Η δολοφονία του 17χρονου διανομέα Ναέλ στη Γαλλία από αστυνομικά πυρά κατά τη διάρκεια... τροχαίου ελέγχου προκάλεσε κύμα δικαιολογημένης οργής στον λαό και τη νεολαία της χώρας, που ξεχύθηκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους, διαδηλώνοντας και απαιτώντας δικαιοσύνη, ενάντια στην κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία.
Η... «προοδευτική» κυβέρνηση Μακρόν απάντησε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση της καταστολής με όλα τα μέσα: Με τεθωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας, με δεκάδες χιλιάδες πάνοπλους χωροφύλακες και αστυνομικούς στους δρόμους, με χιλιάδες συλλήψεις εφήβων και απειλές ακόμα και για φυλάκιση και πρόστιμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ στους γονείς τους, με «μαύρο» στο διαδίκτυο, με λάσπη και συκοφαντίες, με όλα αυτά τα μέσα καταστολής δηλαδή για τα οποία η... «φιλελεύθερη και δημοκρατική Δύση» κατηγορεί τους «αυταρχικούς» καπιταλιστές ανταγωνιστές της...
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι κεραυνός εν αιθρία!
Ο άδικος θάνατος του 17χρονου Ναέλ, Γάλλου αλγερινής καταγωγής, ήρθε να προστεθεί στη μακρά λίστα των θυμάτων της κρατικής βίας και καταστολής που ολοένα και μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία - όπως άλλωστε και σε όλο τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο - με μια ιδιαίτερη «προτίμηση» στα φτωχά και υποβαθμισμένα εργατικά-λαϊκά προάστια και σε ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής, μετανάστες και παιδιά μεταναστών.
Σε ένα τέτοιο φόντο, απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες για τον θάνατο του 17χρονου Ναέλ, ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών ανακοίνωσε χτες πάνω από 3.000 συλλήψεις για «ταραχές» μέσα σε μία βδομάδα, παραδεχόμενος ότι η πλειοψηφία των συλληφθέντων «δεν έχει κανένα δικαστικό προηγούμενο», είναι ανήλικοι, πολλοί από αυτούς μάλιστα παιδιά 12 - 13 ετών, ενώ κατήγγειλε με θράσος... «την ευθύνη των γονιών τους»!
Κάνει τάχα πως δεν ξέρει ότι είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευση, η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, η αστυνομική και ρατσιστική βία, οι ταξικοί φραγμοί, η φτώχεια και η ανεργία, που μαστίζουν ακόμα πιο έντονα τις φτωχές εργατικές - λαϊκές γειτονιές, οι αιτίες που «μαυρίζουν» το μέλλον όλων αυτών των παιδιών και εφήβων, αυτό που τα κάνει να ξεχειλίζουν από οργή...
Η δε αστυνομική βία και αυθαιρεσία, στη Γαλλία, όπως και σε όλη την ΕΕ, στις ΗΠΑ κ.α., δεν αφορά κάποιους «μεμονωμένους» και «θερμόαιμους» αστυνομικούς που «ξεπέρασαν τα όρια», όπως προσπαθούν να μας πουν τα αστικά επιτελεία, αλλά πατά ακριβώς σε όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ενισχύουν όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, όλων των «αποχρώσεων», για να θωρακίσουν τα κέρδη του, τα συμφέροντά του και την εξουσία του απέναντι στον «εχθρό λαό».
Χαρακτηριστική στη Γαλλία είναι η αναθεώρηση του σχετικού νόμου το 2017 από τον σοσιαλδημοκράτη τότε πρωθυπουργό, Μπ. Καζνέβ, που «απελευθέρωσε» την οπλοχρησία από αστυνομικούς ακόμα και σε τροχαίους ελέγχους, όπως και ο αντιδραστικός νόμος για την «καθολική ασφάλεια», που κατατέθηκε εν μέσω πανδημίας από τον Μακρόν το 2020 για την παραπέρα ενίσχυση της κρατικής κατασταλτικής λειτουργίας.
Καθόλου τυχαία, όλο αυτό το ρεσιτάλ κρατικής καταστολής αυτών των ημερών «πιάνει το νήμα» από το κατασταλτικό μπαράζ που εξαπολύθηκε ενάντια στις μεγαλειώδεις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, επιχειρώντας μάταια να τις κάμψει, με επιτάξεις απεργών, με εκατοντάδες συλλήψεις συνδικαλιστών και διαδηλωτών, με αστυνομικές εφόδους σε απεργιακές περιφρουρήσεις και συγκεντρώσεις.
Καταρρέει λοιπόν η προσπάθεια διαχωρισμού των καπιταλιστικών κρατών σε «φιλελεύθερα δημοκρατικά» και «αυταρχικά απολυταρχικά». «Διαχωρισμός» που αξιοποιήθηκε πολύ στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ με το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή.
Στην αντίπερα όχθη, απέναντι στη «μαυρίλα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρατικής καταστολής, φως και διέξοδο δίνει η δύναμη του οργανωμένου αγώνα των εργαζομένων και του λαού, όπως μας έδειξαν στην πράξη οι πρόσφατες πολύμηνες και μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενάντια στο νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα Μακρόν, καθώς και πριν από αυτές οι μεγάλες κινητοποιήσεις για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Στην κρατική καταστολή αντέταξαν την ενίσχυση της αλληλεγγύης, στην επιχείρηση συκοφάντησης και στις επιτάξεις απεργών απάντησαν με άνοδο της συντονισμένης δράσης, με είσοδο νέων κλάδων και χώρων δουλειάς στον απεργιακό αγώνα.
Απέναντι στην κρατική καταστολή, που είναι συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής, η μετατροπή της λαϊκής οργής σε οργανωμένο αγώνα ενάντια στον πραγματικό ένοχο, για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, του αυταρχισμού, είναι η δύναμή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου