1.
Πρώτος μίλησε για την αρρώστια αυτή του μυαλού ο Γκαοτάμα Βούδας, και
την προσομοίωσε με τον τρελό πίθηκο, που πηδά από το ένα κλαδί στο άλλο.
Ασταθείς όπως ο τρελός πίθηκος, οι βουλευτές των αστικών κομμάτων
πηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο. Φορώντας τις μάσκες τους, δεν
διστάζουν να εγκαταλείψουν σαν τα ποντίκια το κόμμα που τους ανέδειξε
καθώς το βλέπουν να βουλιάζει. Πίθηκοι και ποντίκια μαζί, αφήνουν τα
μικρά μαγαζάκια τους για τα μεγάλα, που καθώς πλησιάζουν οι εκλογές
συναγωνίζονται στο ποιος θα παρουσιάσει την καλύτερη ατραξιόν ώστε να
προσελκύσει τον επόμενο πίθηκο - ποντίκι.
2.
Η γέρικη δημοκρατία μας παραπαίει ανάμεσα σε εκβιασμούς, καταγγελίες,
παρελθόντα ιστορικά γεγονότα που τα ξεθάβουν σαν νεκροθάφτες για να τα
χρησιμοποιήσουν οι μεν εναντίον των δε. Κυκλοφορούν στο Κοινοβούλιο με
μάσκες κυβερνητικές και μάσκες ελευθέρας βοσκής, προετοιμαζόμενοι για
τις εκλογές όπου ομού, χωρίς διάκριση, θα στήσουν το μεγάλο καρναβάλι.
3.
Ο χρόνος κυλά ίδιος και απαράλλακτος μπροστά σε μια έγχρωμη τηλεόραση
που για την πλειοψηφία των πολιτών, που αδιαφορεί για όλα, αποτελεί την
πρώτη ύλη της καθημερινότητάς του. Ο χρόνος κυλά ίδιος και απαράλλακτος.
Μόνο η δίκη του νεαρού Φύσσα έχει πετρώσει και πλακώνει την καρδιά της
μητέρας του. Δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί κυκλοφορούν ελεύθεροι μέσα
και έξω από το Κοινοβούλιο.
4.
Πικρή αλήθεια: Οσοι διαχειρίζονται το πολύπαθο ελληνικό κράτος
στερούνται αρετής, εργατικότητας και ταλέντου. Ατελείς άνθρωποι,
κομπάζουν βλακωδώς μέσα στην ιδιοτέλειά τους, ανόητοι αστοί, ευσεβείς
χριστιανοί ή κατά φαντασίαν αριστεροί, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι
μπορούν να ορίζουν τη μοίρα μας. Πείθουν τους εαυτούς τους πως
ενδιαφέρονται για την αξιοπρέπεια των πολιτών, με την κρυφή ελπίδα στην
κρίσιμη ώρα να λάβουν την ψήφο τους, ώστε να κερδίσουν μια θέση στην
εξουσία. Πιστεύουν στην αρχή της αφέλειας για τους πολίτες. Οτι θα είναι
ατελής κάθε απόπειρα για τη βελτίωση της ζωής τους χωρίς την καθοδήγηση
από τους «εκλεκτούς». Αλλά η οργή σιγοβράζει σε ένα μεγάλο κομμάτι του
λαού, που ζει σε μόνιμη φτώχεια και σπάνια εμφανίζεται στη βιτρίνα. Και
αυτός είναι ένας αγνοημένος παράγοντας που μπορεί να γεννήσει
απρόβλεπτες καταστάσεις.
5.
Οσο για τη διανόηση, τι να πω. Βολεμένοι κι αυτοί, αφοσιωμένοι στο εγώ
τους, διάγουν το βίο τους χορταίνοντας με τα ψίχουλα που ενίοτε τους
ταΐζει η εξουσία. Κι έτσι, προσπαθούν να περάσουν αβίαστα από αυτήν τη
ζωή, χωρίς να «βραχούν» από τις κατά καιρούς δυνατές καταιγίδες...
6.
Ενάντια στο ρεύμα, οι Κόκκινοι δίνουν με ανιδιοτέλεια αγώνα για την
αφύπνιση των εργαζομένων, για την αφύπνιση αυτών που συστηματικά
αγνοούνται. Δίνουν αγώνα ενάντια στην παθητική σκέψη, στην άδεια καρδιά,
ενάντια στο καταφύγιο της Μοίρας ή της Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου