Σήμερα το απόγευμα ξεκινά το 33ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, με τις παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) - να επιχειρούν να διατηρήσουν τους πλαστούς συσχετισμούς για να συνεχίσουν να παίζουν αποτελεσματικά το ρόλο τους ως μακρύ χέρι των εργοδοτών.
Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις, η «Εργατική Ενότητα», ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αποκαλύπτει το μηχανισμό της νοθείας και τις στοχεύσεις της. Με τη Διακήρυξή της απευθύνεται σε όλα τα σωματεία, σε όλους τους εργαζόμενους της πόλης, ιδιαίτερα στους αντιπροσώπους που θα συμμετάσχουν στο συνέδριο, και τους καλεί να αποφασίσουν αν θα ανεχθούν ένα ακόμα συνέδριο - παρωδία ή θα συμβάλουν στην ανασύνταξη και αναζωογόνηση του κινήματος.
Αναλυτικά, στη Διακήρυξή της προς τους αντιπροσώπους, η «Εργατική Ενότητα» σημειώνει τα εξής:
«Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΕΚΘ, ΓΣΕΕ) εκλέγονται από εσάς σε συνέδρια όπως αυτό.
Εσείς αποφασίζετε:
Θα ανεχθείτε ένα ακόμα συνέδριο - παρωδία, με εκτεταμένες νοθείες, μακριά από τη βούληση των εργαζομένων; Θα ανεχθείτε τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) να εκφυλίσουν το ΕΚΘ, το συνδικαλιστικό κίνημα; Να το μετατρέπουν από όπλο των εργαζομένων σε μακρύ χέρι της εργοδοσίας, σε παράρτημα των κομμάτων που ψήφισαν μνημόνια, ετοιμάζουν κι άλλα;
'Η θα αποφασίσετε τη μεγάλη αλλαγή; Την ανασύνταξη - αναζωογόνηση του κινήματος. Να γίνει όπλο των εργαζομένων, φόβητρο της εργοδοσίας και των κυβερνήσεών της.
Δεν έχετε υποχρέωση σε κανέναν από όσους εκφυλίζουν το κίνημα. Εχετε υποχρέωση μόνο σε όσους σας εξέλεξαν. Μη δώσετε κι άλλη χαρά στην εργοδοσία και τα κόμματα των μνημονίων. Γυρίστε τους την πλάτη. Σταματήστε την κατρακύλα. Ψηφίστε την "Εργατική Ενότητα", το ψηφοδέλτιο των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Στο ΠΑΜΕ συσπειρώνονται δεκάδες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, εκατοντάδες Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα.
Μπορεί να μη συμφωνείτε σε όλα με το ΠΑΜΕ, όμως σκεφτείτε:
Ποια θα ήταν η κατάσταση αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ αλλά μόνο οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ);
Δεν θα υπήρχε καμία φωνή να θυμίζει ότι:
Δεν ήταν "εθνική ανάγκη" αλλά των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, οι απολύσεις, οι χιλιάδες άνεργοι, οι πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, η εργασιακή ζούγκλα, τα απάνθρωπα ωράρια και η εντατικοποίηση, η δουλειά τις Κυριακές, η ανασφάλεια και η "ευέλικτη", κακοπληρωμένη απασχόληση χωρίς δικαιώματα, η φορολεηλασία του λαού, οι κατασχέσεις και χιλιάδες πλειστηριασμοί, η κατάρρευση της δημόσιας - δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Ππρόνοιας, η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Πληρώνουμε τα κέρδη τους και την "ανάπτυξή" τους με τη φτώχεια μας.
Δεν είναι αναβάθμιση των εργαζομένων η εμπλοκή της πατρίδας μας σε σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, που κοντεύουν να ανάψουν το φιτίλι πολέμου στην περιοχή μας, αλλά των ίδιων που μας επέβαλαν τη φτώχεια και τα μνημόνια. Τους πληρώνουμε στην "ειρήνη" τους με τη φτώχεια μας. Θα τους πληρώσουμε και στον πόλεμό τους με τη ζωή μας;
Η μοναδική "συνδικαλιστική" φωνή θα ήταν όλων αυτών (πλειοψηφία ΕΚΘ και ΓΣΕΕ) που πρότειναν την ελαστική - μερική απασχόληση που "σπάει κόκαλα", ξεμπερδεύοντας με την πλήρη, σταθερή εργασία. Οσων μιλάνε για "ανταγωνιστικότητα", όπως ακριβώς ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων, παρακαλώντας για περισσότερες απαλλαγές από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές για τις επιχειρήσεις, που θα πληρώνουμε εμείς με νέους φόρους και πιο τσακισμένες συντάξεις. Μας πουλάνε σαν πάμφθηνους "είλωτες", διαφημίζοντας τη φτώχεια μας, τους μισθούς και τις συντάξεις - ψίχουλα, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, σαν κίνητρο στους επενδυτές.
Στην Ιστορία θα έμενε μόνο η άθλια άποψή τους ότι "η απεργία έχει πλέον φάει τα ψωμιά της"! Η απόφαση ΕΚΘ - ΓΣΕΕ να μην κάνουν ούτε στάση εργασίας όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταργούσε το μοναδικό όπλο των εργαζομένων.
Θα έμενε μόνο η συστηματική υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων και οι "συστάσεις" του ΕΚΘ για μειώσεις μισθών για "να σωθεί η επιχείρηση". Οι μειώσεις έγιναν και οι επιχειρήσεις έκλεισαν. Και όσες δεν έκλεισαν "πίνουν στην υγειά των κορόιδων". Εκαναν πλάτες σε εργοδότες και εργολάβους, με αντάλλαγμα εκατοντάδες ψήφους εκβιασμένων εργαζομένων στις παρατάξεις τους.
Τώρα γνωρίζεις κι εσύ:
Οτι οι δήθεν "χιλιάδες" που τους ψηφίζουν στα σωματεία, γίνονται μόλις 50 - 60 άτομα (ούτε τα στελέχη τους) όταν μαζεύονται σε συγκεντρώσεις.
Οτι τα σωματεία τους είναι ερμητικά κλειστά. Οτι οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ υπερασπίζονται τις νοθείες, τα "φαντάσματα", καλώντας ακόμα και την αστυνομία στα συνδικάτα, μοιράζοντας μηνύσεις και απειλώντας.
Συνάδελφοι, παρά τις όποιες διαφωνίες ή επιφυλάξεις σας, θυμηθείτε:
Αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ:
Δεν θα υπήρχαν σωματεία που μέσα σε μεγάλες δυσκολίες, με τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, συσπειρώνουν εργαζόμενους, κάνουν συνελεύσεις, συσκέψεις, γυρνάνε στους χώρους δουλειάς, ενημερώνουν, οργανώνουν, κινητοποιούν, απεργούν.
Δεν θα υψωνόταν φωνή για κάθε παραβίαση, κάθε απλήρωτο, κάθε κόψιμο μισθού - σύνταξης, κάθε εργοδοτικό έγκλημα στους χώρους δουλειάς, κάθε απόλυση, κάθε κόψιμο ρεύματος ή νερού, κάθε πλειστηριασμό λαϊκού σπιτιού.
Δεν θα ένιωθε η πόλη ότι υπάρχει διαμαρτυρία, συγκέντρωση, απεργία, αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ και οι συγκεντρώσεις υπαρκτών εργαζομένων.
Και πάνω απ' όλα: Η απογοήτευση, η μοιρολατρία θα ήταν μόνιμη, γενικευμένη, ριζωμένη, πραγματική ταφόπλακα.
Δεν θα υπήρχε η φωνή που θυμίζει το αυτονόητο: Τα κέρδη της εργοδοσίας βγαίνουν από τον ιδρώτα μας. Αρα, κέρδη του αφεντικού και ευημερία του εργαζόμενου δεν πάνε μαζί.
Ο πλούτος, που μόνο οι εργαζόμενοι παράγουν, είναι υπεραρκετός να ζήσουν κι αυτοί και τα παιδιά τους. Αλλά μας τον κλέβουν μια χούφτα μεγαλοεργοδότες. Τον κατάκλεψαν αυτόν τον πλούτο με τα μνημόνια ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Και μετά τα μνημόνια τι; Ανάπτυξη, κανονικότητα, ευημερία; Για ποιον; Μα γι' αυτούς που σώσαμε με τα μνημόνια: Τράπεζες, βιομηχάνους κ.λπ.
Μνημόνια διαρκείας για πολλές δεκαετίες μπροστά.
Κατώτερος μισθός καθορισμένος από το κράτος, αν το αντέχουν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Οποτε και αν θέλουν. Οι ανάγκες μας πάλι στο "ψυγείο". Ο,τι ακριβώς έλεγε ο νόμος Βρούτση της ΝΔ στο φόρτε των μνημονίων, ξαναψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά την "έξοδο" από αυτά.
Ελαστική ανασφαλής εργασία παντού, για πάντα. Το μοναδικό "μοντέλο" εργασίας.
Συντάξεις πείνας στα 67-70. Κι αν έχεις, στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης, χωρίς καμία εγγύηση.
Κοινό σύνθημα ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ κ.λπ... "Να μην γυρίσουμε στα παλιά". Στις συντάξεις, στους μισθούς, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στα εργασιακά δικαιώματα. Ο,τι έγινε έγινε. Ξεχάστε τα. Ζήστε με λιγότερα και εσείς και τα παιδιά σας.
Προηγούνται οι ανάγκες της "ανάπτυξής" τους, όχι οι ανάγκες των εργαζομένων.
Εδώ είναι το ΠΑΜΕ για να θυμίζει: Τα κλεμμένα είναι δικά μας και των παιδιών μας. Δεν τα ξεχνάμε. Τα διεκδικούμε.
Τι χρειάζονται όλοι αυτοί για να περάσουν τα μνημόνια διαρκείας;
Χρειάζονται συνδικάτα δεσμοφύλακες των εργαζομένων. Επιτηρητές των αφεντικών. Συνδικάτα στα χέρια της εργοδοσίας, εχθρούς των εργαζομένων.
Χωρίς αυτά δεν μπορούν να "καθαρίσουν τη δουλειά". Να γιατί τόση μάχη για τα συνδικάτα. Αν θα τα έχουν οι εργαζόμενοι ή η εργοδοσία. Αυτή είναι η μάχη σε κάθε συνέδριο, των σωματείων, του ΕΚΘ, της ΓΣΕΕ.
Να γιατί οι νοθείες, ο εκφυλισμός των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι μόνο για τα "κουκιά" και τις θέσεις. Είναι για το αν θα υπάρχει κίνημα από τους εργαζόμενους για τους εργαζόμενους. Κίνημα ταξικό.
Η οργάνωση, η μαζικότητα, η συλλογική λειτουργία των συνδικάτων, η μάχη όχι για την ανάπτυξη των κερδών των αφεντικών αλλά για τις δικές μας ανάγκες.
Κόντρα στην εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά της, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Δεν είναι μια ιδεοληψία, μια αδικαιολόγητη εμμονή και δογματισμός.
Η ζωή έδειξε ότι είναι ο μόνος σύγχρονος δρόμος να σταματήσουμε την κατηφόρα δίχως τέλος για τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας. Είναι ο μόνος δρόμος να μπει τέρμα στον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.
Τα Συνδικάτα να είναι των εργαζομένων - όχι των εργοδοτών. Να γίνουν σπίτι για τους εργαζόμενους - φόβητρο για την εργοδοσία.
Είναι ο δρόμος του ΠΑΜΕ. Σ' αυτόν το δρόμο ο καθένας έχει τη θέση του.
Στο 33ο συνέδριο του ΕΚΘ μπορεί να γίνει ένα βήμα. Να ενισχυθεί το ψηφοδέλτιο της "Εργατικής Ενότητας".
Κι από τη Δευτέρα, με το κεφάλι ψηλά, πίσω στη δουλειά. Με τη σιγουριά ότι τιμήσαμε την επιλογή των συναδέλφων μας που μας εξέλεξαν. Τη σιγουριά ότι η βαρβαρότητα δεν είναι το μέλλον της εργατικής τάξης».
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου