Στο ταμείο

 

«Μετά την ιδιαίτερα σημαντική υπογραφή της δεύτερης τροποποίησης της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας - ΗΠΑ (MDCA), η κυρίαρχη προσδοκία της κυβέρνησης είναι (...) να κεφαλαιοποιήσουμε (...) στο μέγιστο τα οφέλη της εν λόγω Συμφωνίας». Αυτά είπε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών. Και μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ να τσακώνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου για το «τίμημα», αλλά σίγουρα τις συμφωνίες τους με τις ΗΠΑ έχουν ήδη αρχίσει να τις «κεφαλαιοποιούν», βυθίζοντας τον λαό σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους. Δεν έχει παρά να ρίξει κανείς μια ματιά στις προειδοποιήσεις της Ρωσίας για τη χρήση της Αλεξανδρούπολης από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς και για τις συνεχείς «πρόβες πολέμου» που κάνουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις από κοινού με τις ΗΠΑ. Δεν έχει παρά να δει το πώς «χτίζεται» η αμερικανοΝΑΤΟική «σταθερότητα» στην Ανατολική Μεσόγειο και πέραν αυτής, με την πολιτική που δίνει «αέρα στα πανιά» των αμφισβητήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, και τόσα άλλα. Οσο όμως η αστική τάξη «κάνει ταμείο» για τα δικά της συμφέροντα, ο λαός πρέπει να κάνει τον δικό του «λογαριασμό»: Δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στην κατάπτυστη Συμφωνία, για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, για απεμπλοκή της χώρας από τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Ψυχραιμία

Πρώτα έλεγαν ότι «μια μειοψηφία κλείνει το λιμάνι» και καλούσαν τα ΜΑΤ να επέμβουν. Μετά έλεγαν ότι με τον απεργοκτόνο νόμο - έκτρωμα θα εκλείψουν τέτοια φαινόμενα, αφού θα θεωρείται έγκλημα να καλεί ένα σωματείο σε απεργία. Υστερα έφεραν τα ΜΑΤ, την ΟΠΚΕ, τους βατραχανθρώπους, τους μπράβους της νύχτας, για «να μείνει το λιμάνι ανοιχτό». Και έτσι έγινε: Το λιμάνι προχτές στις προβλήτες της COSCO ήταν πράγματι ανοιχτό. Ομως οι εργαζόμενοι επέλεξαν να απεργήσουν και οι γερανογέφυρες δεν κουνήθηκαν ούτε μισό μέτρο. Και αφού είδαν κι απόειδαν, ανακάλυψαν (στην «Καθημερινή») ότι η απεργία πέτυχε γιατί «η ένταση αποθαρρύνει πολλούς από τους εργαζόμενους να δουλέψουν». Καταλαβαίνουμε ότι τέτοιο «κάζο» που έπαθαν η εργοδοσία, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές τους δύσκολα «χωνεύεται». Δεν είναι δα και λίγο να βλέπεις πάνω από 2.000 εργαζόμενους να μην «ψαρώνουν» στους εκβιασμούς και να απεργούν. Θα τους συνιστούσαμε πάντως ψυχραιμία και να κάνουν λίγη «οικονομία» στο ψέμα, στη συκοφαντία και στο δηλητήριο σε βάρος των εργατικών αγώνων, γιατί το πράγμα έχει συνέχεια και θα εξαντληθούν. Οι ίδιοι οι λιμενεργάτες έχουν διαμηνύσει ότι αν δεν υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση, θα απεργήσουν ξανά. Οπότε αναμένεται νέο μαρτύριο για τα κάθε είδους παπαγαλάκια.

Ναφθαλίνη

Δεν λέμε, κατανοητή η προσπάθεια του γνωστού «Ραν ταν πλαν» των «Νέων» να παρουσιάσει ως «αρνητές της πληροφορικής» τους εργαζόμενους που αντιδρούν στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, αλλά η κοπτοραπτική στη φωτογραφία που συνοδεύει το σχόλιο, φανερώνει μόνο την απόγνωσή του. Το πανό που κρατούσαν οι συγκεντρωμένοι σε πρόσφατη κινητοποίηση έξω από το υπουργείο Εργασίας, έγραφε «φτάνει πια» και αναφερόταν στην άθλια πρακτική της εργοδοσίας, που γενικεύεται, να επιβάλλει τηλεργασία αντί να δίνει άδεια ασθενείας, άδεια φροντίδας παιδιών, ή αντί να τηρεί τις αργίες. Σε αυτό το αντεργατικό καθεστώς και στην ανοχή του κράτους πήγαινε το «φτάνει πια». Ομως, ο εμμονικός συντάκτης απομόνωσε το «τηλεργασία - φτάνει πια!» και εξαφάνισε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, για να μπορεί στη συνέχεια να συκοφαντήσει τους εργαζόμενους ως «τεχνοφοβικούς». Δεν είναι μόνο το μίσος τους για τα δικαιώματα και τους αγώνες των εργαζομένων. Είναι πάνω απ' όλα η στράτευσή τους στην υπεράσπιση ενός συστήματος σάπιου, που αξιοποιεί την επιστήμη για να εντείνει την εκμετάλλευση και όχι για βελτιώσει τη δουλειά και τη ζωή των εργαζομένων, μειώνοντας τον χρόνο εργασίας, διευρύνοντας μισθούς και δικαιώματα, στην υπηρεσία των διευρυμένων αναγκών τους. Δύο διαφορετικούς κόσμους υπερασπίζονται λοιπόν οι εργαζόμενοι με το πανό έξω από το υπουργείο Εργασίας και ο αξιολύπητος «κοπτοράπτης» των «Νέων». Μόνο που ο κόσμος του δεύτερου «όζει» ναφθαλίνη...

Το καλάθι

«Απαιτούνται πολύ προσεκτικές κινήσεις, γιατί αν μειώσουμε τους φόρους στα καύσιμα, αύριο ο κόσμος θα βρεθεί να τους πληρώνει στα δάνειά του, με την αύξηση των επιτοκίων». Αυτά έλεγε ξανά χτες ο υπουργός Ανάπτυξης για το αίτημα να καταργηθούν οι ειδικοί φόροι στα καύσιμα. Η κυβέρνηση επιστρατεύει κάθε απίθανο επιχείρημα και την ίδια ώρα προαναγγέλλει ότι ακόμα και για το ελάχιστο μέτρο, θα στείλει τον λογαριασμό στον λαό «από την άλλη τσέπη». Αλλά και η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνοντας το τι εστί «ριζοσπαστικός ρεαλισμός», έλεγε χτες πως «δεν είπαμε ότι τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι απεριόριστα, αλλά τώρα έπρεπε να υπάρχει μια παραπάνω στήριξη», επαναφέροντας τα περί «προσωρινής μείωσης του ειδικού φόρου στα καύσιμα στο κατώτατο όριο που προβλέπει η Κομισιόν». Κι ενώ είναι τόσο «μετρημένοι» όταν πρόκειται για τον λαό και τις ανάγκες του, δεν ισχύει το ίδιο όταν πρόκειται για το αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές, για το «έκτακτο» μοίρασμα δεκάδων εκατομμυρίων στους επιχειρηματικούς ομίλους (από τις αεροπορικές μέχρι τους αυτοκινητόδρομους), για την «οριζόντια» επιδότηση των «ενεργοβόρων» βιομηχανιών. Επιδοτήσεις, δηλαδή, και «δωράκια» που ψηφίζουν με χέρια και με πόδια, «πριν απ' αυτούς γι' αυτούς». Πολύ απλά γιατί καπιταλιστική ανάπτυξη και λαϊκές ανάγκες δεν μπαίνουν στο ίδιο «καλάθι». Αντίθετα: Η καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει όλο και πιο άδειο «καλάθι» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, όλο και μεγαλύτερη ψαλίδα ανάμεσα στις ανάγκες τους και στην αθλιότητα που ζουν σήμερα.

Αντικομμουνιστές ... στην πράξη

 

Ποιους ενοχλεί η μαχητική αντιμετώπιση των φασιστών από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ; Μέχρι τώρα ξέραμε ότι αυτοί που ενοχλούνται είναι οι φασίστες. Οπως αποδεικνύεται, όμως, ενοχλούνται και διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί. Προσπαθώντας να καλύψουν την ανυπαρξία τους, έσκισαν με μανία τις αφίσες της ΚΝΕ στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ και βανδάλισαν με «αλφάδια» και συνθήματα, που υπέγραφαν ως «ΑΝΤΙΦΑ - ΑΝΤΙΚΝΕ», αναρτημένο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» για τη δράση των φασιστών στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Να τους ενημερώσουμε πάντως ότι και «αντιφασίστας» και αντικομμουνιστής δεν γίνεται. Οσο για την «περίεργη» αφωνία των - κατά τ' άλλα λαλίστατων - «αναρχικών» ομάδων για όλα τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, την αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών...

Ριζοσπάστης