Εργολαβίες

Οπου ακούς «στρατηγική συμμαχία», να «κουμπώνεσαι». Αυτό είναι το συμπέρασμα από τις εξελίξεις στις ελληνοαμερικανικές και τις ελληνογαλλικές σχέσεις, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας για τις βάσεις με τις ΗΠΑ και τις αλλεπάλληλες συναντήσεις μεταξύ κυβερνητικών στελεχών Ελλάδας και Γαλλίας, με προοπτική την υπογραφή μιας «συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας και συνδρομής» μέχρι το καλοκαίρι. Στην πρώτη περίπτωση, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου», η Ελλάδα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε πολεμικό ορμητήριο, με τη διασπορά αμερικανικών βάσεων σε όλη τη χώρα, ακόμα και με την ένταξη του ναυπηγείου Σύρου στα στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ, σε συνεργασία με το Ισραήλ. Με τη Γαλλία, τα σχέδια αφορούν την αποστολή φρεγάτας στα Στενά του Ορμούζ και την αποστολή στρατού στο ...Μάλι (!), την πρώην γαλλική αποικία, όπου ο γαλλικός στρατός διατηρεί ισχυρές δυνάμεις. Χώρια η ελληνική συνοδεία στο γαλλικό αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο και τα αεροσκάφη «Rafale» που προορίζονται να σταθμεύουν σε ελληνικά αεροδρόμια. Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς και την ανάπτυξη της συστοιχίας «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, για να αποδεσμεύσουν - όπως ακούγεται - οι ΗΠΑ δυνάμεις για το Ιράκ, έχει ένα πλήρες πανόραμα των «εργολαβιών» που αναλαμβάνει η Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή για λογαριασμό του ευρωατλαντικού άξονα, όπως επιβάλλουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η αναβάθμιση όμως αυτή της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής μόνο «κακά ξεμπερδέματα» προμηνύει για το λαό.

Κράτος... 

 

Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ ανέδειξε με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ στον «Ριζοσπάστη», Ερωτήσεις και άλλες παρεμβάσεις τους μεγάλους κίνδυνους που συνεπάγεται η εμπλοκή ΜΚΟ στο Προσφυγικό. Είναι χαρακτηριστικά τα ρεπορτάζ της εφημερίδας μας, που αναδείκνυαν ότι ακόμα και η κατασκευή συρματοπλεγμάτων στον καταυλισμό του Σκαραμαγκά είχε ανατεθεί σε ΜΚΟ! Στις καταγγελίες του ΚΚΕ ότι οι ΜΚΟ έχουν γίνει «κράτος εν κράτει», τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλούνταν τη σχετική νομοθεσία και «πρακτική» της ΕΕ, που διοχετεύει κονδύλια για τη διαχείριση του Προσφυγικού μόνο μέσω ΜΚΟ, με το κράτος να αναλαμβάνει ρόλους καταστολής των προσφύγων και «τροχονόμου» του χρήματος, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης σε κάθε πιθανή και απίθανη «μη κυβερνητική οργάνωση», που εμπορεύεται την «αλληλεγγύη», αναπτύσσει διαφόρων ειδών μπίζνες και παίζει γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες προσφύγων, μεταναστών και κατοίκων.

... εν κράτει

 

Σήμερα, η κυβέρνηση παριστάνει ότι «ανακαλύπτει τον τροχό» και θεσμοθετεί μέτρα «ελέγχου» των ΜΚΟ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, διεκδικεί την «πατρότητα» της ιδέας για «μητρώο ΜΚΟ» από το 2016. Την ίδια στιγμή, βέβαια, αρνούνται και οι δύο την απαγόρευση κάθε εμπλοκής ΜΚΟ στο Προσφυγικό και τον τερματισμό κάθε χρηματοδότησής τους. Αρνούνται να αναλάβει το κράτος αποκλειστικά τη διαχείριση του Προσφυγικού, με επαρκή χρηματοδότηση, με προσλήψεις προσωπικού, ώστε γρήγορα να εξετάζονται αιτήσεις ασύλου κ.ο.κ. Η προσήλωση στη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, από τη μία, που εγκλωβίζει στην Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και στη διαχείριση του Προσφυγικού μέσω ΜΚΟ, από την άλλη, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, όπου η ταύτιση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρυφτεί. Αυτός που την «πληρώνει» δεν είναι άλλος από τους χιλιάδες εγκλωβισμένους και το λαό των νησιών που ζουν τα αποτελέσματα αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Μαγική εικόνα

 

Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της Αττικής χτύπησαν καμπανάκι κινδύνου για τις δυσκολίες που έχει το δημόσιο σύστημα Υγείας να αντεπεξέλθει, αν ο κορονοϊός φτάσει και στη χώρα μας. Τα επιχειρήματά τους είναι τεκμηριωμένα και βασίζονται στο εξής σκεπτικό: Ενα σύστημα που είναι τρύπιο από παντού λόγω των ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης, ένα νοσοκομείο που μπλοκάρει ακόμα και σε μια φυσιολογική εφημερία, δεν είναι δυνατόν να σηκώσει το βάρος μιας ενδεχόμενης προσβολής με τον κορονοϊό και να ανταποκριθεί ως «νοσοκομείο αναφοράς», χωρίς να τεντώσει στα άκρα τις αντοχές του, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και την υγεία συνολικά των ασθενών. Την εικόνα που περιγράφουν εύκολα μπορεί να τη διαπιστώσει όποιος βρεθεί σε κάποιο νοσοκομείο και καμία σχέση δεν έχει με τη «μαγική εικόνα» της «θωρακισμένης χώρας» που περιγράφουν στις δηλώσεις τους ο υπουργός Υγείας και άλλα στελέχη της κυβέρνησης. Και επειδή κάθε φορά που ο κρατικός μηχανισμός χρειάστηκε να αντεπεξέλθει στα «έκτακτα» (βλέπε φωτιές, πλημμύρες, χιονιάς στην Εθνική οδό και πάει λέγοντας), οι «φανφάρες» περί «ετοιμότητας» αποδείχθηκαν σκέτη κοροϊδία, ο λαός δεν πρέπει μόνο να κρατάει μικρό καλάθι στις εξαγγελίες της κυβέρνησης, αλλά προπάντων να διεκδικήσει ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κάθε κινδύνου από τον κορονοϊό, με τη στελέχωση όλων των νοσοκομείων με το αναγκαίο προσωπικό και τον ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 8 Φλεβάρη 2020 - Κυριακή 9 Φλεβάρη 2020