Τι είναι νέο και τι παλιό στην πολιτική

«Διαζύγιο με το χθες»

«Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας (...) είναι να πάρουμε οριστικό διαζύγιο με τις συνήθειες και με τις νοοτροπίες του χθες. Να πάρουμε όλοι αποστάσεις από την Ελλάδα του χθες και από τα πρόσωπα που τη σημάδεψαν. Από πρόσωπα, κυκλώματα και πρακτικές, που έβαζαν πρώτα το "εγώ" και μετά το "εμείς"...». Τα παραπάνω είπε, καταχειροκροτούμενος, ο πρωθυπουργός, στο «αναπτυξιακό» συνέδριο της κυβέρνησης στην Πάτρα. Ποιοι τον χειροκρότησαν; Μα όλοι αυτοί που σύμφωνα με τον ίδιο αποτελούν το «χθες». Πρώην και νυν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επιχειρηματίες, τοπικοί παράγοντες, που ο καθένας και όλοι μαζί έχουν συμβάλει στη λαϊκή χρεοκοπία. Εχουμε και λέμε λοιπόν: «Νέο» τα μνημόνια, «νέο» η κατάργηση της απεργίας, «νέο» η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, «νέο» και η εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, το «ξέπλυμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού κ.ο.κ... Τέτοιο «σήμερα», είναι να μην το ζηλεύει το «χθες» και να μην το αποθεώνει;

Χωρίς αιδώ

Τα πλεονάσματα που παρουσίασε ο ΕΦΚΑ το 2017 διαφήμισε σε ομιλία του ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Τ. Πετρόπουλος. Μάλιστα, για να αποδείξει τη «θετική πορεία» στην οικονομική κατάσταση του υπερταμείου, ανακοίνωσε πως «ξεπερνούν τις 500.000 εκείνοι που οφείλουν μέχρι 20.000 ευρώ και πάνω από 125.000 οι αγρότες οι οποίοι οφείλουν μέχρι 3.000 ευρώ. Συνεπώς έχουμε μια δυνατότητα ροής στην Κοινωνική Ασφάλιση...».
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι το κυνήγι των μικροοφειλετών από το κράτος, με εκβιασμούς, κατασχέσεις και αναγκαστικά μέτρα, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Εκεί απέβλεπε άλλωστε και η μεταφορά στο ΚΕΑΟ, με την επιβολή αναγκαστικών μέτρων είσπραξης, ακόμα και των χρεών ύψους κάτω των 5.000 ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία. Τους φτωχούς αγρότες και μικροεπαγγελματίες, πολλοί από τους οποίους έχουν αναγκαστεί να βάλουν λουκέτο, στοχοποιεί με την πολιτική της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες. Πάνω στο ξεζούμισμά τους και στον εξαναγκασμό να πληρώσουν με το μαχαίρι στο λαιμό τα χρέη τους, στηρίζει η κυβέρνηση τη «βιωσιμότητα» του ΕΦΚΑ. Ετσι εννοεί προφανώς το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών δεδομένων του Ταμείου, που μαζί με τα νέα άγρια και διαρκή χαράτσια στις συντάξεις φτιάχνει τα ματωμένα πλεονάσματα για τα οποία, χωρίς αιδώ, τα κυβερνητικά στελέχη πανηγυρίζουν.

Να σε κάψω Γιάννη... 

Με βαρύγδουπες εκφράσεις συνόδευσε το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του νέου φορέα «προνοιακής πολιτικής», του ΟΠΕΚΑ, και το μετασχηματισμό του πρώην ΟΓΑ το υπουργείο Εργασίας. Οπως ανακοινώθηκε, «ο νέος Οργανισμός ενσαρκώνει το όραμα για ένα κράτος κοινωνικής φροντίδας και ουσιαστικής αλληλεγγύης, με ενιαίους κανόνες και ισότιμη πρόσβαση»! Ολα αυτά ενώ ο αριθμός των ανέργων που λαμβάνουν το πενιχρό επίδομα ανεργίας ανέρχεται μόλις στο 11% του συνόλου, οι συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις έχουν οδηγήσει μεγάλα τμήματα συνταξιούχων στα όρια της φτώχειας και κάτω απ' αυτά, καθημερινά μεγαλώνει ο αριθμός των εργαζομένων που εξαιτίας της «ευελιξίας» αλλά και εν γένει των χαμηλών αμοιβών παίρνουν μισθούς κάτω από 500 και 400 ευρώ. Ακόμα και η αύξηση του αριθμού δικαιούχων του ΚΕΑ, που επιλέγονται με καθαρά εισοδηματικά κριτήρια, για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση, αν κάτι πιστοποιεί είναι η κατρακύλα ακόμα περισσότερων νοικοκυριών σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Μετά απ' όλα αυτά, η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης μπορεί να αποδοθεί με το λαϊκό ρητό: «Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι...».

Οπως και τότε

Να ξεπλύνει τον «Συνασπισμό» για τη στάση του στο Σκοπιανό το 1992 επιχειρεί η Μαρία Δαμανάκη. Σε άρθρο της για τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών, όταν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ υπέγραφε τα κοινά ανακοινωθέντα της προεδρίας για το ονοματολογικό και επιτίθονταν στο ΚΚΕ επειδή δεν έκανε το ίδιο, η τότε πρόεδρος του «Συνασπισμού» γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Συντάχτηκα με την πρόταση της κυβέρνησης (σ.σ. για την απόρριψη του «πακέτου Πινέιρο») (επειδή) η πλειοψηφία του κόμματός μου, υπό την πίεση των συλλαλητηρίων (...) είχε ταχθεί εναντίον της σύνθετης ονομασίας. Αποφάσισα να ακολουθήσω τις υποδείξεις της πλειοψηφίας (...) έκανα κάτι που σήμερα ξανακούω από άλλους: Προσπάθησα να σώσω την ενότητα της παράταξης». Βέβαια, την περίοδο εκείνη, ο «Συνασπισμός» δεν ταυτιζόταν με τα άλλα αστικά κόμματα μόνο σε ό,τι αφορά το όνομα της μετέπειτα ΠΓΔΜ, ρίχνοντας νερό στο μύλο του εθνικισμού, αλλά συμφώνησε επί της ουσίας και με την απόφαση της ΕΕ για διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, όπου το μόνο μεμπτό που έβλεπε, ήταν ότι οι όροι της δεν αξιοποιήθηκαν σωστά από την κυβέρνηση, για να ασκήσει πίεση στα Σκόπια σχετικά με το όνομα. Κατά τα άλλα, στο ίδιο άρθρο, η Μ. Δαμανάκη ζητάει τώρα να δοθεί «μια λύση πατριωτική», που θα σέβεται βέβαια το ευρωατλαντικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο προωθείται η όποια συμφωνία. Κρύβει δηλαδή (όπως και τότε) το πραγματικό διακύβευμα για το λαό: Τους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, που στηρίζει με αναβαθμισμένο ρόλο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ριζοσπάστης