Λάθος η υπερεκτίμηση της αντιφασιστικής ενότητας και της αστικής δημοκρατίας

Ο σ. Γκουίντο Ρίτσι, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ, Ιταλία, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Τολιάτι ήδη εκείνα τα χρόνια ήταν επηρεασμένος από την αντίληψη των σταδίων. Πρότεινε σαν στόχο τον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο, θεωρώντας το αναπόφευκτο, τη δημιουργία μίας Δημοκρατικής Συνέλευσης, με την υποστήριξη των εργατικών συμβουλίων, που μετά την ήττα του φασισμού, με εξέγερση θα προωθούσε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

 (...) Οι Σέκια, Λόνγκο και η Κομμουνιστική Νεολαία πρότειναν τη θέση της μετατροπής του αναπόφευκτου ιμπεριαλιστικού πολέμου σε αντιφασιστική εξέγερση και εμφύλιο πόλεμο για την εγκαθίδρυση μίας εργατοαγροτικής κυβέρνησης. (...) Η διαπάλη μεταξύ αυτών των δύο θέσεων θα συνεχιζόταν σε όλη την περίοδο της παρανομίας (...) Ο Τολιάτι υπεράσπιζε τη γραμμή, η οποία ανέβαλε τον αγώνα για θεσμικές και κοινωνικοοικονομικές αλλαγές για μετά το τέλος του πολέμου και την ήττα του ναζιστικού φασισμού, αποσπώντας τον απελευθερωτικό αγώνα και την επαναστατική πάλη για τον σοσιαλισμό, τη στρατιωτική από την πολιτική στιγμή (...) η γραμμή του Τολιάτι επικράτησε, παρά τις ισχυρές αντιστάσεις από τα στελέχη του ένοπλου αγώνα. (...)

 Λάθος ήταν η διαιώνιση ενός συμβιβασμού που θα έπρεπε να ήταν προσωρινός και να περιοριζόταν στην περίοδο του πολέμου, που μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ υιοθετήθηκε οριστικά σαν ο "κοινοβουλευτικός δρόμος" προς τον σοσιαλισμό, μέσω της συμμετοχής σε αστικούς θεσμούς, σαν το μόνο δυνατό έδαφος της πάλης (...) η αδυναμία να κατανοηθεί ότι "το δημοκρατικό κράτος που γεννήθηκε από την Αντίσταση" ήταν, παρ' όλα αυτά, ένα αστικό κράτος. Δεύτερον, η υποτίμηση της δύναμης ενός κόμματος που είχε, στο τέλος του πολέμου, 2.500.000 μέλη, περιλαμβανομένων 500.000 ενόπλων. Ο Τολιάτι φοβόταν ότι οι κομμουνιστές δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τις συμμαχικές δυνάμεις κατοχής και την αστική τάξη (...) Υπερεκτίμησε τη σταθερότητα και τη διάρκεια της αντιφασιστικής ενότητας, όπως και τις πραγματικές ευκαιρίες που αφήνει ανοικτή η αστική δημοκρατία στον αγώνα του προλεταριάτου. Εξαιτίας των λαθών, εσφαλμένων εκτιμήσεων και φόβων που προέκυψαν, όχι λόγω προδοσίας, το ΙΚΚ δεν μπόρεσε να δώσει λύση προς όφελός του στην κατάσταση δυϊσμού της εξουσίας, που δημιουργήθηκε στο τέλος της Αντίστασης στη μεταφασιστική Ιταλία, παρά τη μεγάλη ανθρώπινη και υλική του δύναμη».

Ριζοσπάστης    Σάββατο 2 Μάρτη 2019 - Κυριακή 3 Μάρτη 2019