1.
Πώς έχουν αντιστραφεί οι σχέσεις: Αντί, με τις ασχήμιες του στο γήπεδο,
ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ να πέσει στη δυσμένεια της κυβέρνησης, η κυβέρνηση
πέφτει στη δυσμένειά του. Με άτολμες κινήσεις, η πολιτεία αποδεικνύεται
για μία ακόμη φορά κατώτερη των περιστάσεων. Το ποδόσφαιρο καταστρέφεται
από δυο - τρεις μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες και εκδότες, οι οποίοι
κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να συναντούν ουσιαστικά εμπόδια. Ολα αυτά τα
χρόνια, το άθλημα υποσκάπτεται συστηματικά και οδεύει σε πλήρη απαξίωση.
Για την έστω και περιορισμένη αντίδρασή της στα γεγονότα, είθε να
συγχωρεθεί η Πολιτεία από αυτόν που θεωρεί πως πρέπει να τον πλησιάζουμε
σαν ικέτες!
2.
Η πολιτική σκηνή μόνο υποψίες γεννάει στους πολίτες. Κάθε λίγο και ένα
οικονομικό σκάνδαλο, συνήθως χωρίς κάθαρση. Τώρα ζούμε το «δράμα» της
«Novartis»: Οι θιγμένοι βουλευτές από το χάραμα μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα
περιδιαβαίνουν τα τηλεοπτικά κανάλια διαμαρτυρόμενοι για τη χαμένη τιμή
τους, με την ελπίδα να αλλάξουν το σκηνικό. Φυσικά και είναι αθώοι,
αλλιώς τι σόι δεξιοί θα ήτανε;
3.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της όλα αυτά τα χρόνια, η Δεξιά δεν
κατόρθωσε να αναχαιτίσει το παρελθόν της. Αλλά είναι τυχερή, γιατί η
Αριστερά λειτουργεί συμπληρωματικά μαζί της, ως μια λογική συνέχεια στην
πορεία των δύο κομμάτων. Ο κοινός χαρακτήρας τους φαίνεται στις
επανειλημμένες απόπειρες και των δύο για μια γενικότερη συσκότιση μέσω
του θεάματος.
4.
Τελικά η σχέση ορισμένων διανοουμένων με τη βιβλιοθήκη τους μπορεί να
καταστεί ολέθρια, διότι σηκώνοντας κάποια στιγμή τα μάτια από τα βιβλία,
βρίσκονται χωρίς την προσωπική τους λαλιά. Η στιγμή της «εξόδου» από τη
βιβλιοθήκη έχει όλη την επισημότητα και τη γελοιότητα του
αρχοντοχωριάτη. Χωρίς το απαραίτητο πνευματικό ανάστημα, η
πραγματικότητα που ξετυλίγεται μπροστά τους τους δημιουργεί υπέρμετρη
αμηχανία. Για να σταθούν, χρειάζονται πια δεκανίκι. Ετσι γρήγορα θα
υπακούσουν στα κελεύσματα του συμφέροντος και με θρησκευτική ευλάβεια θα
βρίσκονται δίπλα σε κάθε εξουσία. Θεωρώντας πως πατούν πλέον γερά στα
πόδια τους, θα παίρνουν πάνω τους κάθε ατιμία για να την παρουσιάζουν ως
επίτευγμα. Αυτή η κατάσταση από εδώ και στο εξής θα αποτελεί την ουσία
του χαρακτήρα τους.
5.
Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στην πλατεία Βάθης, σε ένα καφενείο που
μαζεύει ζητιάνους και διακινητές ουσιών. Κοιτάζοντας γύρω μου, νόμισα
πως βρισκόμουν στο σκηνικό της «Οπερας της πεντάρας» του Μπρεχτ. Σύναξη
μικροαπατεώνων. «Ανάπηροι», με παρκαρισμένα απ' έξω τα καροτσάκια τους,
έκαναν ένα διάλειμμα από τη «δουλειά», για να φροντίσουν παράλληλα και
την αληθοφάνεια της εμφάνισής τους. Ο κόσμος απ' έξω περνούσε
παραιτημένος και αδιάφορος, αναζητώντας ίσως τη στιγμή εκείνη όπου θα
μπορούσε να κερδίσει έστω ένα μικρό κομματάκι από τη συμπαντική
αμεριμνησία.
6.
Τα όρια της ψευδαίσθησής μας διευρύνονται. Αραγε θα μπορέσουμε να την
κατοικήσουμε; Οπου κοιτάξεις, οι άνθρωποι δεν χάνονται στους δρόμους
αλλά μέσα τους.
7.
Η ιδέα για εύκολο πλουτισμό είναι η πιο διαδεδομένη απ' όλες. Το κέρδος
ως από μηχανής θεός έχει δημιουργήσει την πιο μεγάλη εκκλησία, με
αναρίθμητους πιστούς. Σε κάθε γωνιά της πόλης συναντάς παραρτήματά της,
γεμάτα «οπαδούς» που ευλαβικά διαβάζουν, σαν να πρόκειται για ευαγγέλιο,
όλους τους πιθανούς συνδυασμούς κέρδους. Οι παίκτες έχουν δημιουργήσει
μια άλλη κοινότητα, όπου κάθε άποψη που ανταλλάσσεται περιστρέφεται γύρω
από τις αποδόσεις και τα ποσοστά. Τρέφεται έτσι ένα υπόγειο, «ήσυχο»
πάθος, χωρίς επικίνδυνες εξάρσεις, με υποδειγματική συγκέντρωση, που
αμβλύνει τις αντιστάσεις στην εξουθενωτική πραγματικότητα.
Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου