Κυνικοί αλλά αποκαλυπτικοί

Την ανησυχία της για το εάν η «νέα Ευρώπη» θα αποτελέσει «προσαρμογή στις νέες συνθήκες» και «άνοιγμα στο μέλλον» και όχι «απαρχή εγκατάλειψης του οράματος της ενοποίησης» με «επαναφορά στις εθνικές περιχαρακώσεις» εκφράζει η «Αυγή», με αφορμή τη Σύνοδο της Ρώμης, την ώρα που ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε σε ομιλία του στην ιταλική πρωτεύουσα ότι «η αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις δίνουν μάχη να μετακινήσουν την ΕΕ από την οπισθοδρομική τροχιά που έχει πάρει», λόγω του νεοφιλελευθερισμού, σύμφωνα με την ανάλυσή τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, στην επιστολή του προς τους Γιούνκερ, Τουσκ και άλλους, ο Αλ. Τσίπρας ...θρηνούσε για την εξαίρεση της Ελλάδας από το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» και τις «βέλτιστες πρακτικές» στα Εργασιακά. Για να έρθει ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας, Ζ. Γκάμπριελ, να μιλήσει για έναν «ασταθή κόσμο», απέναντι στον οποίο «δεν πρέπει να φυλλορροήσουμε (ως ΕΕ) αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη δύναμη και την επιρροή μας» και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αντ. Ταγιάνι, να διευκρινίσει ότι «κανένα κράτος δεν διαθέτει την ισχύ από μόνο του να διαπραγματευτεί με την Κίνα, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αλλά μόνο μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πραγματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα». Η ωμότητα και ο κυνισμός των δυο Ευρωπαίων αξιωματούχων προδίδει το πραγματικό περιεχόμενο της συζήτησης γύρω από το μέλλον και τη συνοχή της ΕΕ. Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλύπτει το μέγεθος της κοροϊδίας που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, εξωραΐζοντας την ΕΕ των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εύθραυστων συμβιβασμών, που γίνονται με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ούτε μύγα στο σπαθί τους

 

Σε περίοπτη θέση δημοσιεύονται οι ειδήσεις, που έχουν να κάνουν με επενδύσεις, στις εφημερίδες των φιλοκυβερνητικών, αλλά και των αντιπολιτευόμενων συγκροτημάτων του Τύπου. Μόνο τις τελευταίες μέρες, καταγράφουμε ένα άρθρο του υπουργού Οικονομίας με νούμερα και εξισώσεις γύρω από το επενδυτικό ενδιαφέρον μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, την πρόσφατη εκδήλωση του ΥΠΕΞ για την προβολή της Ελλάδας ως «επενδυτικού παραδείσου» σε ξένους διπλωμάτες, αλλά και τις ειδήσεις για την επένδυση της «Παπαστράτος» και την οριστική μεταβίβαση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη «Φραπόρτ». Βέβαια, κανένα απ' αυτά τα δημοσιεύματα δεν ασχολείται με το τι θέσεις εργασίας, τι μισθούς και συνθήκες δουλειάς δημιουργούν αυτές οι επενδύσεις. Κανείς δεν λέει κουβέντα για το γεγονός ότι η κατρακύλα της τιμής της εργατικής δύναμης είναι από τα βασικά «ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα» της Ελλάδας, δίπλα στη γεωγραφική της θέση και σε άλλους παράγοντες που αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας, δηλαδή το βαθμό εκμετάλλευσης. Ποια λογική αναπαράγουν όλοι; Οτι το ζητούμενο είναι να πέσουν στην οικονομία δολάρια, γιεν και ευρώ από μεγάλους επενδυτές για να έρθει ανάπτυξη. Οτι μπροστά σ' αυτόν το σκοπό, το πώς και με πόσα θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι είναι απαγορευμένο ακόμα και σαν θέμα συζήτησης. Οτι οι επενδυτές είναι αυτοί που ενεργοποιούν την παραγωγή του πλούτου και ότι για τα κεφάλαιά τους αξίζει κάθε θυσία. Σ' αυτά τα «ιερά και όσια» για το κεφάλαιο, κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα κόμματα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους...

Σενάρια και σχεδιασμοί

 

Η κορύφωση της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη «αξιολόγηση» «πλέκεται» με διάφορα σενάρια για πολιτικές εξελίξεις, που δεν καταγράφονται παντού με τον ίδιο τρόπο, αλλά φανερώνουν ότι οι διεργασίες στο παρασκήνιο δίνουν και παίρνουν. Για παράδειγμα, με ένταση γράφεται αυτές τις μέρες ότι η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ στα τέλη Απρίλη θα κρίνει εν πολλοίς τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που αν δεν καταληχθεί, θα προκαλέσει «ντόμινο εξελίξεων» και σε πολιτικό επίπεδο. Αλλα δημοσιεύματα υπενθυμίζουν με νόημα ότι τρίτη σε δύναμη κοινοβουλευτική ομάδα είναι πλέον η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία, στο ενδεχόμενο «παραίτησης» της σημερινής κυβέρνησης, αναλαμβάνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, με δεδομένη την άρνηση της ΝΔ να αναλάβει αυτή τη διερευνητική εντολή, αφού επιμένει να γίνουν εκλογές. Η εξέλιξη αυτή συνδέεται με «φωνές» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν αναπροσανατολισμό της κυβερνητικής συνεργασίας προς το ΠΑΣΟΚ, αντί των ΑΝΕΛ. Αλλα προβάλλουν το ενδεχόμενο οικουμενικής κυβέρνησης μέσα στο καλοκαίρι, αν ζορίσουν τα πράγματα με τις δανειακές υποχρεώσεις του κράτους, παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις τόσο στη ΝΔ, όσο και στο χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' όλα τα παραπάνω (και ανεξάρτητα από το δρόμο που θα πάρουν τελικά τα πράγματα), είναι ότι τα αστικά επιτελεία «έχουν πάρει φωτιά» σε σχεδιασμούς και σενάρια για την εξασφάλιση εναλλακτικής και διάδοχης κατάστασης στη διακυβέρνηση, κάτω από το βάρος των δυσκολιών στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα. Διεργασίες που όλες, βέβαια, κινούνται στην κατεύθυνση του εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας...

Κοροϊδία στο τετράγωνο

 

Από τη μια, οι διαρροές και οι πληροφορίες που «πέφτουν βροχή» ότι κυβέρνηση και κουαρτέτο έχουν συμφωνήσει στην πώληση μονάδων της ΔΕΗ, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της χώρας να προσαρμοστεί στις ευρωπαϊκές οδηγίες για την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας. Από την άλλη, η αρθρογραφία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Π. Σκουρλέτης, που χαρακτηρίζουν «κανιβαλισμό» το σχέδιο πώλησης μονάδων της ΔΕΗ, και προτείνουν άλλο μοντέλο «απελευθέρωσης», με συμπράξεις κράτους - ιδιωτών και συνέργειες, που μεγαλώνουν το μερίδιο των ανταγωνιστών της ΔΕΗ στην παραγωγή και στην πώληση ηλεκτρικού ρεύματος. Με την υπόμνηση, μάλιστα, του πρώην υπουργού Ενέργειας ότι «δεν είμαι οπαδός παρωχημένων αντιλήψεων που δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ευρωπαϊκή αγορά Ενέργειας, της οποίας είμαστε αναπόσπαστο μέλος, ούτε υπερασπίζομαι μονοπωλιακές καταστάσεις και ξεπερασμένα μοντέλα περασμένων δεκαετιών, ούτε όμως θεωρώ πως η κυβέρνησή μας δεν θα πρέπει να αντιταχθεί στον επιχειρούμενο κανιβαλισμό της ΔΕΗ». Κοροϊδία του λαού στο τετράγωνο δηλαδή, για να πουλάνε το παραμύθι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά δεν έχει την ...ιδιοκτησία τους.

Ριζοσπάστης