ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΑΣ:

  Οι ευρωπαϊκές αξίες και τα καθήκοντα των εργαζομένων

.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΑΣ
 

Οι ευρωπαϊκές αξίες και τα καθήκοντα των εργαζομένων
 

Μετάφραση: Αγκάρρα

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής Ρωσίας, όλα τα μεγάλα τοπικά ΜΜΕ, μετατόπισαν την προσοχή τους από την κάλυψη των γεγονότων στην Ουκρανία και τη Συρία και επικεντρώνονται περισσότερο στις ετερογενείς και αντιφατικές πληροφορίες περί εκρήξεων βίας και άλλων ακροτήτων από μετανάστες στους δρόμους της Ευρώπης, κατά τη διάρκεια των πρωτοχρονιάτικων εοργασμών και αργότερα. Διάφορα είδη αναλυτών, επίσης, κάνουν το παν για να ερμηνεύσουν αυτά τα γεγονότα. Οι ερμηνείες διαφέρουν επίσης πολύ μεταξύ τους.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η επιδείνωση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης εξαιτίας εθνοτικών συγκρούσεων, εκρήξεων εθνικού συναισθήματος και η εγκληματική δραστηριότητα εθνοτικών ομάδων δεν είναι κάτι νέο στον καπιταλισμό. Και στη Ρωσία είναι γνωστά τέτοια συμβάντα. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα στην περιοχή Biryulevo της Μόσχας το 2013. Ένα απομονωμένο έγκλημα οδήγησε εκεί σε έκρηξη λαϊκής οργής, που οφειλόταν τόσο σε γενική δυσαρέσκεια με τις αρχές, όσο και σε δυσαρέσκεια για τις δραστηριότητες εθνοτικών εγκληματικών ομάδων. Οι μαζικές διαμαρτυρίες γρήγορα πήραν τη μορφή της πάλης ενάντια στους ξένους και οι εθνικιστές πήραν τον έλεγχο. Ωστόσο, θα πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι κάθε κατάσταση, πόσο μάλλον αυτές που αναδύονται σε διαφορετικές χώρες, έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.

Δεν υπάρχει παρόλα αυτά αμφιβολία ότι υπάρχει κοινό έδαφος σε αυτά τα συμβάντα. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι αναπόφευκτες και κοινές σε κάθε τύπο καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός ήταν που έφερε τις συγκρούσεις και τους πολέμους στους λαούς των Σοβιετικών δημοκρατιών και που γενά τέτοιες συγκρούσεις στην Ευρώπη. Ανήκει στην ουσία του καπιταλισμού το ότι η γενική δυσαρέσκεια και η ενεργητικότητα της διαμαρτυρίες που συσσωρεύεται σε μια κοινωνία διοχετεύονται διαρκώς στην ευκολότερη κατεύθυνση, δηλαδή τον εθνικισμό, την αναζήτηση ενός εχθρού που ενσαρκώνεται από λαούς διαφορετικής εθνότητας και θρησκείας, κάτι που πράττει το Κεφάλαιο και στο οποίο συνδράμουν συχνά οι αρχές. Είναι σαφές ότι ο κύριος στόχος της άρχουσας τάξης των εκμεταλλευτών παραμένει ο ίδιος: η διατήρηση της κυρίαρχης θέσης τους, δηλαδή η διατήρηση του καπιταλισμού, καθώς επίσης προσπαθούν να εξαλείψουν οτιδήποτε αποτελεί απειλή για αυτόν. Για να εξασφαλιστεί αυτό κινητοποιείται όλη η αστική τάξη, και μαζί της και ο κρατικός μηχανισμός.


Καθώς αναλύουμε την τωρινή προσφυγική κρίση θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για ιμπεριαλιστές, οι οποίοι προσπαθούν να καλύψουν το γεγονός ότι είναι οι ίδιοι που, επιζητώντας τους νοσηρούς τους σκοπούς, εξαπέλυσαν αιματηρούς πολέμους στη Μέση Ανατολή, κατέστρεψαν όλον τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και εκεί, και δημιούργησαν αφόρητες συνθήκες, που οδήγησαν μεγάλες μάζες λαού να αναζητήσουν καταφύγιο από τον τρόμο του πολέμου και τη συνεπαγώμενη φτώχεια σε εμφανώς πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες. Φυσικό και επόμενο είναι ότι οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών αποδείχτηκαν εντελώς απροετοίμαστοι για αυτή την ξαφνική εισροή (αν και τίποτε δεν είναι τόσο απροσδόκητο – θα αρκούσε να υπολογίσει κανείς τις συνέπειες των πράξεών του κάπως καλύτερα…). Οι αρχές των ευρωπαϊκών χωρών παρουσιάζουν το προσφυγικό ζήτημα σαν κάποιο είδος φυσικής καταστροφής. Το πρόβλημα θεωρείται το βασικό σημείο εστίασης της ευρωπαϊκής πολιτικής, και γίνονται καυγάδες για τις ποσοστώσεις ανά χώρα και τα μέτρα για την μετανάστευση. Οι εργαζόμενοι, ταυτόχρονα, χωρίζονται, εμφυτεύεται η εχθρότητα και η αμοιβαία καχυποψία, και αυτό οδηγεί στην ενίσχυση των δυνάμεων της δεξιάς. Η προσοχή των μαζών αποσπάται από τους πραγματικούς ενόχους, και πρώτα απ’ όλα απ’ το πρόβλημα της αυξανόμενης εκμετάλλευσης τόσο των μεταναστών όσο και ντόπιοων. Πάλι δείχνουν ψεύτικο εχθρό στο λαό. Οι πραγματικοί του εχθροί, οι καταπιεστές και εκμεταλλευτές, αντικαθίστανται από τους ξένους, που μπορεί εύκολα να εξωθηθούν σε λαθεμένες πράξεις κάτω από τις ανοίκειες συνθήκες και το άγχος.

Δεν είναι απορίας άξιο στερημένοι και ελλιπώς μορφωμένοι άνθρωποι να σπάνε βιτρίνες και να καίνε αυτοκίνητα αντί να προσπαθούν να καταλάβουν τις αιτίες της κατάστασήςτους και να αρχίσουν να αντιμάχονται την οικονομία της καπιταλιστικής αγοράς. Απ’την άλλη, είναι ευκολότερο για τους ντόπιους να δείξουν επιθετικότητα στους ξένους αντί να παλέψουν ενάντια σε όλη την αστική τάξη. Είναι ευκολότερο να κατηγορείς τις αρχές ότι δεν κάνουν αρκετά για να λύσουν το πρόβλημα των αφικνυόμενων μεταναστών και να περιορίσουν τη δράση των αναβιωμένων και εκθρασυμένων Ναζί, αντί να ζητάς από τις αρχές να φροντίσουν όλον τον εργαζόμενο λαό.

Οι κομμουνιστές συνεχίζουν να εξηγούν ότι αυτοί είναι ψεύτικοι στόχοι, που εισάγονται ενσυνείδητα και ότι ο σκοπός είναι να οδηγηθεί η πάλη στο αδιέξοδο, όπου δεν είναι εφικτή η επίλυση κανενός βασικού ζητήματος της ζωής του λαού, περιλαμβανομένου του ζητήματος της σχέσης ανάμεσα στα έθνη. Οι πραγματικοί κομμουνιστές στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πήραν ήδη θέση ενάντια στις προσπάθειες να περιοριστούν όλα τα προβλήματα, τόσο τα παλιά όσο και τα νέα, σε ζητήματα συγκρούσεων ανάμεσα σε έθνη. Δείχνουν την πραγματική πηγή αυτών των καταστροφών: τον καπιταλισμό στις χώρεςτους. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, δεν είναι η ενοποίηση των Ευρωπαίων, των μεταναστών, των Μουσουλμάνων, των Χριστιανών, αυτών των ενώσεων που στρέφονται η μιά ενάντια στην άλλη. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι η ενότητα όλου του εργαζόμενου λαού, όλων όσων είναι καλοπροαίρετα ενάντιοι στον καπιταλισμό της αγοράς κι αντιθέτουν σ’ αυτόν την προλεταριακή αλληλεγγύη της εργασίας.
Πρέπει να τονίσουμε ότι τόσο η αστάθεια στην Ευρώπη όσο και το χάος στη Μέση Ανατολή συμφέρουν πρωτίστως τον μεγαλύτερο ιμπεριαλιστικό παίκτη: τις ΗΠΑ, που χρησιμοποιούν αυτά τα προβλήματα για να ενισχύσουν περαιτέρω την ανταγωνιστικότητά τους.

Σε ό,τι αφορά την αντίδραση των ρωσικών ΜΜΕ και αρχών, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι κάτι καινούργιο. Αποφάσισαν να κάνουν την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη κύριο θέμα. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς ένα όλο και αυξανόμενο ποσοστό χαιρεαίας και ρητορικών επιθέσεων στους δυτικούς ανταγωνιστές. Είναι σαν να θέλουν να πουν: κοιτάτε τι παθαίνουν οι χώρες που επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία! Κοιτάξτε: υπάρχει η Μαϊντάν και ο πόλεμος στην Ουκρανία, αταξία και απειλή ολικού χάους και διάλυσης στην Ευρώπη, ενώ στη Ρωσία, παρά την κρίση, υπάρχει τάξη και ηρεμία, και όλα αυτά χάρη στον εθνικό ηγέτη Βλαδιμήρ Πούτιν. Συνεπώς, όλοι αυτοί που αντιτίθενται στο σύστημα στο σύνολό του, όλοι όσοι είναι ενάντιοι στο ρωσικό καπιταλισμό, είναι εχθροί του λαού, όπως το έθεσε ο πιστός υποστηρικτής του Πούτιν, ο Τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ. Στο μεταξύ, δε βρίσκει κανείς και πολλά που να ασκούν κριτική στην παλιανθρωπιά του εγχώριου καπιταλισμού, κι όταν αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια, η αναταραχή υποχωρεί γρήγορα. Άκουσε κανείς ποτέ για μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια στο μαζικό βιασμό ρωσίδων; Θυμάστε πού έγινε τέτοιος βιασμός σε μαζική κλίμακα στη Ρωσία; Ας θυμηθούμε: ήταν στο χωριό Kushchevka, και οι θύτες δεν ήταν μετανάστες, ήταν ντόπιοι εγκληματίες της διαβόητης συμμορίας του Tsapok, όλοι τους με ευρωπαϊκό παρουσιαστικό και καταγωγή. Όχι, δεν καλούμε στο λυντσάρισμά τους, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπήρξε τέτοιου είδους κάλεσμα τότε…

Ιστορικά, υπάρχει μονάχα ένα παράδειγμα επιτυχημένης επίλυσης του εθνικού ζητήματος σε πολυεθνικό κράτος – αυτό της ΕΣΣΔ. Αποδείχτηκε πριν καιρό ότι μόνο η δύναμη του εργαζόμενου λαού, δηλαδή η Σοβιετική εξουσία, ο σοσιαλισμός, είναι σε θέση να επιλύσει αυτό το ζήτημα.

Κάτω από συνθήκες όλο και βαθύτερης οικονομικής κρίσης,οι Ρώσοι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, την οργάνωση και την κοινή πάλη ενάντια στην τάξη των καπιταλιστών και την αστική κυβέρνηση.

Προλετάριοι όλων των χωρών και εθνών, ενωθείτε, στην πάλη σας για την εξουσία του εργαζόμενου λαού, για αξιοπρεπή διαβίωση, ενάντια στα παράσιτα όλων των εθνών!

Γραμματεία της ΚΕ του ΚΕΚΡ