Εκβιασμοί και ψεύτικες προσδοκίες

Με αφορμή τις συνεντεύξεις Τραμπ σε ευρωπαϊκά Μέσα, που επιβεβαιώνουν ότι τα μαχαίρια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχουν βγει για τα καλά από το ζωνάρι, γράφτηκε χτες σε εφημερίδα ότι «σ' έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η τύχη μιας χώρας, ιδιαίτερα όταν είναι πολύ μικρή, όπως η δική μας, εξαρτάται πάντοτε από αυτά που διαδραματίζονται διεθνώς και κυρίως από αυτά που καθορίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στους ισχυρούς». Επομένως, σύμφωνα με την ίδια άποψη, «δεν είμαστε εμείς οι οποίοι έχουμε την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Εμείς οφείλουμε να μελετάμε τις εξελίξεις σε βάθος, να τις σταθμίζουμε και να πορευόμαστε ανάλογα με το πώς υπηρετείται κάθε φορά το συμφέρον της χώρας μας. Και αυτό είναι ευθύνη ολόκληρου του πολιτικού κόσμου. Καιροσκοπισμοί και μικροπολιτικά συμφέροντα δεν χωράνε». Πάνω σε υπαρκτά ζητήματα, όπως είναι η αβεβαιότητα στην παγκόσμια οικονομία και οι αντιθέσεις που οξύνονται στο έδαφός τους, με αντανάκλαση και στα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, γίνεται προσπάθεια να σταλεί το μήνυμα στο λαό να «κάτσει στ' αυγά του» και να προσφέρει «συναίνεση» για τους «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου, «μη μας βρει κανένα χειρότερο». Αυτά τα εκβιαστικά διλήμματα και οι φοβέρες, όπως και οι ψεύτικες προσδοκίες, πρέπει να επιστραφούν ως απαράδεκτα...

Αλλος είναι ο καημός τους

 

Πολύ μελάνι χύθηκε για την απόφαση του ΣτΕ που κρίνει αντισυνταγματική την υπουργική απόφαση του Γερ. Γιακουμάτου, επί κυβέρνησης ΝΔ, με την οποία επιτρεπόταν πιλοτικά η προαιρετική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων σε ορισμένες περιοχές της χώρας, όλες τις Κυριακές του χρόνου. Αυτό που έχει ίσως ξεχαστεί, είναι ότι στο ΣτΕ προσέφυγε το 2014 η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων μαζί με εκπροσώπους των εργοδοτών, ανάμεσά τους και δύο εμπορικές εταιρείες με καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στην προσφυγή, με την οποία να σημειωθεί ότι δεν ζητούνταν η κατάργηση όλων των νόμων που συντελούν στην απελευθέρωση του ωραρίου στο Εμπόριο ούτε, βέβαια, να κατοχυρωθεί με νόμο η αργία της Κυριακής, οι φορείς επικαλούνταν για «ξεκάρφωμα» το δικαίωμα των εργαζομένων στην ανάπαυση και στη συνέχεια ανέπτυσσαν τα ...ουσιώδη επιχειρήματά τους. Μεταξύ αυτών, ότι ο νόμος συμπεριέλαβε και μη τουριστικές περιοχές και ότι δεν προέκυψε ύστερα από «διάλογο». Το βασικότερο, όμως, επιχείρημα ήταν ότι υπονομεύεται η συνταγματική αρχή της «ισότητας και της αναλογικότητας», όπως και ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», τον οποίο προστατεύουν το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις. Δηλαδή, οι εργοδότες και οι ενώσεις τους ζητούσαν να μην εφαρμοστεί το μέτρο για λόγους «νόθευσης» του ανταγωνισμού, με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία βέβαια να συμπράττει. Αυτός ήταν ο καημός τους και όχι βέβαια τα δικαιώματα των εργαζομένων, τους οποίους ξεζουμίζουν στις επιχειρήσεις τους...

Πλούσιο βιογραφικό... 

 

Αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ σχετικά με τη σύλληψη του μακελάρη του «Ρέινα» το βράδυ της Πρωτοχρονιάς στην Τουρκία, ο ίδιος έχει καταγωγή από το Ουζμπεκιστάν, δίκτυο υποστήριξης από Ιράκ, Αφρική και Αφγανιστάν, σχέδιο αλλά και «εσωτερική πληροφόρηση» για να διαφεύγει επί 17 μέρες από τις τουρκικές αρχές, μιλάει τέσσερις γλώσσες που προφανώς έμαθε στα διαλείμματα της «εκπαίδευσης υψηλού επιπέδου» που πήρε στο Αφγανιστάν, και είχε και 190 «χιλιαρικάκια» δολάρια πάνω του, έτσι για τις «τρέχουσες ανάγκες». Βέβαια, αν δεν πιστέψουμε ότι πρόκειται για κάποιον κινηματογραφικό ήρωα, βγαλμένο από τη φαντασία σεναριογράφων, τότε κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό θα πρέπει να συμβαίνει. Κάτι μας λέει πως πίσω κι απ' αυτήν την υπόθεση προβάλλει άλλη μια επιβεβαίωση ότι η δράση των λεγόμενων «ισλαμικών τρομοκρατικών» ομάδων αποτελεί συστατικό στοιχείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στον 21ο αιώνα. Και ότι αυτή τους η δράση, ανεξάρτητα απ' το αν διαμορφώνεται κάτω από τη στήριξη ή ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων ή ως στοιχείο αυτονόμησης από δυνάμεις που τους ενίσχυαν στο παρελθόν, εντάσσεται αντικειμενικά στις κάθε λογής ενδοϊμπεριαλιστικές και ενδοαστικές κόντρες. Εξάλλου, μέσα εκεί υπάρχουν και τα συμφέροντα, και η «τεχνογνωσία», και τέτοια πλούσια «βιογραφικά»...

Αερολογίες δίχως όριο

 

«Οταν αναλαμβάνεις την κυβερνητική εξουσία δεν σημαίνει ότι έχεις και την κρατική εξουσία (...) το να αποκτήσεις την πραγματική εξουσία, με την έννοια της επικράτησης ενός κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού που δημιουργεί την ειδική ικανότητα μιας τάξης ή μιας συμμαχίας τάξεων να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, που δίνει τη δυνατότητα για ριζικές τομές, είναι ένας στόχος πιο μακροπρόθεσμος». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα είπε αυτά σε συνέντευξή του στην «Εποχή», σε μια απόπειρα διατύπωσης «ελαφρυντικών» για το περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής. Τι να κάνουμε - ισχυρίζονται - δεν έχουμε την πραγματική εξουσία και μέχρι να την πάρουμε μακροπρόθεσμα, αναγκαζόμαστε σε συμβιβασμούς βραχυπρόθεσμα! Ετσι, προσπαθούν να δικαιολογήσουν το μπαράζ των αντιλαϊκών μέτρων από τη μια και από την άλλη να ανανεώσουν τις προσδοκίες που τρέφει ένα τμήμα του λαού, λέγοντάς του ότι αυτό που βλέπει δεν είναι ολόκληρο το «έργο» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει και συνέχεια, με φιλολαϊκό «φινάλε»... Βέβαια, οι αερολογίες του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία που τάχα επιδιώκει να πάρει για λογαριασμό του λαού, δεν αντέχουν σε καμιά σοβαρή κριτική και σχολιασμό. Απλά επιβεβαιώνουν ότι είναι αδίστακτοι στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να χειραγωγήσουν το λαό, για να κάνουν «ρολόι» τη δουλειά που τους ανέθεσε το κεφάλαιο.

Ριζοσπάστης