100 μέρες συμπληρώθηκαν από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και πλέον γίνονται ορατές οι σφοδρές συνέπειες για τους λαούς και οι μεγάλοι κίνδυνοι μπροστά στο ενδεχόμενο γενίκευσης του πολέμου. Ειδικά για τη χώρα μας η εμπλοκή στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας «είναι άμεση και ο κίνδυνος για τον ελληνικό λαό, σε περίπτωση που αυτή γενικευτεί, είναι παραπάνω από υπαρκτός», όπως προειδοποιούσε η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ τον περασμένο Μάρτη, σημαίνοντας συναγερμό.
Τα «απόνερα» του πολέμου απλώνονται σε όλο τον κόσμο και διαπερνούν όλα τα μέτωπα της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης:
Στα Βαλκάνια αναζωπυρώνονται τα σχέδια αλλαγής συνόρων. Στον Ινδο-Ειρηνικό φουντώνει ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας για τις σφαίρες επιρροής. Στην Κεντροδυτική Ασία δυναμώνει η σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών. Στη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο οξύνονται οι απειλές σε βάρος του Ιράν.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι «η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία πυροδοτεί επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς της Ευρώπης, για όλο τον κόσμο (...) καθώς ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός εισέρχεται σε νέα φάση», όπως σημείωνε χαρακτηριστικά η Απόφαση της ΚΕ.
Ταυτόχρονα, καταρρέει με πάταγο ο μύθος ότι η ανατροπή του σοσιαλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα αποτελούσε την αφετηρία μιας νέας ιστορικά εποχής για την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα» στην Ευρώπη και σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Αντίθετα, αποδείχτηκε ότι η επιθετική στρατηγική επέκτασης του ΝΑΤΟ «προς Ανατολάς», που ξεδιπλώνεται τα τελευταία 30 χρόνια με καθοριστική συμμετοχή και της Ελλάδας στη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, ρίχνει «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών και προετοίμασε το έδαφος για «να μιλήσουν τα όπλα».
Αλλος ένας μύθος που κατέρρευσε τις 100 μέρες του πολέμου, είναι ότι η εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτόν γίνεται για να πάρει απάντηση ο «αναθεωρητισμός» και να θωρακιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας.
Οι «συστάσεις» Ευρωπαίων και Αμερικανών «να τα βρουν» Ελλάδα και Τουρκία με «συμμαχικό πνεύμα», για να μην απειληθεί η ευρωατλαντική συνοχή απέναντι στον «αναθεωρητισμό» της Ρωσίας, κάνουν «σκόνη» τις προφάσεις της κυβέρνησης.
Οι προκλήσεις σε Αιγαίο, Ανατ. Μεσόγειο και Κύπρο γίνονται με τις δικές τους πλάτες. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η πολιτική της εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, ναρκοθετεί τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Και είναι τουλάχιστον επικίνδυνο να παρουσιάζονται το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ως πολέμιοι τάχα του «αναθεωρητισμού», όταν οι ίδιοι είναι «οι μεγαλύτεροι "αναθεωρητές", που δεν διστάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνει και η Ρωσία στην Ουκρανία να παρεμβαίνουν στρατιωτικά για να διαλύουν χώρες, να αλλάζουν σύνορα», όπως επισημαίνονταν στην Απόφαση της ΚΕ.
100 μέρες μετά την έναρξη του πολέμου, η συνέχισή του και οι επιπτώσεις των κυρώσεων και «αντικυρώσεων» στα Ενεργειακά αποτελούν αιτία έντασης των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ΝΑΤΟικής συμμαχίας.
Η ΝΑΤΟική προπαγάνδα, που ήθελε το ευρωατλαντικό στρατόπεδο να προσφέρει αφειδώλευτη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για να υπερασπιστεί τις «δυτικές αξίες» απέναντι στον «ολοκληρωτισμό της Ρωσίας», κλονίζεται, όσο οι συνέπειες του πολέμου συνεχίζουν να πλήττουν ανισόμετρα τις οικονομίες της Ευρώπης και της Αμερικής, προκαλώντας αντιφάσεις και στο εσωτερικό της ΕΕ.
Τις τελευταίες 100 μέρες ο λαός έχει αποκτήσει νέα πείρα για τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στον πόλεμο, για τους κινδύνους που παραμονεύουν στην επόμενη στροφή των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και κυρίως για τις συνέπειες που ο ίδιος πληρώνει.
Τώρα μπορεί καλύτερα να διακρίνει πως η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, στον αγώνα για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, για καμιά συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟικές αποστολές.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, αποκτά ξεχωριστή σημασία το κάλεσμα που απηύθυνε το ΚΚΕ από την πρώτη ώρα του πολέμου στον ελληνικό και στους άλλους λαούς: Να μη διαλέξουν στρατόπεδο ληστών, αλλά «να αγωνιστούν ενάντια στον εθνικισμό και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες των αστικών τάξεων, για να δυναμώσει η κοινή πάλη των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν τελικά με το σύστημα που γεννά μόνο φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους»!
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 7 Ιούνη 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου