Τι δεν είπε

Υποδεχόμενος τον μικρό Αμίρ στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός είπε μπροστά στις κάμερες: «Αμίρ, θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία (...) Να την κρατάς πάντοτε ψηλά και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα, όλα τα παιδιά απολαμβάνουν παιδεία και ασφάλεια, εγγυημένη από την αγάπη και την αλληλεγγύη του λαού μας». Για να είναι στα «φράγκα του» ο πρωθυπουργός, θα έπρεπε να πει στον μικρό Αμίρ ολόκληρη την ιστορία. Να του πει ότι λίγες μέρες πριν, επισκέφτηκε τις ΗΠΑ, όπου επιβεβαιώθηκε η δέσμευση της κυβέρνησης στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που διαλύουν πατρίδες και ξεριζώνουν ανθρώπους, όπως την οικογένεια του Αμίρ. Να του πει ότι οι ιδεολογικοί εκφραστές αυτών που πέταξαν τις πέτρες στο σπίτι του, εμφανίζονται με ...θεσμική άνεση στο πλευρό υπουργών της κυβέρνησης, μια στα ακριτικά νησιά και μια στις ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Και προπάντων, να του εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους αυτή η ...φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση απέρριψε ήδη δυο φορές το αίτημα της οικογένειας του Αμίρ για επανένωση με τον πατέρα τους στη Γερμανία, εφαρμόζοντας πιστά την πολιτική εγκλωβισμού της ΕΕ...

Παράδεισος

 

Με αφορμή τις αποκαλύψεις για τις λεγόμενες «εξωχώριες» εταιρείες και τους φορολογικούς παραδείσους, τους οποίους αξιοποιούν για να φοροαποφεύγουν επιχειρηματικοί κολοσσοί και μεγαλοκαπιταλιστές, ξανάρχισε το «γαϊτανάκι» που ζήσαμε κι άλλες φορές στο παρελθόν, με τέτοιες αφορμές: Αναλύσεις με ολίγο από αστυνομικό ρεπορτάζ και σκάνδαλο, «μαύρο δάκρυ» για την «ψαλίδα» της ανισότητας που μεγαλώνει, ερωτήσεις από τα κυβερνητικά στελέχη στην Κομισιόν, για το τι μέτρα θα πάρει ώστε να μη χάνονται φορολογικά έσοδα. Οι πιο «προσεκτικοί», βέβαια, ξεστομίζουν ότι η υπόθεση δεν αφορά τόσο το νομικό κομμάτι, αφού τα περισσότερα απ' όσα αποκαλύφτηκαν αξιοποιούν τους αστικούς νόμους, αλλά το «ηθικό» τάχα μέρος. Πάνω εκεί οικοδομούν το παραμύθι ότι υπάρχει ένας «δικαιότερος» καπιταλισμός, όπου οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις νομοθετούν για το «κοινό καλό» και όπου τα τεράστια κέρδη από την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης «αναδιανέμονται» τάχα με δικαιοσύνη και διαφάνεια... στους εκμεταλλευόμενους. Ο «παράδεισος» δηλαδή της απάτης για όλους τους επίδοξους «γιατρούς» του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Παρασκήνιο... 

 

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για το πλούσιο παρασκήνιο στην αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ για το όνομα. Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ορόσημο για τη διευθέτηση του ζητήματος είναι η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιούλη 2018 στις Βρυξέλλες, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της γειτονικής χώρας στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία. Για να δραματοποιήσει τις εξελίξεις και να προσδώσει το χαρακτήρα του κατεπείγοντος στις διαβουλεύσεις για το όνομα, ο Ελληνας ΥΠΕΞ είπε τις προάλλες σε συνέντευξη ότι το θέμα πρέπει να λυθεί «το πρώτο εξάμηνο του 2018 (...) Αν δεν λυθεί, θα υπάρξουν μεγάλες δυσκολίες. Εάν λυθεί, χρειάζονται τρεις με τέσσερις μήνες γραφειοκρατικής διαδικασίας στον ΟΗΕ. Αρα θα πάει μέχρι το τέλος του 2018, το 2019 ξεκινάει με εκλογές για Πρόεδρο στη γείτονα χώρα και μετά, το καλοκαίρι του 2019, θα έχουμε εμείς εκλογές».

... και διευθετήσεις

 

Στα παραπάνω, προστίθεται το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ, οι οποίες, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θεωρούν ότι «το Σκοπιανό, μαζί με την προώθηση του διαλόγου Βελιγραδίου - Πρίστινας και την επίλυση της εκκρεμότητας με το Σύνταγμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, είναι ζητήματα που πρέπει "να τρέξουν" εντός του προσεχούς εξαμήνου». Τα επιχειρηματικά σχέδια και τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή δεν μπορούν να περιμένουν. Μέσα στο καμίνι των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, αυτά κινούν τα νήματα για τη διευθέτηση των «εκκρεμοτήτων» στα Βαλκάνια και όχι τα συμφέροντα των λαών. Μόνο που αυτές οι διευθετήσεις δεν θα κατευνάσουν, αντίθετα θα οξύνουν μακροπρόθεσμα τις αντιθέσεις, παρασέρνοντας στη δίνη τους και την Ελλάδα, που διεκδικεί αναβαθμισμένους ρόλους.

Ριζοσπάστης