Σε ποιους ανήκει το καλοκαίρι;

1. Μόλις το καλοκαίρι δείξει το πρόσωπό του, η πρώτη σκέψη όλων μας είναι αν θα καταφέρουμε και φέτος να πάμε στον αγαπημένο μας προορισμό. Η απόλαυση των διακοπών για τους εργαζόμενους είναι μια ακόμη διεκδίκηση ανάμεσα στις άλλες. Τίποτα δεν χαρίζεται, και ζούμε στην εποχή που οι κυβερνήσεις προσπαθούν να πάρουν πίσω όσα περισσότερα μπορούν από τα εργατικά κεκτημένα τόσων δεκαετιών. Ετσι μπορεί ο χρόνος να υπάρχει, αλλά τα μέσα δεν επαρκούν. Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι ασκούν το δικαίωμά τους να γυρίζουν την πλάτη στον έτοιμο τρόπο καλοκαιρινής αναψυχής που έχουν σχεδιάσει οι διαφημιστές αγκαλιά με τα ΜΜΕ.

 

2. Ο αγώνας αυτός είναι ενάντια στην προσπάθεια να μετατρέπεται το καλοκαίρι σε ένα ακόμα εμπόρευμα. Βλέπουμε συχνά νέα παιδιά που, κατά τα άλλα, κερδίζουν με δυσκολία τα προς το ζην, να κάνουν αιματηρές οικονομίες για μια μικρή απόδραση στη Μύκονο ή κάποιο άλλο ακριβό θέρετρο, ώστε να ζήσουν αυτήν την ωραιοποιημένη εικόνα διασκέδασης σε ένα προκατασκευασμένο περιβάλλον χλιδής που στήνεται μέσα από τα πρωινάδικα και τα περιοδικά τελευταίας υποστάθμης.

 

3. Για τους πλούσιους ο χρόνος είναι χρήμα. Ο χρόνος το γνωρίζει αυτό και τους φέρεται σκαιότατα. Κοιτάξτε τους καλά: για τους περισσότερους οι διακοπές είναι σκέτη πλήξη. Ονειρεύονται τη στιγμή που θα επιστρέψουν εκεί που τους ορίζει ο χρόνος και το χρήμα τι θα πράξουν. Ο ελεύθερος χρόνος απαιτεί άλλες διεργασίες. Ετσι, λοιπόν, κουβαλούν σαν αξεσουάρ τους αυλικούς τους με την επίφαση της φιλίας, οι οποίοι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να διασκεδάσουν τα «αφεντικά». Οταν οι διασκεδαστές κουραστούν και δεν μπορούν να κρύψουν τα θλιμμένα τους πρόσωπα, αντικαθίστανται χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι πλούσιοι, όπως έγραφε ο Οσκαρ Ουάιλντ, «δεν έχουν κανένα κίνητρο, απλά ορέξεις. Είναι μακριά από αυτό που ονομάζουμε απλή ζωή και ανώτερη σκέψη».

 

4. Σε ποιους ανήκει το καλοκαίρι; «Στους μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες». Η έξοδός τους για να συναντήσουν το καλοκαίρι είναι μια γιορτή με παιδική έπαρση, κυρίως εκείνων που κατάφεραν, παρά τις δυσκολίες, να καταστρέψουν κάθε επανάληψη που καταντά βαρετή συνήθεια της ζωής.

 

5. Κάθε χρόνο άλλη μια απόπειρα κατάληψης, άλλη μια άλωση των όμορφων ελληνικών νησιών από τους νεόπλουτους. Απληστοι, αυθαίρετοι, αγοράζουν γη και την κάνουν τσιμέντο. Επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, χωρίς αγάπη συχνά ούτε για τον δικό τους τόπο, χωρίς καμία κλίση εκτός από το να εξασφαλίζουν πολιτική ανοχή από όλες τις κυβερνήσεις. Ετσι, στα χέρια τους το καλοκαίρι ισοδυναμεί με κέρδος.

 

6. Μικρή εικόνα από το παρελθόν: Μπαίναμε σε πούλμαν που ήταν σταθμευμένα στην πλατεία Καισαριανής. Κάθε Σαββατοκύριακο η ίδια εκδρομή, με προορισμό το Καβούρι. Μεγάλο ταξίδι για μας. Μόλις φτάναμε, οι μεγάλοι άπλωναν μια κουρελού, όπου δέσποζε ένα τεράστιο καρπούζι. Για όλη την παρέα. Μπάνιο στη θάλασσα, τραγούδια και γλυκός μεσημεριανός ύπνος κάτω από τα πεύκα. Θυμάμαι μαζί μας έναν γέροντα τσαγκάρη, που μας έλεγε ότι το καλοκαίρι είναι μια εποχή υπεράνω υποψίας.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Ριζοσπάσης