Εκκρεμές

Παράλληλα με τις «κορόνες» και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, με τις οποίες επιχειρείται να πατήσει ακόμα πιο γερά στα πόδια του ο διπολισμός ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολλαπλασιάζονται και οι τροχιοδεικτικές βολές περί «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού» και «εγγυήσεων για πολιτική συναίνεση» σε «μεγάλα ζητήματα». Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα το πώς η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής ζητάει τις τελευταίες μέρες ανοιχτά μια επόμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με συνδετικό κρίκο το ίδιο, όσο και οι προχτεσινές δηλώσεις του Στ. Θεοδωράκη, που ζήτησε να δεσμευτούν Τσίπρας και Μητσοτάκης ότι το 2020, με αφορμή την προεδρική εκλογή, δεν θα έχουμε ξανά εκλογές. Την ίδια ώρα, βέβαια, αν δει κανείς πιο προσεκτικά τις δηλώσεις στελεχών ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, εύκολα διακρίνει την αλληλοκατηγορία για το ποιος με τη στάση του υπονομεύει περισσότερο την «αναγκαία συναίνεση». Τα δύο αυτά κάθε άλλο παρά αντιφατικά είναι μεταξύ τους: Το «εκκρεμές» του αστικού πολιτικού συστήματος έχει για κέντρο βάρους τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τον εγκλωβισμό του λαού σε αυτά. Γύρω απ' αυτό το κέντρο βάρους κινείται μόνιμα προς τη μια και την άλλη κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, τη διαφορά δεν πρόκειται να τη δει ο λαός από τις «ταλαντώσεις» στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, τη συμπόρευση μαζί του στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Ανάπλαση

 

Ολοένα και περισσότερα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που προσφέρει πλέον το κέντρο της Αθήνας, για τις ανακαινίσεις ξενοδοχείων, που ανεβάζουν την τουριστική αξία της περιοχής, για την άνθιση του «Airbnb», που απογειώνει τη ζήτηση «ξεχασμένων» ακινήτων και εκτοξεύει τις τιμές των ενοικίων στα «συμβατικά» σπίτια, για συγκροτήματα πολυτελών κατοικιών, για αναπλάσεις ολόκληρων περιοχών περιμετρικά της Ομόνοιας. Μάλιστα, όπως γράφεται, οι τιμές των ακινήτων στο κέντρο είναι μειωμένες κατά 44% σε σύγκριση με το 2009, γεγονός που καθιστά το «real estate» πραγματική επενδυτική ευκαιρία για συσσωρευμένα κεφάλαια. Προς αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιούν και οι τράπεζες τη διαδικασία απαλλαγής τους από τα «κόκκινα» δάνεια, είτε πουλώντας σε μεγάλα funds σωρηδόν στεγαστικά δάνεια, που αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν σε πλειστηριασμούς, είτε πλειστηριάζοντας οι ίδιες για λογαριασμό τους ακίνητα στο κέντρο, που αξιοποιούν στη συνέχεια για επινοικίαση ή πώληση σε μεγάλες εταιρείες του «real estate». Αυτός ο επιχειρηματικός οργασμός γίνεται πιο αποδοτικός για το κεφάλαιο στο έδαφος της υποβάθμισης που έζησε το κέντρο της Αθήνας τα προηγούμενα χρόνια, που σε συνδυασμό με την καπιταλιστική κρίση απαξίωσε κυριολεκτικά τις τιμές των ακινήτων, μετατρέποντάς τα τώρα σε μεγάλες «επενδυτικές ευκαιρίες». Οσο για τις «ασχήμιες» που χαλάνε τη μόστρα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, όπως οι πιάτσες των ναρκωτικών, η κυβέρνηση και η Τοπική Διοίκηση έχουν έτοιμη τη λύση: Μεταφορά της διακίνησης στο απόκεντρο και χώροι «ελεγχόμενης χρήσης» για τους ναρκομανείς, στη λογική της διαχείρισης των συνεπειών. Για να κουκουλώνεται δηλαδή το πρόβλημα και όχι βέβαια για να αντιμετωπιστεί ριζικά.

Σκάνδαλο

 

«Αχό» σκανδαλολογίας σήκωσαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι, με αφορμή την αγορά από τη ΔΕΗ μιας εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας στην ΠΓΔΜ, που προηγουμένως ανήκε στον γαμπρό του Ζάεφ και σύμφωνα με αυτούς που καταγγέλλουν την αγοραπωλησία, δεν είχε τα απαραίτητα «εχέγγυα» κερδοφορίας. Βέβαια, όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε κουβέντα για το σκάνδαλο των σκανδάλων, που δεν είναι άλλο από την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας, το άνοιγμα δηλαδή «πεδίου δόξης λαμπρού» για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, που μετατρέπει ακόμα περισσότερο σε εμπόρευμα ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, βυθίζοντας τα λαϊκά στρώματα βαθύτερα στην ενεργειακή φτώχεια, την ώρα που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να καλύπτονται και με το παραπάνω οι ανάγκες τους σε φτηνό ρεύμα. Κομμάτι αυτού του σχεδιασμού της «απελευθέρωσης» είναι και το «άνοιγμα» της μετοχοποιημένης ΔΕΗ στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο και του σχεδιασμού της ΕΕ για τη διασύνδεση των δικτύων, ώστε η Ενέργεια να μπορεί να πουλιέται σε όλη την ΕΕ, ή ακόμα και στα ενεργειακά χρηματιστήρια, στην πιο συμφέρουσα τιμή για τη ΔΕΗ και τις άλλες ιδιωτικές εταιρείες. Και βέβαια τα σχέδια αυτά των επιχειρηματικών ομίλων βρίσκονται επίσης στην «καρδιά» της (ΝΑΤΟικής κοπής) συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, όπου περιλαμβάνονται και σχετικές - ρητές - προβλέψεις. Ολο αυτό το πραγματικό σκάνδαλο αποτελεί συν τοις άλλοις το «εύφορο έδαφος» για όποια άλλα σκάνδαλα επιχειρούν να συγκαλύψουν, δείχνοντας το δέντρο για να κρυφτεί το δάσος.

Ιδια και χειρότερα

 

Τον Ιούνη που μας πέρασε, μια πυρκαγιά που ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί τα πραγματικά της αίτια κατέστρεψε τα λιγοστά υπάρχοντα εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης σε πρόχειρο καταυλισμό της Μανωλάδας και κυρίως τα προσωπικά τους έγγραφα, όπως διαβατήρια, άδειες παραμονής και άλλα. Από τότε έχουν περάσει πέντε μήνες σχεδόν και παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης καμιά ουσιαστική βοήθεια δεν τους έχει δοθεί, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, κι ενώ έχουν προηγηθεί αγωνιστικές παρεμβάσεις, με πρωτοβουλία και του ΠΑΜΕ. Μάλιστα, η απώλεια των εγγράφων έχει οδηγήσει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και στη σύλληψη κάποιων απ' αυτούς, με τον κίνδυνο της απέλασης. Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται είναι βέβαιο ότι οξύνει το κλίμα ανασφάλειας και τους κάνει πιο ευάλωτους απέναντι στους μεγαλοφραουλάδες της περιοχής, που εκβιάζουν σταθερά για μικρότερα μεροκάματα. Τελικά, όπως όλα δείχνουν, αυτοί είναι και οι μόνοι «κερδισμένοι» από την πυρκαγιά, αλλά και από τη στάση ανοχής που δείχνει η κυβέρνηση, παρά τα μεγάλα λόγια της υπουργού Εργασίας περί «άμεσης ανταπόκρισης» μετά την καταστροφή. Η ευθύνη για το γεγονός ότι οι συνθήκες δουλειάς στα φραουλοχώραφα παραμένουν άθλιες, δέκα χρόνια μετά την αποκάλυψη της κόλασης που ζουν οι εργάτες γης στη Μανωλάδα, βαραίνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και δείχνει ότι και σ' αυτό το ζήτημα είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων.

Ριζοσπάστης    Τετάρτη 10 Οχτώβρη 2018