Ανθρώπινος δεν γίνεται ο Καπιταλισμός

Γράφει ο Νίκος Μόττας // Ατέχνως

Τον περασμένο Μάη, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, ο σημερινός υπουργός Εργασίας Γ.Κατρούγκαλος έλεγε επί λέξει: «Δεν υπάρχει κανένα θέμα μείωσης της κύριας ή της επικουρικής σύνταξης» (18/5). Ο ίδιος ο κ.Κατρούγκαλος, λίγους μήνες αργότερα, στις αρχές Σεπτέμβη, διαβεβαίωνε πως «δεν υπάρχει πρόταση για νέες μειώσεις συντάξεων. Κινούμαστε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση» (2/9). Τον ίδιο μήνα, λίγο μετά τις εκλογές, ο ίδιος επαναδιαβεβαίωνε: «Εμείς επιδιώκουμε να μην μειωθεί καμία σύνταξη και μπορούμε να εγγυηθούμε ότι δεν θα μειωθούν οι κατώτατες και οι μεσαίες συντάξεις οπωσδήποτε» (Real fm, 24/9).

Στην περίπτωση του κ.Κατρούγκαλου ισχύει αυτό που ισχύει και για τον πολιτικό του προϋστάμενο, τον κ.Τσίπρα: οι υποσχέσεις τους έχουν τόση αξιοπιστία, όση τα στόματα που τις εκστομίζουν. Όση αλήθεια περιείχαν τα λόγια περί «σκισίματος των μνημονίων», άλλη τόση περιείχαν και οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό. Με το νέο του σχέδιο, ο συνταγματολόγος υπουργός της «δεύτερη φορά Αριστερά», ουσιαστικά πάει ένα βήμα παραπέρα τον αντιλαϊκό-αντιασφαλιστικό νόμο 3863/2010, μειώνοντας παλιές και νέες συντάξεις και τσακίζοντας τα δικαιώματα των μελλοντικών συνταξιούχων, στο όνομα του εξορθολογισμού του ασφαλιστικού.


Το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η συγκυβέρνηση είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μνημονιακής της πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Όχι μόνο νομιμοποιεί την αντιασφαλιστική πολιτική των προηγούμενων ετών από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά βάζει στο κρεβάτι του προκρούστη το δικαίωμα της νέας γενιάς στην κοινωνική ασφάλιση. Η «κυβέρνηση της Αριστεράς» αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, ο καλύτερος εφαρμοστής της ευρωενωσιακής αντιλαϊκής πολιτικής. Μιας πολιτικής που αντανακλά την πολυετή στρατηγική της ΕΕ για τσάκισμα της κοινωνικής ασφάλισης, περαιτέρω μείωση των δημόσιων συνταξιοδοτικών συστημάτων και περιθωριοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης από κοινωνικό δικαιώμα σε ατομική υπόθεση. Ο στόχος, όπως διαφαίνονταν ξεκάθαρα στη «Λευκή Βίβλο» (1993) της ΕΕ, είναι τα συνταξιοδοτικά συστήματα να εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από τους ίδιους τους ασφαλισμένους, δηλαδή από τις εισφορές τους, την αποταμίευση που κάνουν και τους φόρους που πληρώνουν. Τόσο το μεγάλο κεφάλαιο, που απομυζά τον πλούτο των εργαζόμενων, όσο και το αστικό κράτος που λεηλατεί εισοδήματα, ουσιαστικά απενοχοποιούνται. Έτσι, το δικαίωμα στην συνταξιοδότηση και στις κοινωνικές παροχές Υγείας, Πρόνοιας κλπ. καθίσταται  ατομική υπόθεση του εργαζόμενου. Με απλά λόγια, πλήρωνε για να έχεις δικαιώματα (αν τα έχεις).



Βέβαια, οι κύριοι της «κυβέρνησης της Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούνται για όλα τα μέτρα-σφαγείο που παίρνουν ένα –υποτιθέμενο – ελαφρυντικό: ότι τα παίρνουν με… πόνο ψυχής, ότι αναγκάζονται από τις συνθήκες, ότι η «αριστερή» τους καρδιά δεν συμβιβάζεται με την ψυχρή αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν. Οι άνθρωποι, βλέπετε, προσπαθούν να «εξανθρωπίσουν» τον 

Καπιταλισμό. Ο ίδιος ο κ.Κατρούγκαλος, άλλωστε, το δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο όταν συναντιόταν με αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στο υπουργείο: «Ούτε εμείς συμφωνούμε με τα μέτρα, αλλά θέλουμε να κάνουμε τον Καπιταλισμό ανθρώπινο». Στην προσπάθεια αυτή – να γίνει ανθρώπινος ο Καπιταλισμός – ως φαίνεται, όλα επιτρέπονται: περικοπές μισθών, συντάξεων, τσάκισμα της κοινωνικής ασφάλισης, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, επιστροφή σε εργασιακό μεσαίωνα, διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, φορομπηχτική πολιτική και λοιπά.

Κάπως έτσι, στο «δρόμο προς την κόλαση που ‘ναι στρωμένος με καλές προθέσεις», η «αριστερή κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία. Μόνο που, δυστυχώς για τους κυρίους «Κατρούγκαλους» της πρώτης και δεύτερης φοράς «αριστερά», η Ιστορία διδάσκει το εξής απλό: Πως όσοι επιχείρησαν να εξανθρωπίσουν το κτήνος, δηλαδή τον Καπιταλισμό, κατέληξαν να αποκτηνωθούν πολιτικά οι ίδιοι.