Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020

Με «ραβασάκι» του ΣΕΒ φέρνουν τα νέα αντεργατικά μέτρα


Με «πυξίδα» τα «ραβασάκια» και τις αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων ενώσεων της μεγαλοεργοδοσίας, η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νομοθέτηση νέων βάρβαρων αντεργατικών ανατροπών, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται το παραπέρα χτύπημα στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και η ψήφιση νέου συνδικαλιστικού νόμου, που θα συνιστά ουσιαστικά νόμο δίωξης της συνδικαλιστικής δράσης.

Μέσα στη νέα οικονομική κρίση, η κυβέρνηση «τρέχει» πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου, επιδιώκει να μετατρέψει όλη τη χώρα σε μια... «ειδική οικονομική ζώνη», με παραπέρα κατακρεούργηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ανεξάρτητα από το χρόνο και τον τρόπο - σε ξεχωριστά νομοσχέδια ή όλα μαζί - που θα μεθοδεύσει τελικά η κυβέρνηση για την ψήφιση των παραπάνω χτυπημάτων, το βέβαιο είναι ότι η νέα αντεργατική επίθεση πρέπει να βρει τα συνδικάτα και όλους τους εργαζόμενους «επί ποδός πολέμου», σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα, για να δοθεί ισχυρή απάντηση.

Ξανά στο στόχαστρο το απεργιακό δικαίωμα και η συνδικαλιστική δράση

Μετά και τη συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τον ΣΕΒ - για την οποία μάλιστα δεν υπήρξε η παραμικρή επίσημη ενημέρωση - η κυβέρνηση βάζει μπροστά την προετοιμασία εδάφους με στοχευμένες «διαρροές» σε ΜΜΕ.

Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων, σύμφωνα με τις διαρροές αυτές, γίνεται φανερό ότι στο επίκεντρο της επίθεσης μπαίνει ξανά το δικαίωμα στην απεργία.

Μετά την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υπερδιπλασιάζοντας τον αριθμό των εργαζομένων που συγκροτούν απαρτία για την ψήφιση απεργίας, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει νέα ολομέτωπη επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζει διατάξεις που θα προβλέπουν:

-- Γενίκευση της πρόβλεψης για «προσωπικό ασφαλείας». Συγκεκριμένα, σε όλο τον ιδιωτικό τομέα (και όχι μόνο στο Δημόσιο και σε επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας», όπως ισχύει τώρα) θα απαιτείται από τα συνδικάτα να καθορίζουν και να γνωστοποιούν έγκαιρα στην εργοδοσία συγκεκριμένο αριθμό εργαζομένων, που θα απασχολούνται ως «προσωπικό ασφαλείας» κατά τη διάρκεια απεργιών. Με τον τρόπο αυτό, στην πραγματικότητα θα διασφαλίζεται συνέχεια στην παραγωγική διαδικασία και τη λειτουργία των επιχειρήσεων, θα περιορίζεται ο αντίκτυπος της απεργίας στην εργοδοσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόβλεψη για γενίκευση του «προσωπικού ασφαλείας» παρουσιάζεται στις εν λόγω «διαρροές» ως εναλλακτική στην επίταξη απεργών...

-- Ποινές στα σωματεία και αποζημίωση εργοδοσίας για «παράνομες» και «καταχρηστικές» απεργίες: Θα παρέχεται η δυνατότητα στον εργοδότη να διεκδικήσει αποζημίωση από τους απεργούς και τα συνδικάτα σε περίπτωση που μια κινητοποίηση κριθεί παράνομη, καταχρηστική ή και τα δύο. Με δεδομένο ότι ήδη 9 στις 10 απεργίες κρίνονται παράνομες ή/και καταχρηστικές από τα δικαστήρια, η πρόβλεψη αυτή σημαίνει οικονομική εξόντωση των συνδικάτων και μια «δαμόκλειο σπάθη» που θα επικρέμαται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των απεργών.

-- Πρόσθετα εμπόδια στη λήψη απόφασης για απεργία και νέο χτύπημα στη ζωντανή δράση των συνδικάτων: Η νέα διάταξη για εφαρμογή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την πραγματοποίηση απεργίας θα συνδυάζεται με τη διάταξη για υποχρεωτική συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση που αποφασίζει απεργία τουλάχιστον του 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου.

Παράλληλα, σε απηνή διωγμό τίθεται συνολικότερα η συνδικαλιστική δράση. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές «διαρροές», στο νέο νόμο θα περιλαμβάνονται:

-- Ο περιορισμός της νομικής προστασίας των συνδικαλιστών από απόλυση. Ενώ ακόμα και με το ισχύον καθεστώς οι εργοδότες απολύουν συνεχώς συνδικαλιστές, πλέον μειώνεται ο αριθμός των μελών της διοίκησης μίας συνδικαλιστικής οργάνωσης που θα έχουν τη σημερινή τυπική νομική προστασία, ενώ θα μειωθεί και το χρονικό διάστημα μετά τη λήξη της συνδικαλιστικής θητείας που ο συνδικαλιστής έχει προστασία. Στους όρους απόλυσης συνδικαλιστή, μάλιστα, θα προστεθεί η υποβολή μήνυσης σε βάρος του, αλλά και η «παρεμπόδιση» άλλων εργαζομένων να κάνουν απεργοσπασία κατά τη διάρκεια απεργιών. Θα αρκεί δηλαδή ένας εργοδότης να ασκεί κακόβουλα μήνυση σε συνδικαλιστή, όπως και να καταγγέλλει τις απεργιακές φρουρές των εργαζομένων, και χωρίς καταδίκη να καταδικάζεται εκ των προτέρων με απόλυση.

-- Εξοβελισμός συνδικαλιστών από τους εργασιακούς χώρους: Στα παραπάνω προστίθεται και η προωθούμενη μείωση των συνδικαλιστικών αδειών, ως ένα ακόμα μέσο για τη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε «γκέτο», χωρίς να υπάρχει πρακτικά η δυνατότητα παρέμβασης από αγωνιστές συνδικαλιστές, παρά μόνο από ανθρώπους της εργοδοσίας.

Πλήρες «ξεχείλωμα» του ωραρίου εργασίας

Παράλληλα, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο χτύπημα του 8ωρου, προωθώντας την ουσιαστική «απελευθέρωση» των υπερωριών και το πλήρες ξεχείλωμα του ωραρίου εργασίας, χωρίς καμία επιβάρυνση για την εργοδοσία.

Με αντίστοιχες δημόσιες τοποθετήσεις και «διαρροές» σε διάφορα ΜΜΕ, τα κυβερνητικά στελέχη προετοιμάζουν το έδαφος, προβάλλοντας μάλιστα προκλητικούς ισχυρισμούς, ότι οι ανατροπές στα ωράρια εργασίας θα έχουν δήθεν «εθελοντικό» χαρακτήρα και ότι τάχα «δεν θίγεται το 8ωρο»!

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τις κυβερνητικές «διαρροές», σχεδιάζεται ο διπλασιασμός του ανώτατου ορίου υπερωριών στη βιομηχανία σε 6μηνιαία βάση, φτάνοντας τις 100 ή ακόμα και τις 120 ώρες. Ταυτόχρονα, θα δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της «διευθέτησης», αυτές οι υπερωρίες να μην πληρώνονται με πρόσθετη αμοιβή στον εργαζόμενο, αλλά να «ισοφαρίζονται» με άδεια ή ρεπό σε άλλες περιόδους. Επιπλέον, η εργοδοσία θα μπορεί να μετακινεί κατά το δοκούν το 8ωρο του εργαζόμενου μέσα στη μέρα, ανάλογα με τις ανάγκες της και σε βάρος της ζωής των εργαζομένων.

Οι εν λόγω αντεργατικοί σχεδιασμοί αποτυπώθηκαν εξάλλου στις πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και στη γνωστή έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη». Αποτελούν ένα ακόμα βήμα στη συνεχή την τελευταία 20ετία υπονόμευση του 8ωρου και γενικότερα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, καθώς και στην παραπέρα μείωση της αμοιβής των εργαζομένων που εργάζονται υπερωριακά.

Η εν λόγω «διευθέτηση» των ωραρίων, σε συνδυασμό με άλλα «εργαλεία», όπως η γενίκευση και παγίωση της τηλεργασίας, η οποία σβήνει τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και τον μη εργάσιμο χρόνο, χτυπά την καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων.

Το 8ωρο, από σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, θα γίνεται στην «καλύτερη» περίπτωση ένας... μέσος όρος σε βάθος 6μήνου ή έτους (ακόμα δηλαδή και αν η μεγαλοεργοδοσία «ισοφαρίζει» δίνοντας ρεπό, άδειες κ.τ.λ., και δεν τα «τρώει» όπως γίνεται στην πράξη), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων.

Ριζοσπάστης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου