Εκδήλωση για τη συμπλήρωση 43 χρόνων από τη δολοφονία της διοργάνωσαν στον κήπο του Παντείου η ΤΟ Πανεπιστημίων - Ερευνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η ΠΟ Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ
Χτες το απόγευμα, μπροστά στη συμπλήρωση 43 χρόνων από εκείνο το ματωμένο πρωινό του Ιούλη, η ΤΟ Πανεπιστημίων - Ερευνας του ΚΚΕ και η ΠΟ Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ διοργάνωσαν εκδήλωση τιμής στον κήπο του Παντείου.
«...με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα τα 21 σου χρόνια -
καλωσορίζεις κάθε μέρα, κάθε νύχτα,
στις δουλειές μας, στις σπουδές μας, στους αγώνες μας -
μικρή συντρόφισσα, με το μικρό χαμόγελο, και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα...».
Με το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος μετά τη δολοφονία ξεκίνησε η εκδήλωση. Με ενός λεπτού σιγή, έχοντας απέναντι τη μορφή της Σωτηρίας στη χαρακτηριστική φωτογραφία της, οι παρευρισκόμενοι τίμησαν τη μνήμη της, φώναξαν πως θα είναι αθάνατη, έδωσαν υπόσχεση συνέχισης φωνάζοντας το σύνθημα «αγώνας, τόλμη, γνώση κι αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική». Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.
«Στο απλωμένο χέρι της Σωτηρίας βλέπουμε τη μεγάλη προσπάθεια των κομμουνιστών, να απλώσουν το χέρι σε όλους τους εργαζόμενους και νέους. Την ακούραστη καθημερινή προσπάθεια για την οργάνωση του εργατικού κινήματος που είναι ασπίδα για το σήμερα και ελπίδα για το αύριο, για τη διαφώτιση της εργατικής τάξης, για τη συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη για τον σοσιαλισμό.
Αλλά και στους στυγνούς δολοφόνους της, βλέπουμε το κεφάλαιο που είναι αδίστακτο όταν πρόκειται να προστατεύσει τα κέρδη του, που δεν ρισκάρει να συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τις επαναστατικές, πρωτοπόρες ιδέες του ΚΚΕ.
Είναι κάποιες στιγμές που τα προσχήματα καταρρέουν και η αλήθεια φανερώνεται με τρόπο επιβλητικό. Ετσι, εκείνο το μεσημέρι αποκάλυψε στα μάτια περισσότερων, και με αυτήν τη μορφή την ασυμφιλίωτη διαρκή πάλη των τάξεων. Που είναι συνεχής. Πότε ήρεμη και πότε ορμητική. Πότε ειρηνική και πότε βίαιη. Πάντα όμως σκληρή. Καμία δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν την πάλη αν δεν εκπληρωθεί ο σκοπός της», σημείωσε μεταξύ άλλων, αναδεικνύοντας ότι σε εκείνη την αιματηρή στιγμή, αποδείχθηκε χαρακτηριστικά «πως η δημοκρατία τους σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, εκεί που νόμος είναι τα κέρδη των λίγων. Εκεί που οι ανάγκες των πολλών δεν βρίσκουν υπεράσπιση σε κανέναν νόμο, παρά μόνο στη δική τους δύναμη. Η δεκαετία του 1980, η δεκαετία που "αποκαταστάθηκε η δημοκρατία", είναι αποκαλυπτική και επιβεβαιώνει ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά μια ακόμα πιο καλά καμουφλαρισμένη μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου που τελικά δεν αναιρεί στο ελάχιστο την απόλυτη εξουσία του πάνω στους εργαζόμενους».
Οπως τονίστηκε, «η συνεισφορά της Σωτηρίας δεν τελείωσε εκείνο το καλοκαίρι. Εμπνέει στις πιο αντίξοες συνθήκες τον σιωπηλό και δυσδιάκριτο πολλές φορές "ηρωισμό" της εποχής μας.
Στον "ηρωισμό" της νέας αγωνίστριας που ενώνει κάθε μικρή καθημερινή προσπάθεια με το μεγάλο νήμα της οργανωμένης πάλης για μια ανώτερη κοινωνία. Με αστείρευτο μίσος για τους εκμεταλλευτές και ατελείωτη εμπιστοσύνη και αγάπη στην εργατική τάξη και τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες.
Που πάει κόντρα στο ρεύμα, στις σάπιες αξίες και ιδανικά του σημερινού συστήματος, που απορρίπτει τα σάπια πρότυπα που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Που αμφισβητεί την υποταγή και την απογοήτευση, το "τίποτα δεν αλλάζει", αλλά πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια να καλλιεργείται το ταξικό κριτήριο στο έδαφος της γνώσης, να αναπτύσσεται η ταξική αλληλεγγύη, να εμπνέονται περισσότεροι στον αγώνα για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό», σημείωσε ο ομιλητής και στάθηκε στον «ηρωισμό» της νέας φοιτήτριας, που αγωνίζεται για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας, της νέας εργαζόμενης που συνεχίζει αταλάντευτα τον αγώνα, της νέας μητέρας, που μέσα στις αμέτρητες δυσκολίες και υποχρεώσεις δεν σταματάει στιγμή να παλεύει για το μέλλον του παιδιού της και όλων των παιδιών του κόσμου.
Ο Βαγγ. Μαγνήσαλης αναφέρθηκε στις διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις που δημιουργεί ο συνδυασμός της επίδρασης των εξελίξεων και της παρέμβασης των κομμουνιστών, με στοιχεία της δράσης τους να εκφράζονται στη σημαντική άνοδο του κύρους του Κόμματος, και που ένα τμήμα του εκφράστηκε στις βουλευτικές εκλογές, σηματοδοτώντας το μοναδικό θετικό στοιχείο του εκλογικού αποτελέσματος, στο έδαφος του αρνητικού συσχετισμού που συνεχίζει να υπάρχει. «Μια δράση που συνέβαλε στο να γίνεται σε ένα βαθμό ακόμα πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ο ρόλος του Κόμματος ως ισχυρής οργανωμένης πρωτοπορίας, ως ο φορέας νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής, ως νους - καρδιά - οργανωτής της πάλης του λαού. Να κατοχυρώνει στην πράξη τον πρωτοπόρο ρόλο του, να το εμπιστεύονται ευρύτερες δυνάμεις», τόνισε.
Ειδικότερα για τα καθήκοντα και τον ρόλο των νέων κομμουνιστών, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Οπως χαρακτηριστικά τονίζουμε και στο 21ο Συνέδριο του Κόμματος: Η νεολαία μπορεί να διεκδικήσει το μέλλον της, τα δικαιώματά της, μόνο αν δει ποιοι και γιατί της τα στερούν, πώς και με ποιους μπορεί να τα κατακτήσει.
Η ΚΝΕ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια να αναπτύσσονται οι αγώνες της νεολαίας, να αποκτούν αντοχή, συνέχεια, ριζοσπαστικό προσανατολισμό, αφού από μόνα τους τα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας δεν αρκούν για να ενταχτεί ένας νέος σταθερά στο κίνημα. Χωρίς δηλαδή το πλαίσιο ιδεών, τη διαμόρφωση ιδανικών και αξιών, κριτηρίου, ώστε να εξασφαλίζεται σταθερή αγωνιστική συνείδηση και στάση και για τα επόμενα χρόνια της ζωής του.
Γι΄ αυτό επιδιώκουμε να δυναμώνει η συμπόρευση του φοιτητικού κινήματος με το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, η εμπιστοσύνη στην αξία του αγώνα, της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης. Αυτά τα χαρακτηριστικά επιδιώκουμε να κατακτώνται κόντρα στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης να προετοιμάζει το νέο εργατικό δυναμικό».
Εκφράζοντας την αισιοδοξία που δίνει το γεγονός πως σε πρωτόγνωρες συνθήκες έγινε ένα σημαντικό βήμα για τη βελτίωση του συνδικαλιστικού συσχετισμού στις εκλογές των φοιτητικών συλλόγων, ο ομιλητής αναφέρθηκε στη συνέχεια στις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση και στους στόχους που έρχονται να υπηρετήσουν, τονίζοντας πως «η μάχη για αναβαθμισμένες σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές, για το μέλλον των φοιτητών κρίνεται στην αρένα της ταξικής πάλης.
Πίσω από κάθε πτυχή της κατάστασης που επικρατεί στα πανεπιστήμια, πίσω από κάθε νόμο, βρίσκει κανείς τις απαιτήσεις του κεφαλαίου ιδιαίτερα έντονα μάλιστα, γιατί τα πανεπιστήμια αποτελούν έναν κομβικό μηχανισμό για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την αστική εξουσία στο σύνολό της.
Το σύνθημα "φοιτητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά" δεν είναι σύνθημα ευκαιριακό ούτε απλά αποτυπώνει την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων και των φοιτητών. Εχει τις ρίζες του βαθιά στην ουσία όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές. Αναδεικνύει ότι η βάση ανάπτυξης της κοινής δράσης του φοιτητικού και εργατικού κινήματος είναι αντικειμενική, αφού η πηγή της πολιτικής που γεννά τα προβλήματα και αδιέξοδα στην ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα και τη μεγάλη σύγκρουση της εποχής μας που εκφράζεται στην πάλη μεταξύ της εργατικής και της αστικής τάξης, του νέου με το παλιό».
«Η μάχη για σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, για επιστήμη και έρευνα στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, για το μέλλον και την προοπτική των φοιτητών κρίνεται στην αρένα της ταξικής πάλης. Με τη στρατηγική του κεφαλαίου χρειάζεται να αντιπαρατεθεί ο αγώνας των φοιτητών. Για αυτό συναντιέται αντικειμενικά με το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, το πραγματικά αντίπαλο δέος, την αντίρροπη δύναμη που παίρνει μορφή στο σύνθημα ή τα κέρδη τους ή οι ζωές και οι ανάγκες μας. Γι΄ αυτό η κοινή δράση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αμφισβητηθούν τα κριτήρια αυτής της πολιτικής. Ακόμα περισσότερο για να συγκρουστούμε με τη μήτρα της, την πηγή που την γεννά. Μόνο σε συμπόρευση με την εργατική τάξη μπορεί να μετατραπεί ο αγώνας των φοιτητών σε δύναμη ανατροπής. Ακόμα περισσότερο η συμπόρευση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος είναι μονόδρομος, γιατί οι διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος είναι άμεσα συνδεδεμένες με την εργασιακή προοπτική των φοιτητών, την πάλη για τις εργασιακές συνθήκες και τους όρους πώλησης της επιστημονικά ειδικευμένης εργατικής δύναμης», υπογράμμισε.
Κλείνοντας την ομιλία ο Βαγγ. Μαγνήσαλης τόνισε πως «μπροστά στα 105 χρόνια του τιμημένου ΚΚΕ και στα 55 χρόνια της ΚΝΕ προχωράμε αποφασιστικά. Οχι απλά "δεν ξεχνάμε" την συντρόφισσα Σωτηρία, αλλά έχουμε σταθερά οδηγό μας τους σκοπούς και τα ιδανικά που την ενέπνευσαν».
- Οι εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση των 43 χρόνων από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου θα συνεχιστούν ανήμερα της επετείου, στις 28 Ιουλίου, στις 10.00 με κατάθεση λουλουδιών στον τάφο της στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών και στις 19.30 με κατάθεση στεφάνων στο πρώην εργοστάσιο της ΕΤΜΑ (Ιερά Οδός & Αγ. Αννης), όπου βρίσκεται και το μνημείο για την Σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου