Περί κόντρας ΕΕ - ΔΝ

Είναι προφανές ότι η κόντρα ΕΕ - ΔΝΤ, με αφορμή τη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη «αξιολόγηση», δεν αφορά - κυρίως - αυτή καθαυτή τη δεύτερη «αξιολόγηση» του ελληνικού προγράμματος (αναλυτικά βλέπε στήλη «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ» σελ. 24). Ομως, έχει μια σημασία να δούμε ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί τμήμα των δανειστών, που λέει: «Το αφορολόγητο στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό και εξαιρεί τους μισούς Ελληνες από τη φορολογία» και ότι «οι συντάξεις είναι πολύ υψηλές...», ζητώντας δηλαδή μείωση του αφορολόγητου ορίου και μείωση των συντάξεων. Ενώ άλλο τμήμα των δανειστών αντιπροτείνει πως χρειάζονται άλλες μεταρρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα όσα προβλέπονται για τα Εργασιακά κ.λπ. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, η όποια επιλογή προτείνουν είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση και χτυπά αλύπητα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Γι' αυτό και ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» και να θεωρήσει ότι μία από τις δύο πλευρές αυτής της κόντρας προτείνει λιγότερο αντιλαϊκά μέτρα. Ολες οι πλευρές, και η ΕΕ και το ΔΝΤ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που η κόντρα τους κρύβει πολύ περισσότερα από το αφορολόγητο ή τα Εργασιακά, συγκλίνουν στο τσάκισμα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, πολύ απλά γιατί αυτό απαιτεί ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.

«Κρα - κρα» ενάντια στις απεργίες

 

Χολή για τις εργατικές απεργίες και τους αγώνες των άλλων λαϊκών στρωμάτων στάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση και η εφημερίδα τους η «Αυγή». Τις προάλλες, σε κοινή τους ανακοίνωση, οι Νομαρχιακές Επιτροπές Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου του ΣΥΡΙΖΑ σημείωναν για την απεργία των ναυτεργατών: «Η τωρινή απεργία της ΠΝΟ (...) εξελίσσεται σε μια απεργία - τιμωρία για τους αγρότες της Κρήτης (που) μετατρέπονται σε ομήρους (...) Πρέπει να διευκολυνθεί άμεσα η μεταφορά των ευπαθών αγροτικών προϊόντων της Κρήτης, για να αποτραπεί η οικονομική και κοινωνική καταστροφή τους». Την ίδια μέρα, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας ούρλιαζε από τα κανάλια ότι οι απεργοί ναυτεργάτες «πρέπει να γνωρίζουν ότι ουσιαστικά συγκρούονται και χτυπούν την ελληνική κοινωνία» και ότι «μικρά νησιά δεν έχουν καμία επικοινωνία», για να ενεργοποιήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Σ' αυτούς προστέθηκε χτες ο αρθρογράφος της «Αυγής» Δ. Χρήστου, ο οποίος «κράζει» από τις στήλες της εφημερίδας για «απεργίες (σ.σ. των ναυτεργατών) με αβαντάζ την ομηρεία», ενώ δεν λείπει και η απαραίτητη προληπτική προπαγάνδα ενάντια στις αγροτικές κινητοποιήσεις, που βρίσκονται σε φάση κλιμάκωσης. Είναι φανερό ότι μαζί με το καρότο της εξαπάτησης η κυβέρνηση κρατάει πάντα ζεστό και το μαστίγιο της συκοφάντησης των αγώνων και της καταστολής, έτοιμο για χρήση ανά πάσα στιγμή. Με μόνο στόχο, βέβαια, να περάσουν με τις μικρότερες δυνατές αντιστάσεις τα όσα αντιλαϊκά συζητάει και αποφασίζει και αυτή την περίοδο με το κουαρτέτο.

Απευθείας εκπροσώπηση ... αλά Τραμπ

 

Καθώς ο - εκτός απροόπτου νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ - Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να ορίζει τα νέα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου, πυκνώνουν και οι αναλύσεις που ασκούν κριτική για τη νέα κυβέρνηση των πετρελαιάδων και των στρατιωτικών. Δύο Τεξανοί της πετρελαιοβιομηχανίας, ο Ρεξ Τίλερσον, διευθύνων σύμβουλος της «Exxon Mobil» με θητεία και σχέσεις με τη Ρωσία, και ο Ρικ Πέρι, πρώην κυβερνήτης του Τέξας, προτείνονται αντίστοιχα για υπουργός Εξωτερικών και υπουργός Ενέργειας. Στρατιωτικοί με θητεία στο Ιράκ και άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως οι απόστρατοι στρατηγοί Τζέιμς Ματίς και Μάικλ Φλιν, έχουν προταθεί για τις θέσεις του υπουργού Αμυνας και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, ενώ ο Τζον Κέλι για υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, με στόχο την «παράνομη μετανάστευση». Επίσης, ο πρόεδρος της Goldman Sachs για πρόεδρος του Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου και το στέλεχός της Στίβεν Μνούσιν για υπουργός Οικονομικών. Ολα παρουσιάζονται ως πρωτόγνωρα. Στην πραγματικότητα, όλες οι αστικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και αλλού στελεχώνονται από ανθρώπους του κεφαλαίου, αφού τα συμφέροντά του εξυπηρετούν. Τώρα με τον Τραμπ, αν κάτι έρχεται να προστεθεί, είναι ότι αυτό δεν γίνεται... δι' εκπροσώπων, αλλά απευθείας. Οντας ο ίδιος μεγαλοκαπιταλιστής που επιλέχτηκε από το ισχυρότερο τμήμα του κεφαλαίου ως ο καταλληλότερος γι' αυτή την εποχή, όπως πριν π.χ. ο Ρίγκαν, οι Μπους, ο Κλίντον ή ο Ομπάμα, επιλέγει και αυτός τους ...συναδέλφους του, παραμυθιάζοντας τον αμερικανικό λαό ότι θα ασχοληθεί με τα προβλήματά του, τα οποία δημιουργεί το σύστημα που υπερασπίζεται.

Βάλτε τώρα που γυρίζει... 

 

Ρύθμιση που προβλέπει τη δημιουργία καζίνου στην έκταση του Ελληνικού, αλλά και τη μετεγκατάσταση του καζίνου της Πάρνηθας πιο κοντά σε οικιστικό ιστό, έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Θυμόμαστε όλοι, βέβαια, τα όσα έλεγαν πριν μερικούς μήνες οι κυβερνώντες για το ίδιο θέμα, αλλά δεν έχει και τόση σημασία να μιλήσουμε ξανά περί ψεμάτων ή απάτης, που έχει γίνει δεύτερή τους φύση. Εχει, όμως, μια σημασία να σημειώσουμε και πάλι την προσήλωση της κυβέρνησης στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Και το λέμε γιατί η δημιουργία καζίνου στην Αττική, αλλά και η μετεγκατάσταση του καζίνου της Πάρνηθας, ήταν πάγιο αίτημα ομίλων που σχετίζονταν ή σχετίζονται με αυτό. Ετσι, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του έρχονται να ικανοποιήσουν ένα ακόμα πάγιο αίτημά τους και «σπρώχνουν» τη νεολαία και τους εργαζόμενους στη συστηματική ενασχόληση με μια σάπια δραστηριότητα, σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα.

 Ριζοσπάστης