... αλλά όχι για το λαό
Κι
από την άλλη, πώς γίνεται, ενώ ο λαός καλείται να υπομένει θυσίες, για
να «στεριώσει και να δυναμώσει η ανάπτυξη», την ίδια ώρα να απολαμβάνει
το κεφάλαιο νέες φοροαπαλλαγές, ο «αναπτυξιακός» νόμος και το Φορολογικό
να «λαδώνουν» την κερδοφορία του κι από πάνω, επιχειρηματικοί όμιλοι
στη χώρα μας, μαζί με τα μονοπώλια της Ευρώπης, να ετοιμάζονται να
ξεκοκαλίσουν 100 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια για «πράσινες» επενδύσεις; Η
απάντηση είναι απλή: Η ανάπτυξη, για την οποία πανηγυρίζουν, έχει ως
προϋπόθεση τη συνέχιση και ένταση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα
και τις λαϊκές ανάγκες. Μπορεί, επομένως, το κεφάλαιο και τα κόμματά του
να έχουν χίλιους λόγους να πανηγυρίζουν μαζί με τον Ρος, αλλά ο λαός
δεν έχει κανέναν.
Ειρωνεία
«Η
αντίθεση αριστεράς και δεξιάς, προόδου και συντήρησης παραμένει
κυρίαρχη... Εχει πάντα νόημα, όσο υπάρχουν διαφορετικά οικονομικά και
κοινωνικά συμφέροντα, ισχυροί και αδύναμοι, συσσώρευση πλούτου και
εκμετάλλευση». Αυτά γράφει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, πρώην στέλεχος
του ΠΑΣΟΚ και σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εμπνεόμενη μάλλον απ' όσα
έλεγε προχτές ο Αλ. Τσίπρας σε ένα μάζεμα με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Θυμίζουμε ότι εκεί, αφού αποθέωσε το «σοσιαλιστικό όραμα του ΠΑΣΟΚ», ο
πρώην πρωθυπουργός έριξε και μερικές φτυαριές λάσπης στο σοσιαλισμό που
οικοδομούνταν στην ΕΣΣΔ, λέγοντας πως «ούτε υπαρκτός ήταν, ούτε
σοσιαλισμός», σε σύγκριση πάντα με αυτόν που ...έφερε το ΠΑΣΟΚ στην
Ελλάδα. Φαίνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ξεθάβουν τα «ζιβάγκο» από τη ναφθαλίνη,
στην προσπάθεια να χτίσουν νέα «αντιδεξιά μέτωπα», με ολίγον από
αντικομμουνισμό, κατά την προσφιλή ΠΑΣΟΚική τακτική. Το πιο ειρωνικό
είναι όμως ότι αυτές οι δηλώσεις περί «ιδεολογικών διαφορών» και
«αντιθέσεων» γίνονται την ίδια στιγμή που ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ
και τα άλλα κόμματα, με αφορμή τα Ελληνοτουρκικά, περισσεύει η συναίνεση
στον επικίνδυνο εναγκαλισμό της χώρας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και ταυτόχρονα
«βράζει» η συζήτηση για τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν τη διεύρυνση
αυτής της συναίνεσης. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι οι «διαχωριστικές»
τους γραμμές δεν είναι μόνο κάλπικες, αλλά υπηρετούν τον εγκλωβισμό του
λαού σε μια πολιτική εχθρική προς τις ανάγκες και τα συμφέροντά του,
ανεξάρτητα από τη «γαρνιτούρα» που τη σερβίρουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ...
Βρήκαμε παπά;
«Βρήκαμε
παπά να θάψουμε πέντε - έξι»... Αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι στην
αρθρογραφία, που φιλοξένησε πριν από μερικές μέρες η «Καθημερινή», όπου,
με αφορμή τα Ελληνοτουρκικά, έφτασε να υπερασπίζεται την ιδιωτικοποίηση
όλων των πρώην ΔΕΚΟ και τις απολύσεις εργαζομένων, ώστε να καταστούν
«παραγωγικές» και «βιώσιμες»! Το ...σκεπτικό είναι το εξής: Για να
έρθουν επενδυτές στην Ελλάδα, πρέπει να αποκατασταθεί η σταθερότητα και
επομένως να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας. Για να γίνει
αυτό χρειάζεται, ανάμεσα σε άλλα, να αναπτυχθεί η ελληνική αμυντική
βιομηχανία, προκειμένου να ενισχυθεί η αποτροπή. Για να γίνει αυτό,
πρέπει να εκσυγχρονιστεί η ΕΑΒ, να αναζητηθούν κεφάλαια, να παρθούν
γενναίες αποφάσεις για απολύσεις. Και αφού γίνει αυτό, να αποτελέσει ο
«εκσυγχρονισμός» της ένα καλό παράδειγμα για άλλες εταιρείες, όπου το
Δημόσιο διατηρεί ακόμα συμμετοχή, όπως γίνεται άλλωστε ήδη με τη ΔΕΗ! Το
εξωφρενικό συμπέρασμα, που προσπαθεί να επιβάλει ο αρθρογράφος, είναι
ότι οι χιλιάδες απολύσεις, οι αντεργατικές ανατροπές και οι
ιδιωτικοποιήσεις είναι όρος αναγκαίος, στον οποίο απαιτείται ευρύτερη
πολιτική συναίνεση και συμφωνία του λαού, για να υπάρχει σταθερότητα
απέναντι και στις απειλές της Τουρκίας! Αν τώρα τον πεις και «λαγό»
μπροστά στη συζήτηση που ξεκίνησε για ευρύτερες συναινέσεις με αφορμή τα
λεγόμενα «εθνικά θέματα», μάλλον δεν θα πέσεις κι έξω.
Ριζοσπάστης Παρασκευή 13 Δεκέμβρη 2019
Ριζοσπάστης Παρασκευή 13 Δεκέμβρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου