολή, με χιλιάδες δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς κάθε χρόνο. Αλλά και στη Γαλλία της «φιλελεύθερης» και «κεντρώας» κυβέρνησης Μακρόν - με πολλούς «θαυμαστές» και στην Ελλάδα - η δολοφονία του 17χρονου από την αστυνομία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε (ξανά) το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης για την άγρια αντιλαϊκή πολιτική και τα αδιέξοδα που μεγαλώνουν. Πώς απαντάει η γαλλική κυβέρνηση στις μαζικές αντιδράσεις; Εχει βγάλει στον δρόμο μέχρι και τεθωρακισμένα (!) ενώ κόβει και το ίντερνετ, για να δυσκολέψει την προπαγάνδιση των κινητοποιήσεων! Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που χάνεται και το τελευταίο φύλλο συκής από το αστικό κράτος, καθώς αποκαλύπτεται ωμά και απροκάλυπτα ότι είναι εχθρικό και βίαιο απέναντι στον λαό, επειδή «δουλειά» του είναι να θωρακίζει τα συμφέροντα των ομίλων. Στη Γαλλία και παντού, η λεοντή των «προοδευτικών» τάχα κυβερνήσεων δεν μπορεί να κρύψει τη στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου που κρύβεται από κάτω της.

 

Ριζοσπάστης