Ευρώ ή δραχμή; (σαν να γράφτηκε χτες)

 Παρατήρηση πρώτη: Εκτός από το ξεκατίνιασμα υπάρχει και η πολιτική ανάλυση. Εκτός από την κινδυνολογία υπάρχει και η αλήθεια των πραγματικών και όχι των κατασκευασμένων διλλημάτων. Εκτός από την αερολογία που βαφτίζει σαν «πολιτική αντιπαράθεση» τον σκυλοκαυγά υπάρχει και ο καθαρός αέρας της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης που προάγει την πολιτική σκέψη. 

    Παρατήρηση δεύτερη: Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που αντί για «απάνεμο λιμάνι» αποδείχτηκε το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα μετράει τη φτώχεια της. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που μόλις εμφανίστηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια ό,τι το βράδυ κόστιζε 50 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 170 δραχμές (ήτοι 0,50 ευρώ) και ό,τι το βράδυ κόστιζε 100 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 341 δραχμές (ήτοι 1 ευρώ).

    Παρατήρηση τρίτη: Δραχμή είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα χρεοκόπησε το 1893 και το 1932. Δραχμή είναι το νόμισμα που στο όνομα της «ισχυροποίησής της», μέσα σε ένα βράδυ, δια της υποτίμησής της κατά 50% και της σύνδεσής της με το δολάριο (9 Απρίλη 1953) διπλασίασε τη φτώχεια για το λαό και πολλαπλασίασε τον πλούτο των «δολαριούχων». Δραχμή ήταν το νόμισμα όταν η Ελλάδα έστελνε τα παιδιά της μετανάστες στις στοές του Βελγίου και όταν (με πρόσχημα και τότε το χρέος) η κυβέρνηση Αντρέα Παπανδρέου έφτιαχνε τα «νέα τζάκια» της ολιγαρχίας, από τη μια και από την άλλη επέβαλε πάγωμα μισθών και συντάξεων στο λαό.

    Κόντρα λοιπόν στην προεκλογική έξαρση της ευρωλατρείας και της δραχμοφοβίας από τη μια, είτε της δραχμολατρείας και της ευρωφοβίας από την άλλη, ας δούμε ορισμένες πλευρές του θέματος:

Γράφει ο Νίκος Μόττας απο Ατέχνως 
 

Ντράπηκαν τα ίδια τα ψέματα, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν… 

 «Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή
δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο».
– Αλέξης Τσίπρας, Βουλή 26 Ιουνίου 2015.

Ακούγοντας κανείς τον Αλέξη Τσίπρα, επτά μήνες μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, δε μπορεί παρά να του “ρθει στο νου η φράση του Μενέλαου Λουντέμη στο βιβλίο «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0»: «Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια μια και δε ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν». Βέβαια, για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που από εκπρόσωπος του εγχώριου οπορτουνισμού μεταλλάχθηκε ταχύτατα σε νέα σοσιαλδημοκρατία, για ένα κόμμα της Αριστεράς που πίνει νερό στο όνομα της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι φυσικό να μεταχειρίζεται σαν πολιτικός ταχυδακτυλουργός το ψέμα και την αυταπάτη με μαεστρία. Έτσι, από το περίφημο «σκίσιμο των μνημονίων» και την «κατάργηση όλων των μέτρων λιτότητας μ” ένα νόμο κι” ένα άρθρο» φτάσαμε στο παραπλανητικό για το λαό ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος και στην υπογραφή του νέου (αριστερού) μνημονίου.

Για μια αναλυτική καταγραφή των ψεμάτων που – δημοσίως- έχει εκστομίσει ο πρωθυπουργός την τελευταία τριετία θα χρειάζονταν τόμοι εγκυκλοπαίδειας. Αρκούν όμως ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις ανερρυθρίαστης ψευδολογίας απ” τον κ.Τσίπρα και τα κορυφαία στελέχη της σημερινής κυβέρνησης που περιλαμβάνουν τη λέξη μνημόνιο. Σταχυολογούμε ενδεικτικά:

• Το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα είναι να σκίσει το μνημόνιο. Α. Τσίπρας, συνέντευξη στη Guardian, 18 Μάη 2012.

• Σε άλλο…μήκος κύματος ο Γ.Σταθάκης δήλωνε στη γαλλική fr στις 29 Ιούνη 2012: «Εάν είχαμε νικήσει, δε θα είχαμε ακυρώσει το Μνημόνιο, αλλά θα το είχαμε εξ ολοκλήρου αναδιαπραγματευθεί».

• Η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας. Α. Τσίπρας στο Twitter, 11 Νοέμβρη 2012.

• Ένα μήνα αργότερα, στις 4 Δεκέμβρη 2012, μιλώντας στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο έλεγε ο κ.Τσίπρας: «έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα […] Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση…». 

• Λίγες μόλις μέρες μετά, ο Π.Λαφαζάνης μιλώντας στην εφημ. Το Χωνί δήλωνε: «Η κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Και μιλάμε για μονομερή ακύρωση των μνημονίων, όχι για να επαναδιαπραγματευθούμε ένα δήθεν ¨καλό¨ μνημόνιο αλλά για να τερματίσουμε κάθε μορφής μνημονιακή δέσμευση» (9 Δεκ. 2012).

• «H κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταγγείλει το Μνημόνιο» δήλωνε σε συνέντευξη του στις 19 Γενάρη 2013 ο Αλέξης Τσίπρας (εφημ. Η Ελλάδα Αύριο). Και σημείωνε: «Σήμερα είναι πια ξεκάθαρο ότι το Μνημόνιο δεν είναι λύση αλλά αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα […] Επομένως, η κατάργηση του είναι το πρώτο βήμα μιας διαφορετικής πολιτικής που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση».

Οι 3 θεσμοί που είναι 4: Ο Τσίπρας! ‒ ΚΚΕ: Οι περήφανοι υπηρέτες του κεφαλαίου και η ανάγκη του λαού

Ιδιοκτήτες του εμπαιγμού

Η νέα συμφωνία - μνημόνιο έχει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και προσωπικά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Πάει και τελείωσε.

Και αυτό περιλαμβάνει

• τα σκληρά μέτρα που ψηφίστηκαν ως προαπαιτούμενα τις προηγούμενες μέρες, αλλά
• και αυτά που θα ψηφιστούν το επόμενο διάστημα ως κομμάτι πια του νέου μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.

ΚΚΕ: Σχόλιο για την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται τα εξής:

«Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δηλώνουν περήφανοι, γιατί συνεχίζουν να διαπραγματεύονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, γιατί ψηφίζουν μαζί με τη ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ και το ΠΑΣΟΚ σκληρά μέτρα, γιατί εφαρμόζουν το 1ο και το 2ο μνημόνιο, γιατί συζητούν με την τρόικα την κατάργηση εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η ανάγκη του λαού να απαλλαγεί από τα μνημόνια, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση περνά μέσα από την πάλη του ενάντια στην ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους τα οποία υπηρετεί σύσσωμος, ο ΣΥΡΙΖΑ.» 

902
 

Είναι ένα γεγονός που το βλέπουν, το ζουν και θα το ζουν για πολλά χρόνια ακόμα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που καταδικάζονται σε χρεοκοπία διαρκείας. 

Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τις άθλιες συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στον τουρισμό

Στα μέσα της τουριστικής περιόδου οι τουριστικοί και ξενοδοχειακοί επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν με κέρδη που προκύπτουν από την εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και από την αξιοποίηση προγραμμάτων επιδότησης των επιχειρήσεων για προσλήψεις με πενιχρούς μισθούς. 

Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την ανασφάλιστη εργασία, τους άθλιους μισθούς, τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και τα εξαντλητικά ωράρια στους κατά τ’ άλλα «παραδεισένιους» τόπους διακοπών.

Τα παραπάνω ανέδειξε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος, η οποία έχει ως εξής:

«Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, υλοποιεί προγράμματα επιδότησης τουριστικών επιχειρήσεων για προσλήψεις τζάμπα εργαζομένων, χωρίς να καταβάλουν ούτε ευρώ για μισθούς και ασφάλιση.

Με το ευρωπαϊκό επιδοτούμενο πρόγραμμα "Επιταγή εισόδου για νέους έως 29 ετών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις στον τουριστικό κλάδο για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας", 8.000 άνεργοι λαμβάνουν για θεωρητική κατάρτιση και πρακτική άσκηση μέχρι 2.458 ευρώ για 500 ώρες, χωρίς ασφάλιση -λιγότερα από 5 ευρώ την ώρα- ενώ οι πάροχοι κατάρτισης λαμβάνουν ως 1.360 ευρώ για κάθε άνεργο.

Οι τουριστικοί επιχειρηματικοί όμιλοι εντείνουν τις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς, υποκαθιστώντας τους εργαζόμενους με τζάμπα εργατικό δυναμικό. Γενικεύονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μίας μέρας, καταγράφεται ηλικιακός ρατσισμός, δουλεμπορικά γραφεία φέρνουν από το εξωτερικό εργαζόμενους για βαριές δουλειές στα ξενοδοχεία, με άθλιους μισθούς, συνθήκες εργασίας και ωράρια.

Θύμα της εξοντωτικής δουλειάς υπήρξε μια 19χρονη Ουκρανή μαθητευόμενη που ξεψύχησε στην εργασία της σε ξενοδοχείο στη Ζάκυνθο.

Τα αμύθητα κέρδη των τουριστικών επιχειρηματικών ομίλων παρά την κρίση δεν σήμαναν αυξήσεις μισθών, αλλά δραστική μείωση, αποκαλύπτοντας τα ψεύδη ελληνικών κυβερνήσεων και τρόικας για το ποιος ωφελείται από την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Πώς τοποθετείται η Επιτροπή:

1. Στις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας στον τουρισμό;

2. Στο ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης προωθούν το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και την εφαρμογή άθλιων εργασιακών συνθηκών;».

902.gr

Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου (Αλέξανδρου) Κερένσκι

  ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά τον κ.Μειμαράκη (που τον στηρίζει), μετά τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη (που τον στηρίζει), μετά τον κύριο Στουρνάρα (που τον στηρίζει), μετά τους κκ.Βορίδη, Γεωργιάδη, Ψαριανό, Γιακουμάτο, Χαρδούβελη, Σαμαρά, Βενιζέλο (που τον στηρίζουν και ψηφίζουν μαζί του), μετά την κυρία Βούλτεψη – το μαλλί πως είναι;-  (που τον στηρίζει), ο κ.Τσίπρας επικαλέστηκε χτες και έναν ακόμα για να αποδείξει πόσο δίκιο έχει να ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί. Επικαλέστηκε τον… Λένιν.
 
«Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του “Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού”», είπε ο κ.Τσίπρας. Το είπε στην συνέντευξή στο ρ/σ «Στο Κόκκινο» για να δικαιολογήσει την φαντασμαγορικών διαστάσεων κωλοτούμπα του.
 
Λόγω του ότι η συνέντευξη ήταν ραδιοφωνική δεν ξέρουμε αν ο πρωθυπουργός, τη στιγμή που αναζήτησε την δικαίωση του στον… Λένιν, είχε κοκκινίσει μια στάλα από ντροπή. Προσωπικά αμφιβάλουμε.
 
Ο… επαναστάτης, λοιπόν, πρωθυπουργός, αυτός που θα καταργούσε σε ένα νόμο με ένα άρθρο τα Μνημόνια, αλλά τώρα φέρνει σε ένα νόμο με ένα άρθρο το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, αυτός που δεν υπάρχει χαμερπής υπαλληλάκος της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας που να μην του φιλοτεχνεί προφίλ «αριστερού εθνάρχη», τι μας λέει; Ότι η προδοσία της αλήθειας και του δίκιου συνιστά συμβιβασμό… επαναστατικού τύπου!

Πήγαινε δες αν έρχομαι

Το τελευταίο διάστημα έχει καταστεί πολύ δημοφιλής ένας τύπος αήττητων επιχειρημάτων, που τερματίζουν το κοντέρ της μετάθεσης πολιτικών ευθυνών.

Για παράδειγμα: γιατί δεν έρχεστε να συνεργαστείτε στην κυβέρνηση με το σύριζα, για να γίνετε αντίβαρο στις αντιδραστικές τάσεις που τον πιέζουν προς τα δεξιά και να βάλετε ένα φρένο στη διολίσθησή του; Τώρα αντίβαρο… άλλοθι… μικρή σημασία έχουν οι λέξεις όταν ξεφτίζουν και χάνουν το νόημά τους. Ο σύριζα, βλέπεις, είναι κάτι σαν ανοιχτό πεδίο ταξικής πάλης –όπως και η εε και το κράτος γενικότερα, κατά τη δική τους ευρωκομμουνιστική αντίληψη, που έχει απολέσει προ πολλού, αν το είχε ποτέ, το δεύτερο χαρακτηριστικό της. Κι αν τελικά συντηρητικοποιείται και εξελίσσεται ραγδαία σε αμιγώς αστικό κόμμα (μετεξέλιξη που νομίζω πως έχει συντελεστεί οριστικά με την υπογραφή της μνημονιακής συμφωνίας), αυτός κατά βάθος δε φταίει σε τίποτα, είναι δική μας ευθύνη, που δεν μπορέσαμε να το αποτρέψουμε. Όπως και για το τρίτο μνημόνιο που έρχεται, δε φταίει ακριβώς η κυβέρνηση, αλλά ο λαός, που δεν κατέβηκε στους δρόμους, για να ασκήσει πίεση και να δώσει άλλη τροπή στα γεγονότα. Με άλλα λόγια, για τη συντηρητική στροφή της κυβέρνησης φταίει η παθητικότητα του λαϊκού παράγοντα. Και για τα παχιά λόγια περί σκισίματος μνημονίων με ένα νόμο σε ένα μόνο άρθρο, αυτά είναι λαϊκιστικές προσεγγίσεις, και τόσο το χειρότερο για αυτούς που τα πίστεψαν, όταν τα έλεγε. Πιθανόν τότε να τον πιέζαμε περισσότερο και να ‘ταν αναγκασμένος να δίνει περισσότερες υποσχέσεις.

Τώρα τελευταία πέτυχα και μια πιο εξελιγμένη εκδοχή που λέει: γιατί δεν έρχεστε να συνεργαστείτε με την ανταρσυα, που αναγκάζεται να αναζητά άλλες μετωπικές συμμαχίες, σε πιο δεξιά κατεύθυνση;

Είναι από τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις τι να πρωτοπείς, οπότε μένεις σιωπηλός κι απορημένος. Οπότε περιορίζεσαι στην απάντηση που δίνει ο τίτλος της ανάρτησης. Και την απλή υπόμνηση μιας πρόσφατης κοινής ανακοίνωσης της αραν και της αρας (οργάνωσεων της ανταρσυα) που διεκδικούν-ζητάνε μεταξύ άλλων την κρατική ενίσχυση των επιχειρήσεων που δε θα προχωρήσουν σε απολύσεις!

Για του λόγου το αληθές, ιδού και το σχετικό απόσπασμα:

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δώσουν τη μάχη για να επιβληθεί η κατεύθυνση της συντεταγμένης εξόδου από την Ευρωζώνη, με την ενεργοποίηση άμεσων μέτρων όπως πρέπει τουλάχιστον να είναι:

·                Η ανάκτηση του εθνικού νομίσματος και του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής

·                Η άμεση κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος

·                Η άμεση στάση πληρωμών του χρέους και η μη αναγνώριση και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του

·                Η άμεση ενεργοποίηση ενός πλαισίου κρατικών παρεμβάσεων για την προστασία των θέσεων εργασίας και την αποτροπή της εκτόξευσης της ανεργίας μέσω του άμεσου κλεισίματος επιχειρήσεων, είτε με τη μορφή του κρατικού ελέγχου αυτών, είτε της κρατικής ενίσχυσης όσων δεν επιθυμούν να αναστείλουν τη λειτουργία τους, με όρο την προστασία των θέσεων εργασίας

Είναι τόσο εντυπωσιακό που προσπερνάς κάτι λεπτομέρειες, όπως το αίτημα άμεσης εξόδου από την ευρωζώνη (χωρίς να μπαίνει κι η έξοδος από εε), ή της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους (και όχι όλου) του χρέους!

Πού είναι ένας βαρουφάκης, όταν τον χρειάζεσαι, να πει: ουάου…

υγ: μια διαφορετική, φιλελεύθερη οπτική του ΤΙΝΑ κάνουμε, αλιευμένη από το τουίτερ

Πεντάλεπτη τοποθέτηση απόΜπρεζνιεφικό απολίθωμα 

Καλαμάτα: Πρόστιμο 900 ευρώ στο ΠΑΜΕ επιβάλλει η Δημοτική Αρχή - Καταγγελία του ΠΑΜΕ

Την καταβολή προστίμου 900 ευρώ από το ΠΑΜΕ απαιτούν ο δήμαρχος και η Δημοτική Αρχή Καλαμάτας, επικαλούμενοι παράβαση για ρύπανση από την ανάρτηση αεροπανό που καλούσε σε συγκέντρωση ενάντια στο νέο μνημόνιο και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που ισοπεδώνουν το λαό.

Στην ανακοίνωση - καταγγελία του το ΠΑΜΕ τονίζει:

«Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καταγγέλλει το δήμαρχο και τη Δημοτική Αρχή του Δήμου Καλαμάτας, για την απαίτηση καταβολής προστίμου 900 ευρώ από το ΠΑΜΕ. Η παράβαση που επικαλούνται είναι ότι πραγματοποιήθηκε ρύπανση από την ανάρτηση αεροπανό που καλούσε σε συγκέντρωση τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά και τους νέους ενάντια στο νέο μνημόνιο και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που ισοπεδώνουν το λαό. 

Η άκρα του τάφου σιωπή που απαιτούν, η προσπάθεια παρεμπόδισης της κινητοποίησης του λαού, δείχνει ότι συντάσσονται με το μέτωπο αυτών των δυνάμεων που θέλουν να σώσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, τσακίζοντας τους εργαζόμενους, καταστρέφοντας τους αυτοαπασχολούμενους, ξεκληρίζοντας τη φτωχή αγροτιά, οδηγώντας σε φτωχοποίηση ακόμη περισσότερα λαϊκά στρώματα.

Το ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις του, δεν φοβούνται, δεν συμβιβάζονται και πολύ περισσότερο δεν υποτάσσονται, αντίθετα, με σταθερότητα, με μαχητικότητα και αδιαλλαξία στέκονται απέναντι στο κεφάλαιο, την ΕΕ και σε όσους τους υπηρετούν, από όποιο γρανάζι της αστικής εξουσίας σε κεντρικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο.

Επιστρέφουμε το πρόστιμο, να το στείλουν στον ΣΕΒ και στην κυβέρνηση.

Καλούμε τους εργαζόμενους της Καλαμάτας, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες, παρά τις επιμέρους διαφορές, να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ. Να ισχυροποιήσουμε τη συμμαχία μας, την κοινή μας δράση. Απέναντί μας είναι αυτοί που ενώθηκαν για να μας εξοντώσουν, η ΕΕ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα κόμματά τους και άλλοι “πρόθυμοι” όπως και η Δημοτική Αρχή της Καλαμάτας. Στηρίζουν τα νέα και παλιά μνημόνια, τα νέα και παλιά μέτρα, τη φοροληστεία. Στηρίζουν τη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων με μείωση των μισθών, των συντάξεων, με αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 και τώρα στα 72 όπως απαιτεί η τρόικα.

Σας καλούμε να διεκδικήσουμε την ανάκτηση των απωλειών, τις σύγχρονες ανάγκες μας, να δυναμώσουμε τη λαϊκή αλληλεγγύη, ώστε να μη μείνει κανείς μόνος του στην κρίση».

902.gr

Η άνοια του Φράνκο

Απο  Cogito ergo sum

Στις 2 Νοεμβρίου 1975, στα 83 του πια, ο Φρανθίσκο Παουλίνο Ερμενεχίλντο Τεόδουλο Φράνκο Βααμόντε μπαίνει εσπευσμένα σε νοσοκομείο της Μαδρίτης. Ο στρατάρχης Φρανθίσκο Φράνκο (όπως έγινε γνωστός ο επί τέσσερις δεκαετίες δικτάτορας της Ισπανίας) είχε ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας αλλά τώρα πλέον κρατιέται στην ζωή μόνο με μηχανική υποστήριξη. Δεκαεφτά μέρες αργότερα, η κόρη του Νενούκα αποφασίζει την διακοπή τής μηχανικής υποστήριξης. Έτσι, στις 11.15' το πρωί της 19ης Νοεμβρίου 1975 ο Χενεραλίσσιμο φεύγει από τον μάταιο αυτόν κόσμο.

Μια από εκείνες τις τελευταίες μέρες της ζωής του, η σύζυγός του Δόνια Κάρμεν Πόλο άνοιξε το παράθυρο του δωματίου και είπε στον ετοιμοθάνατο Φράνκο, για να του τονώσει το ηθικό: "Έχει μαζευτεί πολύς κόσμος έξω". Ο Φράνκο την κοίταξε με ερωτηματικό βλέμμα κι εκείνη συμπλήρωσε: "Ήρθαν για να σε αποχαιρετήσουν". Και τότε, ο πρώην δικτάτορας, χαμένος στην άνοιά του, ρώτησε με έκδηλη απορία: "Γιατί; Πού πάνε;". Λέγεται πως αυτά ήσαν τα τελευταία λόγια που βγήκαν από τα χείλη του. (*)

1975: Χουάν Κάρλος (αριστερά) και Φρανθίσκο Φράνκο (δεξιά), λίγο πριν τον θάνατο του δεύτερου,
συνεργάζονται για την διατήρηση της ομαλότητας και της δημοκρατίας στην Ισπανία.

Γράφει ο Cogito ergo sum

Δάνεια από Ρωσσία ή Κίνα: άλλη μια μπούρδα 

Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι οπαδοί της εξόδου από το ευρώ και επιστροφής μας σε εθνικό νόμισμα, είναι και το ότι έτσι θα μπορούσαμε να βρούμε δανεικά από άλλες πηγές (π.χ. από την Ρωσσία ή την Κίνα) με πολύ καλύτερους όρους από εκείνους που μας βάζουν οι ευρωεταίροι μας ή το ΔΝΤ.  Το επιχείρημα αυτό ακούγεται πειστικό στα αφτιά των άσχετων αλλά κατ’ ουσία πρόκειται περί μπουρδολογίας και περί ακόμη μιας παγίδας που αποσκοπεί στην παραπλάνηση του λαού.

Η μπουρδολογία αυτή δεν είναι φρέσκια. Ας θυμηθούμε ότι το 2011 πολυφορέθηκε σε διάφορα ιστολόγια η «αποκάλυψη» ότι η Ρωσσία και η Κίνα ήσαν διατεθειμένες να μας δώσουν δανεικά με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους αλλά ο Παπανδρέου, ενεργώντας προδοτικά, προσέφυγε στο ΔΝΤ με τα γνωστά αποτελέσματα. Η εν λόγω «αποκάλυψη» διαδόθηκε γρήγορα μέσω των «πλατειών» και των «αγανακτισμένων»  που μαζεύονταν σ’ αυτές για να φασκελώσουν και να ξεχαρμανιάσουν, έκανε τον κύκλο της και ξεχάστηκε.

Δυστυχώς, πρόσφατα άρχισαν να επανέρχονται σ” αυτήν ορισμένοι «αναλυτές», οι οποίοι κατατρύχονται από συνωμοσιολογικά σύνδρομα, δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους ελαφρόμυαλους από κάποιες συνιστώσες τού ΣυΡιζΑ να επαναφέρουν το θέμα της εξόδου μας από την Ε.Ε. με την βοήθεια κεφαλαίων εκτός «θεσμών». Εμείς θα διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και θα δούμε το θέμα με ηρεμία. Τί συμβαίνει, αλήθεια, με την πολυθρύλητη σκορδοκαΐλα κινέζων και ρώσσων να μας δανείσουν; Την απάντηση θα μας την δώσει η Ιστορία:

Ναί μεν καλά τα λέει το ΚΚΕ ... αλλά ...

   Καθημερινό επιχείρημα που εκπορεύεται απο τους πιό οργανωμένους αντιδραστικούς μηχανισμούς του συστήματος της αστικής εξουσίας ... μέχρι και ... από τον τελευταίο αλλά καλοπροαίρετο εργαζόμενο που προσπαθεί να εξηγεί κάθε μέρα την κάθε σφαλιάρα που πέφτει άγρια στο κεφάλι του. Είναι ένα επιχείρημα που οι μηχανισμοί το διαδίδουν ... σαν λίπασμα για να καλλιεργήσουν στο μυαλό των ανθρώπων ... αυτό που θέλουν τελικά να φυτέψουν εκεί μέσα. Ποιό ?? Οτι το ΚΚΕ είναι ένας πολιτικός σχηματισμός που μπορεί να έχει κάποια δίκαια ... αλλά είναι τόσο απομονωμένο, σεχταριστικό, δογματικό και μονολιθικό που δεν “επιτρέπει” στον εαυτό του να προωθήσει αποτελεσματικά τα λαικά συμφέροντα. Οτι δηλαδή στην ουσία είναι συστημικό !!! Την χυδαία έκφραση αυτής της άποψης μας την ξεφούρνισε προ ημερών ... με όλη την “αστική της αγένεια” η περισπούδαστη κυρία Ελενα Ακρίτα !!! Το ΚΚΕ – μας λέει – είναι τζάμπα μάγκες !!!

 

   Το πρώτο ζητούμενο της οργανωμένης αυτής “πουστιάς” (με την κακή έννοια) είναι ... πως το ΚΚΕ θα ήταν “κανονικοί μάγκες” ... εάν στήριζαν με κάθε τρόπο τον Τσίπρα ή τον κάθε Τσίπρα. Ρε τι λέτε ρέ !!! Ακριβώς αυτό είναι η απόδειξη της πρεμούρας τους να χώσουν το ΚΚΕ στην βρωμιά της διαχείρησης του συστηματός τους και η απόδειξη ... πως τρέμουν με την στάση του ΚΚΕ. Αλλοιώς για ποιό λόγο να ξεσκίζεσαι και να καλείς ... ένα “ακίνδυνο απομονωμένο μόρφωμα”, μιά “σέχτα”, μιά κάστα “ιησουιτών”, μιά ομάδα "αυτιστικών" ... να σε κυβερνήσει ??? Είναι πασιφανές πως έχουν αποφασίσει στα σχεδιά τους ... να κάνουν συνένοχο τον λαό ... υποβαλλοντάς του την ιδέα να “απαιτεί” απο το ΚΚΕ να βρωμίσει τα χέρια του ... με το αίμα του λαού.

Γράφει ο Σφυροδρέπανος απο Ατέχνως

Ανακεφαλαίωση (τραπεζών και γεγονότων)

 Τι μας άφησαν πίσω τα «συγκαιρινά Ιουλιανά»;

Την επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα (την τραγωδία τη ζούσαμε από πριν).

Μια ξεκάθαρη μαρτυρία (για όποιον έχει μάτια και δεν ξεγελιέται από οφθαλμαπάτες) για το τι είναι και τι επιφυλάσσει για τους λαούς της Ευρώπης η λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τις τράπεζες να κλείνουν, για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, που δε μάσησε, γιατί πλέον δεν του έχουν μείνει και πολλά να χάσει. Παρά μόνο τις αυταπάτες του.

Μια νωπή λαϊκή ετυμηγορία, που ξεπουλήθηκε πριν καν προλάβει να στεγνώσει.

Ένα όχι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι. Τον κόσμο να κοιμάται περήφανος και να ξυπνάει προδομένος. Και τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του «όχι», να απογοητεύεται και να πέφτει σε θερινή νάρκη διαρκείας, μήπως και μπορέσει να ονειρευτεί ξανά.

Πολλούς σημαιοφόρους του όχι να βαυκαλίζονται πως το μπολιάζουν με συνεπή χαρακτηριστικά, προτού πέσουν στην παγίδα της κυβέρνησης και σε κινηματική κατάθλιψη. Και την τακτική επιλογή του άκυρου να δικαιώνεται γρηγορότερα από κάθε προσδοκία. Μια μέρα μετά οι πολιτικοί αρχηγοί (πλην του Λακεδαιμόνιου) τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε και μες σε μια βδομάδα η συμφωνία είχε κλείσει.

Ένα εθνικά υπερήφανο μνημόνιο και έναν αριστοτεχνικό κυβερνητικό ελιγμό, που περιέβαλλε τον πρωθυπουργό με το φωτοστέφανο του ηρωικού διαπραγματευτή και του θύματος εκβιασμού. Αλλά επειδή δεν μπορούσε να τον αποφύγει, χαλάρωσε να τον απολαύσει. Άσε που μπορεί στο τέλος να αγαπήσεις και τον (εκ)βιαστή σου, κατά το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Μια πλατφόρμα να καταδικάζει τη δολοφονία, στηρίζοντας το δολοφόνο και να γίνεται το αριστερό του άλλοθι. Και δύο εκκολαπτόμενους πολιτικούς αστέρες (Βαρουφάκης και Κωνσταντοπούλου) να κάνουν αρχηγικές εμφανίσεις, περιμένοντας να βρουν στρατό για να γίνουν οι στρατηγοί του.

Την «πρώτη φορά αριστερά» να φεύγει τόσο δεξιά, που να την τρολάρει ακόμα και ο Μιχαλολιάκος: «σύντροφοι της Αριστεράς, ο ΦΠΑ είναι καπιταλιστικός φόρος». Και το χειρότερο… να έχει δίκιο!

Την «πρώτη φορά αριστερά» να πνίγει στα χημικά και να διαλύει βάση σχεδίου τους διαδηλωτές και να ξαναγεμίζει με (άλλου είδους αυτή τη φορά) καπνούς την πλατεία Συντάγματος. Αντιλαϊκά μέτρα, και καταστολή του λαϊκού κινήματος βαδίζουν χέρι-χέρι.

Τον αστικό εσμό που υποστήριζε το «ναι» να επαινεί την κυβέρνηση για την υπεύθυνη στάση της και να της τραβά φιλικά το αυτί για την καθυστέρησή της να υπογράψει τη συμφωνία εξαρχής.

Τον Τσίπρα να θεωρείται λεβέντης και το Λεβέντη να μπαίνει στη βουλή βάση απολύτως έγκυρων δημοσκοπήσεων. Που δυστυχώς όμως δεν εμφανίζουν το ΚΟΛΑΝ του Σπύρου Παπαδόπουλου απ’ τους Απαράδεκτους, που έχει εξάλλου κι έτοιμο πολιτικό σύνθημα για τον πρόεδρό του: «με το ευρώ καλύτερα» (πού πάνε και τα βρίσκουν όμως…)!

Έναν άτυπο μεγάλο συνασπισμό αλά γερμανικά, που υπερψηφίζει τα μνημονιακά προαπαιτούμενα και χωρίς να συγκυβερνά. Και το «φανατικό πολέμιο» του φιλελευθερισμού (Σύριζα) να ασπάζεται το δαιβόητο ΤΙΝΑ της Θάτσερ (There Is No Alternative = δεν υπάρχει εναλλακτική) και να το κραδαίνει ως απειλή κι αντεπιχείρημα ενάντια σε κάθε διαφορετική φωνή). Και εις ανώτερα…

Τα σύγχρονα Ιουλιανά να αναβάλλονται ένεκα ο καύσωνας και τα περιβόητα μπάνια του λαού –που παραμένουν ως κυρίαρχη νοοτροπία, αν και ολοένα περισσότερος κόσμος θεωρεί τον παραθερισμό πολυτέλεια για μεγάλα πορτοφόλια.

Να βάζουν διαρκώς το λαό στη γωνία, εν αναμονή της άνωθεν σωτηρίας και των εξελίξεων, που τις παρακολουθεί με κομμένη ανάσα και πετσοκομμένα δικαιώματα.

Η συνέχεια επί της οθόνης μας. Εκτός κι αν βγούμε μαζικά στους δρόμους, για να τη γράψουμε εμείς, με το δικό μας τρόπο. Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική…

Γράφει η Ελένη Κακναβάτου απο Ατέχνως

Το «εθνικό συμφέρον» ή ο «εθνικός στόχος» και το συμφέρον του Λαού 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η αστική τάξη βαφτίζει το δικό της συμφέρον «εθνικό».

Το ακούσαμε πολλάκις τελευταία καθώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αποφάσισε να φέρει για ψήφιση στη Βουλή τα νεα αντιλαϊκά μέτρα, τα μέτρα-σφαγή για μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους, εργατική τάξη, συνταξιούχους, άνεργους, νέους και φτωχή αγροτιά. Για την πλειοψηφία δηλαδή του ελληνικού λαού. Να ψηφιστούν αυτά τα μέτρα που ήρθαν ως τρίτο μνημόνιο στη ζωή μας για να εκπληρωθεί ένας ακόμα «εθνικός στόχος»: η ανάπτυξη της αστικής τάξης, το ξεπέρασμα της κρίσης του συστήματος που αυτή στηρίζει, εκμεταλλευόμενη όλους αυτούς που προαναφέραμε. Άλλος ένας «εθνικός στόχος» ειναι η πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ.

«Εθνικός στόχος » ήταν μετά την Επανάσταση του 1821, κι αφού το αστικό ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε το 1830 ήταν ασφυκτικά στενό για την οικονομική ανάπτυξη των αστών σε βάρος των αγροτών και άλλων λαϊκών στρωμάτων, η επεκτατική πολιτική της άρχουςας αυτης τάξης.  

Έπρεπε το κράτος να διευρυνθεί. Να ανοίξουν νέοι δρόμοι για το εμπόριο και την εγχώρια παραγωγή αλλά  και για αυτό ακόμη το κεφάλαιο της διασποράς που έπρεπε να βρει νέους δρόμους επενδύσεων για να είναι πιο κερδοφόρο και ανταγωνιστικό. Έτσι παραπλανήθηκαν χιλιάδες Ελλήνων που έγιναν θύματα μιας πολιτικής αλυτρωτισμού, που ήταν ο Εθνικός στόχος της εποχής.

Πρός Συριζαίους (του μόχθου και της εργασίας) # 4 (23-7-2015)

Τα  δυό  σκουλήκια ... και άλλα τέρατα.

Κάποτε ήσουνα αριστερός ... με την ιδεολογία σου, την δράση σου, τα σέα σου, τα μέα σου ... μα και τις αμφιβολίες σου. 

Σκεφτόσουνα, μιλούσες, αντιδρούσες ... σε υπολογίζανε.

Είχες πρόσωπο ... με κούτελο. Απεχθανόσουνα τον γλύφτη, το τσιράκι, τον παρατρεχάμενο της εξουσίας ... το παράσιτο ... οχι γιατί δεν μπορούσες να γίνεις τοιούτος, αλλά επειδή κατάφερες να μην γίνεις.

Και αν η ανάγκη σε ανάγκασε ... όλο και κάτι θα είχε μείνει μέσα σου ... για να σου ενοχλεί την ηρεμία σου. Ενα μικρό σκουλήκι ... που τά άφηνες να ζεί, που ήθελες να υπάρχει ... έτσι για τα μάτια της συνείδησης.

Ε ... τι διάολο ... αριστερός άνθρωπος.

Και με τη ζωή σου καλά τα κατάφερνες. Το σπιτάκι, το αμαξάκι, η δουλίτσα, η παρεούλα, η οικογένεια ... το έννοιωθες και το άλλο, το μεγάλο σκουλήκι που κατοικοεδρεύει μέσα σου. Εγώ με την αξία μου κι΄όχι με ξένες πλάτες ... όλα θα τ΄αβγατίσω και θα γενώ μεγάλος. Δύσκολο σκουλήκι αυτό.

Αλλά ... πίστευες στις πλάτες σου ... παρότι κάποιοι σού ΄λεγαν πως δεν πρόκειτε να γένεις μεγάλος αν δεν ξεζουμίσεις άλλους.

Γράφει ο 2310net απο Ατέχνως 

Προσοχή στο γορίλλα 

Από χτες έχει γίνει μείζον θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η ακραία τοποθέτηση του Χρήστου Θηβαίου σχετικά με τις συνήθειες των νέων, την απροθυμία τους να εργαστούν και την κατά τον καλλιτέχνη δυνατότητά μας να ζήσουμε με 15 ευρώ τη μέρα.

Παράλληλα, παρατηρείται μια προσπάθεια από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσουν τον Αλέξη Τσίπρα ως προδότη, ως εκφραστή του απόλυτου κακού, ως εκείνον που δεν σεβάστηκε τον λαό που τον πίστεψε.

Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Φαινομενικά καμία, αλλά είναι ενδεικτικά του τρόπου που σκεφτόμαστε. Μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και συχνά κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον γορίλλα που βρίσκεται στο δωμάτιο.

Ο Τσίπρας δεν είναι τίποτα διαφορετικό από την ιδεολογία του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει. Εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ένα πολιτικό συνονθύλευμα που στεγάζει στους κόλπους του παραδοσιακούς ευρωκομμουνιστές, ανανεωτικούς αριστερούς, υπολείμματα της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας μέχρι και κάποιους μισοψεκασμένους ελληναράδες που ανατσουτσουρίζουν από εθνική περηφάνεια όταν ως έθνος διαπραγματευόμαστε σθεναρά για το πόσα θα χάσουμε.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... Παναγιώτα Σταθοπούλου : Μια ηρωίδα της Αντίστασης!

 Της 17χρονης ΕΠΟΝίτισσας που δώρισε τα ολάνθιστα νιάτα της στη χιλιάκριβη τη λευτεριά κερδίζοντας μια ζηλευτή θέση στο πάνθεον των αθάνατων αγωνιστών αυτού του τόπου! 

Από το εξαιρετικό ιστολόγιο Ιστορίας και Μνήμης ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ  

  

Παναγιώτα Σταθοπούλου : Μια ηρωίδα της Αντίστασης! 

Στάση μνήμης…

Καθώς μπαίνουμε στο πανέμορφο Μεγάλο Χωριό της Ευρυτανίας, δίπλα στον Άϊ Θανάση συναντάμε ένα καλαίσθητο μνημείο με μία προτομή. Είναι της αξέχαστης ηρωίδας μας Παναγιώτας Σταθοπούλου! Της 17χρονης ΕΠΟΝίτισσας που δώρισε τα ολάνθιστα νιάτα της στη χιλιάκριβη τη λευτεριά κερδίζοντας μια ζηλευτή θέση στο πάνθεον των αθάνατων αγωνιστών αυτού του τόπου!

Κρατώντας από το χέρι τις μνήμες θα ταξιδέψουμε στο χρόνο για να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε τη μικρή ξανθιά Ευρυτανοπούλα (στην καταγωγή) που με τη στάση της και με το αίμα της δίδαξε και διδάσκει πως «θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία»… 

Τρανό Χωριό!

Το Μεγάλο Χωριό σίγουρα φιγουράρει μέσα στις πρωτοκλασάτες θέσεις του τουριστικού χάρτη της Ευρυτανίας. Αποτελεί συνήθη προορισμό καθώς απέχει από το Καρπενήσι μόλις 14 χλμ. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 720μ. στους πρόποδες της πανύψηλης Καλιακούδας (2101μ) και καμαρώνει μέσα στην αγνή καταπράσινη φύση καθώς το αγκαλιάζουν από παντού έλατα, δρύες, καρυδιές και καστανιές! Η ματιά ταξιδεύει πανοραμικά από την κοιλάδα του Καρπενησιώτη ποταμού μέχρι απέναντι στη χιλιοτραγουδισμένη Χελιδόνα (1974μ) και στο μικρότερο αδερφάκι του Μεγάλου Χωριού, το επίσης διάσημο Μικρό Χωριό!

Το Μεγάλο Χωριό - που κάποτε, προ της Καλλικρατειάδας, αποτελούσε έδρα του αλλοτινού δήμου Ποταμιάς - παρέχει πολλές υποδομές για τον επισκέπτη : όμορφους ξενώνες, ταβερνάκια, ατμοσφαιρικά καφέ, λιλιπούτεια μαγαζάκια με ντόπια προϊόντα, μέχρι και τα λαχταριστά χειροποίητα γαλακτομπούρεκα της κυρά Παρασκευής! Απαραίτητη είναι μια στάση στην ολόδροση πλατεία με τον πλάτανο, όπως και μια ρομαντική βόλτα στα γραφικά λιθόστρωτα σοκάκια του χωριού ανάμεσα στα καλαίσθητα σπίτια με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τις πέτρινες βρύσες! 

Μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο με τα αξιόλογα εκθέματα αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα είναι και η ιδιωτική συλλογή του παπά-Κώστα Λαμπαδάρη με γεωργικά εργαλεία και άλλα παρεμφερή αντικείμενα του παλιού ευρυτανικού νοικοκυριού! Το χειμώνα το Μεγάλο Χωριό θυμίζει ορεινό παραμυθάκι τυλιγμένο στην κατάλευκη φορεσιά του. Το απόγευμα της παραμονής των Φώτων αναβιώνει και το παλιό έθιμο «τα Καλήμερα» όπου οι άντρες του χωριού λένε τα κάλαντα και με τα χρήματα που μαζεύουν στήνουν κατόπιν τρικούβερτο γλέντι με τη συμμετοχή όλων των συγχωριανών. Την άνοιξη το χωριό μεθάει από τα αναζωογονητικά αρώματα της εποχής, ενώ το καλοκαίρι σφύζει από δραστηριότητες με επίκεντρο τη Μεγαλοχωρίτικη «Πολιτιστική Εβδομάδα». 

Μοναδικού φυσικού κάλλους είναι το διαμορφωμένο μονοπάτι του «κεφαλόβρυσου» που ανηφορίζει μέσα σε μια πλούσια βλάστηση με πλατάνια, τρεχούμενα νερά και ξύλινα γεφυράκια, όπως επίσης και το έτερο μονοπάτι που μέσα από το χωριό οδηγεί χαμηλότερα στο συνοικισμό του Γαύρου, δίπλα στον Καρπενησιώτη (βλ. εδώ)! Ο Γαύρος ήταν κάποτε σπουδαίος «κόμβος» με χάνια διανυκτέρευσης για τους προσκυνητές που διέσχιζαν μια πραγματικά περιπετειώδη διαδρομή μέχρι να φτάσουν στο μοναστήρι του Προυσού (βλ.εδώ)! Σήμερα ο Γαύρος παραμένει πέρασμα αλλά και ξακουστός ταβερνότοπος, με σπεσιαλιτέ την ποταμίσια πέστροφα από τον Καρπενησιώτη ποταμό!

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Ν. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ και Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ Λ. ΚΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ

Κάτι ξέχασε ο υπουργός

Ριζοσπάστης ‎Τετάρτη 22 Ιούλη 2015 

Κάτι ξέχασε ο υπουργός

 

«Και τι ονομάζουμε Ευρωπαϊκό Κοινωνικό μοντέλο; Ενα σύστημα της οικονομίας της αγοράς που ρυθμίζεται, όμως, πολιτικά με δημοκρατικούς όρους, με δύο βασικά εργαλεία: τα κοινωνικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο, ατομικό και συλλογικό. Αυτά είχαν σκοπό να πλήξουν οι πολιτικές των μνημονίων. Θα τα υπερασπίσουμε όσο μπορούμε. Και η δύναμή μας εξαρτάται από το πώς θα αναπτυχθεί το κοινωνικό και το μαζικό κίνημα, πέρα από τη διαπραγμάτευση που θα συνεχίζουμε να κάνουμε».
Λόγια από τις προχτεσινές δηλώσεις του νέου υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου.
Να ξέχασε άραγε ο, κατά δήλωση, «αριστερός» υπουργός ότι το βασικότερο χαρακτηριστικό της «οικονομίας της αγοράς» (δηλ. του καπιταλισμού) είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; 

Αν, όμως, το έλεγε θα έπρεπε να αναδιατυπώσει το συλλογισμό του ως εξής: «Πυρήνας και του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που ρυθμίζεται, όμως, πολιτικά με δημοκρατικούς όρους», αναδεικνύοντας το ανόητο του ισχυρισμού του.

Ετσι, πολύ σοφά ο «αριστερός» υπουργός παρέκαμψε αυτή την ...ασήμαντη λεπτομέρεια, προκειμένου να ζητήσει την ανάπτυξη μαζικού κινήματος που θα υπερασπίζει την καπιταλιστική βαρβαρότητα... ουπς (!), το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, θέλαμε να πούμε.

Η «θέση» τους και η «θέση» μας

Η «θέση» τους

και η «θέση» μας

Συχνά ακούμε καλοπροαίρετα τον εξής προβληματισμό: «Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ»;

 

Το ερώτημα δεν είναι παράλογο

Ομως θα πρέπει να το βάλουμε στη σωστή διάστασή του:

Αν βρισκόμασταν ως ΚΚΕ στη «θέση» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη θέση της αστικής διαχείρισης, στη θέση της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου που διεκδικεί ανάκαμψη της κερδοφορίας του, εξασφαλίζοντας τα πλεονεκτήματα και τις προοπτικές που του δίνει η συμμετοχή στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και γενικότερα στις ευρωατλαντικές συμμαχίες, το ΝΑΤΟ. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» της ανάληψης μιας διακυβέρνησης που είναι όργανο της εξουσίας των μονοπωλίων. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» των διαπραγματεύσεων για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, στα τραπέζια της ΕΕ, της Ευρωζώνης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Αν βρισκόμασταν λοιπόν σε αυτή τη «θέση», πράγματι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε τα ίδια διλήμματα - συνέχιση εντός ευρώ ή επιλογή της χρεοκοπίας ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης και καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής; Ζυγίζουμε τι συμφέρει περισσότερο το κεφάλαιο και επιλέγουμε. Ετσι έπραξε και ο ΣΥΡΙΖΑ...

Αν βρισκόμασταν σε αυτή τη «θέση», όμως θα ακυρωνόμασταν ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ως κόμμα της εργατικής τάξης και των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, θα γινόμασταν άλλο κόμμα που δεν θα μπορούσε να παλεύει για λογαριασμό των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Γράφει ο Cogito ergo sum απο Ατέχνως

Μένουμε ή φεύγουμε;  

Λέγεται -και, ενδεχομένως, σωστά- ότι η περίοδος της «μεταπολίτευσης»τελείωσε και, μαζί μ” αυτήν, τελείωσε και το κλασσικό δίπολο «δεξιά-αριστερά», το οποίο σημάδεψε την χώρα για 90 τόσα χρόνια, κυρίως δε από την περίοδο του εμφυλίου ίσαμε τις μέρες μας. Τώρα πλέον διανύουμε τις απαρχές τής μετα-μεταπολιτευκής περιόδου (αυτήν την οποία αποκαλεί ο Λαζόπουλος με τον αδόκιμο νεολογισμό «νεοπολίτευση», ο οποίος είναι βλακωδέστατος και εύχομαι να μην επικρατήσει), μιας περιόδου που ξεκίνησε άσχημα καθώς δημιούργησε ένα καινούργιο δίπολο: μνημόνιο-αντιμνημόνιο.

Το καινούργιο δίπολο, όμως, είναι υπερβολικά θολό, ιδιαίτερα όσον αφορά τον αντιμνημονιακό του πόλο. Υπάρχουν στιγμές που μου δημιουργείται η εντύπωση πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις τής χώρας συνωστίζονται σ” αυτόν τον πόλο, είτε στο κέντρο του είτε στις υπώρειές του. Και καλά το ΚΚΕ, το οποίο έχει την πλέον σαφή και κρυστάλλινη τοποθέτηση, όπου δεν χωρούν παρερμηνείες ή παρεξηγήσεις. Και καλά η Χρυσή Αυγή, για την οποία χέστηκαν περί της αντιμνημονιακής της θέσης τόσο εκείνοι που την σιχαίνονται όσο κι εκείνοι που την συμπαθούν. Με τους υπόλοιπους τί γίνεται;

Δίωξη για κακουργήματα σε μέλη της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ

Ποινικές διώξεις για κακουργήματα ασκήθηκαν σε τρία μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ από την Εισαγγελία Διαφθοράς.

Για κακουργήματα διώκονται όλα τα μέλη του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση και επαναμίσθωση 28 ακινήτων του Δημοσίου, το οποίο σύμφωνα με την έρευνα ζημιώθηκε.

Η έρευνα ξεκίνησε μετά από μηνυτήρια αναφορά που επέβαλαν δικηγόροι του Πειραιά και με εντολή της εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένης Ράικου.

Σύμφωνα με το πόρισμα για απιστία στην υπηρεσία με την επιβαρυντική περίσταση του 1608 και με ζημιά που υπερβαίνει τα 580 εκατ. ευρώ ασκήθηκε δίωξη σε βάρος των μελών του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ και για υπεξαίρεση με βάση το νόμο 1608/50 περί καταχραστών δημοσίου χρήματος, σε βάρος τριών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ.

902.gr

Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ στη “Χαραυγή” : Έργο των ακροδεξιών και του ΝΑΤΟ η μοιρασμένη Κύπρος

Η ΕΟΚΑ και ο Γρίβας άφησαν το λαό στο περιθώριο και έφεραν την Τουρκία στο προσκήνιο του Κυπριακού

Η μοιρασμένη ακόμη Κύπρος είναι έργο του ΝΑΤΟ και των ακροδεξιών, τονίζει μιλώντας στη «Χ» ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 
Επισημαίνει ότι το ΝΑΤΟ που δημιούργησε το πρόβλημα με άξονα τον εθνικισμό, δεν μπορεί να αποτελεί μέρος της λύσης. Παράλληλα αναλύει τη φύση της ανατροπής της ιστορίας σε Κύπρο και Ελλάδα με τους ταγματασφαλίτες, περιλαμβανομένου του Γρίβα, να βαφτίζονται «πατριώτες», ενώ παράλληλα στιγματίζεται ανιστόρητα η Αριστερά ως «προδοτική». Σημειώνει ότι η ΕΟΚΑ αναχαίτισε τον παλλαϊκό αντιαποικιακό αγώνα προσθέτοντας αντικομμουνισμό και φυλετικό διαχωρισμό των Κυπρίων. Αναδεικνύει δε τις διαφορές του ένοπλου αγώνα μαζί με το λαό (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) με την ένοπλη δράση με περιθωριοποίηση του λαού (ΕΟΚΑ).

Συνέντευξη στον Νικόλα Νικόλα

Μιλήσατε στη Λευκωσία στο Συνέδριο προς τιμήν του Ρολάνδου Κατσιαούνη για την Κύπρο στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Προωθείται από δεξιούς κύκλους ο ισχυρισμός ότι το λάθος δεν ήταν το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα του 1974, αλλά η επιλογή της Λευκωσίας να ενταχθεί στους Αδέσμευτους, αντί στο ΝΑΤΟ. Πώς σχολιάζετε;

Το να επιλέξεις μια λύση μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ είναι αυτονόητο ότι επειδή το ΝΑΤΟ είχε ως πολιτική την ανάσχεση της σοβιετικής απειλής και των εθνικών αντιαποικιακών απελευθερωτικών κινημάτων, θα ήταν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αποδοχή της συνέχισης ενός καθεστώτος ανοικτής ή καλυμμένης αποικιοκρατίας. Η Κύπρος ως φρούριο, προπύργιο ή ως βάση θα ήταν έρμαιο σε αποφάσεις έντονα καταστροφικές που θα λαμβάνονταν μακριά από τον κυπριακό λαό. Θα ήταν κατ’ εξοχήν υπονόμευση της δημοκρατίας.

Σ΄αυτή τη χώρα …

Σ΄αυτή τη χώρα …

Ιουλίου 18, 2015

 

Σ΄αυτή τη χώρα, στην Ελλάδα μας, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων.

 

– Οι αγωνιστές και οι άλλοι …

 

– Οι 300 του Λεωνίδα και οι άλλοι …

 

 – Οι Κολοκοτρώνηδες και οι  άλλοι …

 

– Οι Βελουχιώτηδες και οι άλλοι …

 

– Αυτοί που ΔΕΝ σκύβουν το κεφάλι και οι άλλοι …

 

– Αυτοί που ΔΕΝ προσκυνάνε και οι άλλοι …

 

– Αυτοί που θεωρούν ότι το κέντρο του ενδιαφέροντός τους πρέπει να είναι ο Άνθρωπος και οι άλλοι …

 

– Αυτοί που επιλέγουν το No Men και οι άλλοι …

 

– Αυτοί που πορεύονται με γνώμονα την ΑΛΗΘΕΙΑ και οι άλλοι …

   

– Αυτοί που στην καρδιά τους κρύβουν ΑΓΑΠΗ και οι άλλοι …

Εσύ ;;;

 

Αγαπητέ μου ;;;

 

Με ποιους είσαι ;;;

 

Δημοσιεύθηκε από faros 

9 σκίτσα μια αλήθεια

Αγκάρρα

 

 

Οι σκιτσογράφοι είναι από τους λίγους που έχουν μείνει να κριτικάρουν την πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ακόμη την ικανότητα να διακρίνουν τις λογικές αντιφάσεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Δυστυχώς ο λόγος έχει πέσει σε μια βασανιστική αυτοτιμωρία. Η αυτοκαταστροφή του λόγου συντάσσει και δημιουργεί μια μυθολογία ανορθολογισμού που οι μάζες όχι καλλιεργούνται να την χρειάζονται αλλά γίνεται και το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να σκέφτονται. Βιώνουμε μια νοητική κώφωση γιατί απλά η σκέψη δεν μπορεί να σταυρώσει λέξη.
Αλιεύσαμε λοιπόν από τα διαδικτυακά μέσα εννιά σκίτσα στα οποία γίνεται φανερό το πλαίσιο του πολιτικού ανορθολογισμού που ο λόγος δυσκολεύεται να το εκφράσει.