Πέλεκυς

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει για το αντίθετο, η ρύθμιση που συμφώνησε με τις τράπεζες για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια ακονίζει τον πέλεκυ που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των δανειοληπτών, καθώς αυξάνει τους εκβιασμούς και τις απειλές για να γίνουν «συνεπείς» στην εξυπηρέτηση του δανείου τους. Τώρα, μάλιστα, τους όρους αποπληρωμής του δανείου, προκειμένου ο δανειολήπτης να μη χάσει το σπίτι του, θα τους καθορίζει κατ' αποκλειστικότητα η τράπεζα, σε συνάρτηση με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, από τα οποία θα εξαρτάται και το όποιο «κούρεμα». Στόχος της νέας ρύθμισης είναι να υποχρεώσει τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά σε μεγαλύτερες θυσίες και περικοπές στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό, ακόμα και για τα στοιχειώδη, προκειμένου να «ακουμπούν» κάθε μήνα στην τράπεζα ένα σεβαστό ποσό για την αποπληρωμή του δανείου τους. Σε τελική ανάλυση, το νέο πλαίσιο είναι «διευκολυντικό» για τις τράπεζες να εισπράξουν ποσά που αλλιώς θα έπρεπε να ξεγράψουν, αυξάνοντας την πίεση στις λαϊκές οικογένειες να πληρώσουν, ενώ στο τέλος του δρόμου, για όσους δεν μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στη νέα ρύθμιση, υπάρχουν πάντα η έξωση και ο πλειστηριασμός. Κι όλα αυτά, βέβαια, για να μειωθεί η έκθεση των τραπεζών στα «κόκκινα» δάνεια και να χρηματοδοτήσουν την ανάκαμψη της οικονομίας, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων, στόχος στον οποίο συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα. Ετσι εξηγείται άλλωστε και η ενθουσιώδης υποδοχή που επιφύλαξαν στο νέο πλαίσιο «συμπολιτευόμενοι» και «αντιπολιτευόμενοι», προδίδοντας την κοινή αγωνία τους για την «εξυγίανση» των τραπεζών.

Ανάχωμα

 

Δεν είναι λίγοι αυτοί που μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης και τη νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ, βλέπουν να επιταχύνεται η προσπάθεια μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε βασικό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας, όσο κι αν τα στελέχη του θέλουν να θολώσουν τα νερά, μιλώντας για «προοδευτικές συμμαχίες», με «διακριτούς ρόλους ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και την αριστερά». Για όλους αυτούς που αηδιάζουν βλέποντας το «παλιό» ΠΑΣΟΚ να επανέρχεται μέσω ΣΥΡΙΖΑ, οι τελευταίες εξελίξεις και διεργασίες στο πολιτικό σύστημα πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για την οριστική εγκατάλειψη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συμπόρευσή τους με το ΚΚΕ. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη και «συνιστώσες», που «γκρινιάζουν» για τις ΠΑΣΟΚο-μεταγραφές, όχι επειδή διαφωνούν με τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του κόμματός τους, αλλά επειδή επιδιώκουν να γίνει με άλλους όρους, λιγότερο «κραγμένους» και περισσότερο εύπεπτους από το λαό. Μια τέτοια άποψη εκφράζει η αρθρογραφία, που αναπαράγουν και οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ασκείται κριτική στην υπουργοποίηση των δύο ΠΑΣΟΚων, επειδή συνιστά μια «ευκαιριακή και αποσπασματική» προσπάθεια προσέγγισης με την κεντροαριστερά, που θα έπρεπε κανονικά να γίνει «μέσω διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα» και όχι με το διαμοιρασμό υπουργικών θέσεων, που «δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών». Είναι φανερό ότι τέτοιες «κριτικές» καθόλου δεν αμφισβητούν την ΠΑΣΟΚοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο στόχο έχουν να αποτελέσουν «αριστερό» τάχα ανάχωμα για όσους τον ψήφισαν και που τώρα ανακατεύεται το στομάχι τους με αυτά που βλέπουν.

Αντιπαράθεση... 

 

Τη συνέχεια της αντιπαράθεσης «πρόοδος - συντήρηση» στη συνταγματική αναθεώρηση, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, βλέπει η κυβέρνηση, καθώς σύμφωνα με την «Αυγή», αυτό που συγκρούεται είναι από τη μια «η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολλών», για την οποία κόπτεται τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη η διεύρυνση των προνομίων των λίγων, στην οποία στοχεύει με τις προτάσεις της η ΝΔ. Ισχυρίζεται μάλιστα η κυβέρνηση ότι αν τα δικαιώματα που προτείνει ήταν κατοχυρωμένα συνταγματικά πριν από την κρίση, η ζημιά από τα μνημόνια θα ήταν μικρότερη για το λαό και ότι δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον αν τα λαϊκά δικαιώματα, τα κοινωνικά αγαθά και η λαϊκή κυριαρχία «παραδοθούν στις διαθέσεις του κέρδους»! Οι αναλύσεις και η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνουν τη λογική.

... γιαλαντζί

 

Για ποια «λαϊκά δικαιώματα» μιλάνε αυτοί που διατηρήσαν ανέγγιχτους όλους τους νόμους των μνημονίων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και πρόσθεσαν κι ένα τρίτο, που οι συνέπειές του εκτείνονται μέχρι το 2060; Ποια «κοινωνικά αγαθά» λένε ότι υπερασπίζονται αυτοί που βγάζουν στο σφυρί λιμάνια και αεροδρόμια, που περνάνε στο «υπερταμείο» ακόμα και μνημεία πολιτισμού, που ιδιωτικοποιούν παραπέρα το νερό, το ρεύμα, εμπορευματοποιούν στο έπακρο την Υγεία και την Παιδεία; Και τέλος, για ποια «λαϊκή κυριαρχία» κόπτονται, όταν ο στόχος της γεωπολιτικής αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης έχει μετατρέψει τη χώρα σε απέραντη βάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και όταν το «Σύμφωνο για το ευρώ» και οι Συνθήκες της καπιταλιστικής Ευρωένωσης είναι το ευαγγέλιο όλων των κυβερνήσεων στη διαμόρφωση της αντιλαϊκής οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής; Φούμαρα επομένως τα περί «προόδου - συντήρησης». ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συναντιούνται στη «λεωφόρο» της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το ποιον «παράδρομο» ακολουθεί ο καθένας. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά στις προτάσεις τους για τη συνταγματική αναθεώρηση, που στόχο έχει τη διασφάλιση της σταθερότητας στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και την αναπαλαίωση του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.

Ριζοσπάστης  Τρίτη 19 Φλεβάρη 2019