Τέτοιο πάθος σε δημόσια πολιτική συζήτηση καιρό είχαμε να δούμε. Μιλάμε για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών,
την ώρα που αναμένεται η απόφαση του ΣτΕ που θα κρίνει εάν είναι
αντισυνταγματικός ο σχετικός νόμος. Τέτοιο πάθος, λοιπόν, για την
ενημέρωση και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη Νέα Δημοκρατία.
Η κυβέρνηση, παίζοντας ένα από τα τελευταία της χαρτιά για να φανεί πως είναι το «νέο» ενάντια στο «παλιό», υπερασπίζεται το διαγωνισμό και το νόμο σαν να είναι η μεγαλύτερη προοδευτική αλλαγή που έγινε στη χώρα.
Η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται σαν να είναι ο υπερασπιστής της δημοκρατίας στην ενημέρωση και, παράλληλα, ο γνήσιος εκπρόσωπος της λειτουργίας της «ελεύθερης αγοράς».
Βέβαια, αν δει κανείς την ουσία της διαφωνίας τους, θα συνειδητοποιήσει πως δεν έχουν και μεγάλες διαφορές. Δεν διαφωνούν στο βασικό: Όποιος έχει λεφτά έχει και κανάλι. Άρα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπάει την ολιγαρχία, ούτε η Νέα Δημοκρατία πολεμάει τη «νέα» και «παλιά» διαπλοκή.
Η αντίληψη «όποιος έχει λεφτά έχει και κανάλι» βρίσκεται στον πυρήνα της αντίληψης της «ελεύθερης αγοράς» (καπιταλισμός λέγεται) για κάθε πλευρά της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, που αρχίζει και τελειώνει από το εξής: Όποιος έχει λεφτά έχει και ζωή.
Η απόφαση του ΣτΕ μπορεί να φέρει πολιτικές εξελίξεις,
αφού η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά στην υπόθεση των τηλεοπτικών
αδειών. Η Νέα Δημοκρατία το γνωρίζει αυτό κι έτσι πιέζει για πολιτικές
εξελίξεις. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα.
Ανεξαρτήτως των εξελίξεων για τα κανάλια,
οι οποίες δεν σχετίζονται καθόλου ούτε με κάποια «ευαισθησία» του
ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, για την ενημέρωση και για τους εργαζόμενους στα
κανάλια, το πάθος τους για τη συζήτηση γύρω από τα κανάλια έχει εξήγηση.
Η σχέση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας αποτυπώνεται πλήρως στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Οι ιδιοκτήτες καναλιών δεν είναι άγνωστοι. Το πάθος, λοιπόν, προκύπτει διότι η κάθε κυβέρνηση θέλει να έχει πρόσβαση (το λιγότερο) στα κανάλια.
Η καλύτερη πρόσβαση στα κανάλια είναι η πρόσβαση στην ιδιοκτησία του καναλιού.
Όταν, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης του καναλιού έχει μια επιχειρηματική
δραστηριότητα τέτοιου μεγέθους, τότε δεν μιλάμε για πρόσβαση, αλλά για διασύνδεση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Και κάτι ακόμα:
Δεν έχουμε δει τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να έχουν τέτοιο πάθος για όλους εκείνους που δεν μπορούν να έχουν ένα κανάλι…
Για εκείνους που τα μνημόνια τους, η «αγία» Ευρωπαϊκή Ένωση τους αντιμετωπίζει σαν στατιστικά στοιχεία.
Για εκείνους που δεν υπάρχουν στους δείκτες της «ανάπτυξης», παρά μόνο σαν μαγειρεμένα νούμερα για την «απασχόληση».
Έχετε ακούσει ποτέ τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ (αφού ανέλαβε την κυβέρνηση) και της ΝΔ να δηλώνουν με πάθος την αγωνία τους για τον τρόπο που θα ζήσουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, στη χώρα, με κάτι εκατοντάδες ευρώ, αν έχουν δουλειά κι αν πληρώνονται κάθε μήνα;
Εμείς δεν έχουμε παρατηρήσει να έχουν τέτοιο πάθος. Είναι λογικό. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που η ζωή τους αξίζει κάτι εκατοντάδες ευρώ, το μήνα (κι άμα τα πάρουν) δεν μπορούν να έχουν στην ιδιοκτησία τους κανάλι και ό,τι αυτό σημαίνει. Άρα, δεν μπορεί να προκαλέσουν τέτοιο πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου