Υπόθεση ΠΓΔΜ: Η αδιέξοδη και επικίνδυνη «ονοματολογία»

Υπόθεση ΠΓΔΜ: Η αδιέξοδη καιεπικίνδυνη «ονοματολογία»

Από

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Δύσκολη η υπόθεση της ονομασίας των παιδιών ακόμη και για τα σύγχρονα ζευγάρια. Πολλοί καυγάδες για τα πολυπόθητα «βαφτίσια» όταν έρχεται η ώρα τους. Λίγο οι θελήσεις του ζευγαριού, λίγο περισσότερο οι απαιτήσεις των συμπέθερων τους και από κοντά οι απαιτήσεις της εκκλησία για τους νονούς αφενός που να μην έχουν παντρευτεί με πολιτικό γάμο και αφετέρου να γνωρίζουν και ν’ απαγγέλουν το «Πιστεύω»…

Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με ονομασίες χωρών και μάλιστα γειτονικών τα πράγματα σίγουρα γίνονται δυσκολότερα και πιο σύνθετα. Τι και αν οι «συμπέθεροι» (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε) βιάζονται για τα βαφτίσια; Τι και αν οι «νονοί» γνωρίζουν καλά το «Πιστεύω» που δεν είναι άλλο από την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων του κεφαλαίου των χωρών τους αλλά και άλλων μεγαλύτερων χωρών (παρά τις αντιθέσεις τους για τη μοιρασιά); Υπάρχει όμως και ο παράγοντας λαός, το πολιτικό κόστος, οι σχεδιασμοί των πολιτικών εξελίξεων για την επόμενη μέρα…

1. Φυσικά το «όνομα» δεν σημαίνει από μόνο του και «χάρη».Δεν σημαίνει δηλαδή ότι ακόμη και αν επέλθει συμφωνία (κάτω και από τις πιέσεις «συγγενών και φίλων») τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν. Το όνομα από μόνο του δεν εγγυάται σε τελευταία ανάλυση και πολλά πράγματα. Άρα η πάλη του λαού θα πρέπει να στραφεί στη διεκδίκηση ουσιαστικών εγγυήσεων κάτι που οι διάφοροι όψιμοι «μακεδονομάχοι» αποφεύγουν ακόμη και να θίξουν!

2. Η ανάγκη για σταθερά και απαραβίαστα σύνορα, το σταμάτημα κάθε είδους αλυτρωτισμού απαιτεί την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ (βρίθει τέτοιων στοιχείων) τώρα και όχι μέσω «σαλαμποίησης» και «υποσχέσεων» για αργότερα

3. Εγγύηση για σχέσεις καλής γειτονίας, φιλίας μεταξύ των δύο λαών κ.α δεν μπορούν να δώσουν οι αποδεδειγμένα «πυρποπολητές των Βαλκανίων» δηλαδή το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε, ούτε και η ένταξη της ΠΓΔΜ στους ιμπεριαλιστικούς αυτούς οργανισμούς.

4. Σχετικά με το όνομα 

η όποια σύνθετη ονομασία -erga omnes- πρέπει να ορίζεται με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό, ενώ ταυτόχρονα να ξεκαθαρίζεται ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος, μακεδονική εθνότητα, μακεδονική γλώσσα, μακεδονικός λαός.

…Και η επιβεβαίωση του… Μίκη

Μπορεί αυτό που κουβεντιάζεται στον απόηχο του συλλαλητηρίου στην Αθήνα να είναι το πραγματικό του μέγεθος, η οργανωμένη συμμετοχή της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής”, η συμμετοχή του Α.Σαμαρά κ.ά. αλλά και η θλίψη που προκάλεσε η παρουσία αλλά και το περιεχόμενο της ομιλίας του Μίκη, όμως υπάρχει και μία …επιβεβαίωσή του.

Και αυτό αφορά όλους όσους παλεύουν για την αλλαγή της κοινωνίας. Όλους όσους παλεύουν για να μπορούν τα λαϊκά στρώματα να σκέφτονται με βάση τα πραγματικά τους ταξικά συμφέροντα και να μην παλεύουν κάτω από “ξένες σημαίες” αυτών που τους καταδυναστεύουν.

Είναι οι στίχοι του Ελύτη που με μοναδικό τρόπο μελοποίησε ο Μίκης!

“Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.”