Ο
Αντώνης Αμπατιέλος, φέρεται, να γεννήθηκε
στις 17/1/1914 στη Ρουμανία, βρέθηκε μετά τη μικρασιατική
καταστροφή στην Ελλάδα, στην Κεφαλλονιά με την οικογένειά του.
Από
τα νεανικά του χρόνια τον κέρδισαν οι κομμουνιστικές ιδέες.
Το
1932 οργανώνεται στην ΟΚΝΕ και στο ΚΚΕ και μπαρκάρει στα καράβια. Ναυτεργάτης από τα 18 του χρόνια “όργωσε”
τους ωκεανούς.
Και
με τους προσωπικούς αγώνες του, σε κάθε πλοίο που υπηρετούσε, πετύχαινε να
βελτιώνει τη θέση των συναδέλφων του.
Στη
διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ο Α. Αμπατιέλος πήρε μέρος σε νηοπομπές του
θανάτου, όταν οι αγέλες των γερμανικών υποβρυχίων έστελναν στο βυθό εκατοντάδες
πλοία, τις περισσότερες φορές μαζί με τα πληρώματά τους.
Σε
2.500 υπολογίζει ο ίδιος ο Α. Αμπατιέλος τους ναυτεργάτες που χάθηκαν στο Επος
του Ατλαντικού.
Ενας
απ’ αυτούς ήταν και ο πατέρας του… Αυτοί οι αντιφασιστικοί – πατριωτικοί αγώνες
και η τεράστια προσφορά αναγνωρίστηκαν τότε από τους συμμάχους και την εξόριστη
ελληνική κυβέρνηση.
Ο
ίδιος από το πόστο του Γραμματέα της ΟΕΝΟ υπέγραψε την ιστορική πρώτη Συλλογική
Σύμβαση που υποχρεώθηκαν, για πρώτη φορά το 1943, να υπογράψουν οι εφοπλιστές,
καθιερώνοντας και κατοχυρώνοντας το 8ωρο και άλλα βασικά δικαιώματα των
ναυτεργατών.
Μετά
την απελευθέρωση το 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα πλην όμως συνελήφθη για τη δράση
της ΟΕΝΟ κατά τη διάρκεια του Β. Π. Πολέμου και στο πλαίσιο του μεταβαρκιζιανού
κράτους καταδικάστηκε σε θάνατο.
Όμως
η αναγνώριση της δράσης τους στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα και η διεθνής
κατακραυγή για τη θανατική ποινή είχαν αποτέλεσμα την αναστολή της εκτέλεσης.
Το
Σάββατο 20 Απριλίου, τη μέρα της άφιξής της, καθώς η Φρειδερίκη βγαίνει από το ξενοδοχείο
Κλάριτζες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που συνοδεύεται από
ομάδα κυπρίων διαδηλωτών και θέλει να συναντήσει την Φρειδερίκη για να της
παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της.
Λέγεται
ότι όταν η Φρειδερίκη αρνήθηκε να της μιλήσει, η Αμπατιέλου τη χαστούκισε.
«Εις την Ναυτιλίαν μας σήμερον, την ποντοπόρον
επικρατεί ναυτεργατική αναταραχή, εκδηλουμένη δια της προβολής αφ' ενός πολλών
και διαφόρων ναυτεργατικών αιτημάτων (...) και αφ' ετέρου δια πράξεων
απειθαρχίας (...) Η απαρχή της ανωμαλίας συμπίπτει χρονικώς με την
απελευθέρωσιν του Α. Αμπατιέλου, καταδικασμένου, ως γνωστόν, εις ισόβια δεσμά
δι αναρχικήν δράσιν κατά την περίοδον του συμμοριτοπολέμου».
Είναι 15
Οκτώβρη του 1965 και ο Φάκελος 42619 που διατηρούσε η Γενική Ασφάλεια για το
στέλεχος του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλο εμπλουτίζεται με την παραπάνω αναφορά. Δεν
ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Από τις 28 Ιούλη 1965, η Ασφάλεια έχει ήδη
κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για κομμουνιστική «διείσδυσιν» στα πλοία, ενώ
στις 23 Σεπτέμβρη 1965 στο χορό μπήκε και το 2ο Γραφείο του Γενικού Επιτελείου
Ναυτικού που κοινοποίησε στην ΚΥΠ έκθεση με θέμα «κομμουνιστική δραστηριότης
εις Ελληνικόν Εμπορικόν Ναυτικόν», ζητώντας να «ληφθώσι το ταχύτερον σύντομα
μέτρα επ' ωφελεία της Εμπορικής Ναυτιλίας».
Ο
«κομμουνιστικός κίνδυνος» δεν ήταν κάτι νέο και οι υπηρεσίες της κρατικής
Ασφάλειας είχαν ήδη γράψει μακρά πορεία στην παρακολούθησή του, ειδικά στον
ευαίσθητο χώρο της ναυτιλίας.
Ο
Αμπατιέλος αποφυλακίστηκε το 1966 και με την επιβολή της δικτατορίας, το 1967,
διέφυγε στο εξωτερικό.
Ο
Αντώνης Αμπατιέλος τιμήθηκε με τα πιο υψηλά καθήκοντα στην ηγεσία του
Κόμματος.
Από
το 1969 ήταν τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το 1991 στο 13ο Συνέδριο και
μέλος του ΠΓ της ΚΕ από το 1971 μέχρι το 12ο Συνέδριο, το 1987, ενώ το 1981
εκλέχτηκε βουλευτής στην Α Πειραιά.
Στις
7 Αυγούστου 1995 έφυγε από τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου