'Η θα μπορούσε π.χ. να καταγράψει τις αμέτρητες δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων για τις «διαφορές» στο Αιγαίο και την «επίλυση εντός πλαισίου ΝΑΤΟ», με αποκορύφωμα τη συνάντηση Μπάιντεν - Ερντογάν, την ώρα που η Τουρκία βάζει ζήτημα κυριαρχίας μέχρι και της Κρήτης. Και, πάνω απ' όλα, θα μπορούσε να καταγράψει στο ημερολόγιο τις αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ, που αποτελούν «δόγμα πολέμου» απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, με την Αλεξανδρούπολη να παίζει «στρατηγικό ρόλο» στην ανάπτυξη 300 χιλιάδων ΝΑΤΟικών στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Με δυο λόγια: Αλλού τα κακαρίσματα - από την πρεσβεία και τις κότες που βρίσκονται πέριξ της - κι αλλού γεννάν οι κότες της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Που γεννάνε τεράστιους κινδύνους για τον λαό της περιοχής, ενώ τροφοδοτούν και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης των επώδυνων διευθετήσεων στα Ελληνοτουρκικά. Βέβαια, από την επίσκεψη του «Arlington» μεσολάβησαν και μερικά ακόμα γεγονότα, π.χ. οι κινητοποιήσεις του φιλειρηνικού κινήματος στην πόλη, αλλά και του ΚΚΕ, που η πρόσφατη κινητοποίησή του έφτασε μέσα στο λιμάνι της πόλης, καθυστερώντας το ξεφόρτωμα ενός ακόμα φορτίου του θανάτου. Ποιος ξέρει, ίσως κι αυτό να έχει κάποια σχέση με την αναστάτωση στο κοτέτσι...
Τέσσερις σελίδες αφιέρωσε η «Αυγή» της περασμένης Κυριακής για τον αντεργατικό νόμο - έκτρωμα που ψήφισε η ΝΔ πέρυσι τέτοιες μέρες. Και, μέσα στον οίστρο της η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ να περιγράψει «με το νι και με το σίγμα» πόσο αντεργατικός είναι ο νόμος της ΝΔ, «ξέχασε» κάποιες λεπτομέρειες: Πρώτον, «ξέχασε» να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε σχεδόν τα μισά άρθρα του νομοσχεδίου της ΝΔ, βλέποντας προφανώς και «θετικές διατάξεις», τις οποίες βέβαια δεν έβλεπαν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους, απαιτώντας την απόσυρσή του. Δεύτερον, «ξέχασε» να αναφερθεί ακριβώς σε αυτές τις μεγαλειώδεις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις πέρυσι, συμβάλλοντας στο να τσαλακωθεί ο νόμος στη συνείδηση όλων των εργαζομένων. Ηταν τότε που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προεξοφλούσαν ότι οι απεργίες θα είναι αποτυχημένες και έκαναν συστάσεις στους απεργούς να κάτσουν στους καναπέδες τους, αναμένοντας μια επόμενη «προοδευτική κυβέρνηση» που τάχα θα «ξεψηφίσει» τον νόμο - τον οποίο, όπως ήδη είπαμε, είχε ήδη ψηφίσει κατά το ήμισυ. Το κυριότερο, η «Αυγή» «ξέχασε» ότι τα εργατικά συνδικάτα εδώ και έναν χρόνο, με σκληρούς αγώνες και παλεύοντας για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή ΣΣΕ, ενάντια σε απολύσεις κ.ο.κ., έχουν αχρηστέψει στην πράξη τον νόμο Χατζηδάκη, π.χ. τις απεργοκτόνες διατάξεις, το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων κ.ο.κ. Αγώνες σκληροί, όπως των οικοδόμων ή των λιμενεργατών που απέσπασαν Συλλογικές Συμβάσεις, αποδεικνύονται όμως ότι δεν «χωράνε» στα στενοπάπουτσα της αναζήτησης «σωτήρων», όπως διακαώς θα επιθυμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, εξ ου και η επιλεκτική του μνήμη...
«Κάποιοι ελπίζουν σε οριζόντια μέτρα κατά του κορονοϊού»: Με αυτήν τη φράση νομίζει ο υπουργός Υγείας ότι «ταπώνει» όσους διεκδικούν ουσιαστική προστασία του λαού από την πανδημία. Σε απλά Ελληνικά, η κυβέρνηση χρεώνει σε όποιον διεκδικεί τέτοια μέτρα ότι επιθυμεί lockdown, σε μία ακόμα εκδοχή του γνωστού τσουβαλιάσματος. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοια τσουβαλιάσματα φανερώνουν απλά τη γύμνια της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Θυμίζουμε ότι όταν έκανε υποχρεωτική τη χρήση μάσκας στα σχολεία, χαρακτήριζε «ψεκασμένους» τους μαθητές που αναδείκνυαν ότι από μόνη της η μάσκα δεν αρκεί, αλλά χρειάζονται και μέτρα όπως για την αραίωση των τάξεων κ.ο.κ. Οταν οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν μέτρα για να μπορούν να πηγαίνουν με ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, τους χαρακτήριζε «τεχνοφοβικούς», που τάχα αρνούνταν την τηλεργασία. Οταν οι υγειονομικοί ξεκαθάριζαν ότι τα εμβόλια, αν και αναγκαία, από μόνα τους δεν επαρκούν όσο συντηρούνται όλοι εκείνοι οι όροι που ευνοούν την υπερμετάδοση στην κοινότητα, τους χαρακτήριζε «αντιεμβολιαστές». Σε κάθε φάση δηλαδή η κυβέρνηση επέλεγε το τσουβάλιασμα όσων διεκδικούσαν με τους πιο βολικούς «αντιπάλους» της, ψάχνοντας άλλοθι για την εγκληματική πολιτική της. Τα ίδια ψελλίζει και σήμερα. Πλέον όμως δεν κρύβεται το ότι αν και υπάρχουν οι δυνατότητες για ουσιαστική προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά και για να ενισχυθούν τα δημόσια νοσοκομεία, αυτές δεν χωρούν στα πρωτόκολλα των τουριστικών ομίλων και στα δημοσιονομικά ενός κράτους που παλεύει να βγάλει «από τη μύγα ξίγκι» για να ταΐζει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οπότε το μόνο «οριζόντιο μέτρο» που προς το παρόν κυκλοφορεί είναι αυτό της θωράκισης της κερδοφορίας, και αυτό επίσης «οριζόντια» υπηρετείται από την ίδια την κυβέρνηση, το κράτος και τα άλλα αστικά κόμματα, βάζοντας τη ζωή του λαού σε κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου