Ο μεντεσές της κερκόπορτας

Ε λοιπόν, σύντροφοι, έχω πειστεί ότι εκείνη η στάση του Τσίπρα στα κινηματογραφικά στούντιο στο Σικάγο, όταν επισκέφθηκε και γοητεύτηκε από τον διαβολικά καλό Τραμπ, είχε έναν απολύτως προσωπικό στόχο του. Να πρωταγωνιστεί σε όλα τα φιλμάκια, τις πρωτοβουλίες, τους πολέμους, τις εισβολές, τις συσκέψεις για εξοπλισμούς, μέχρι και στα μπαρ αναψυχής του ΝΑΤΟ! Ακόμα και στη γενική φωτογραφία των ηγετών, πριν την κορύφωση της ταινίας της τωρινής, οπότε οι σύμμαχοί μας ανατρίχιασαν που ο Τραμπ είπε περίπου στην Μέρκελ, μιλώντας στον ενικό, «φέρε τα φράγκα Αγκελα, αλλιώς θα σου δείξω εγώ», ο Αλέξης μας πόζαρε πίσω από τον ώμο του. Βέβαια η καρφιτσωμένη στο πέτο του Συμφωνία των Πρεσπών δεν πρωταγωνίστησε όσο προσδοκούσε, ούτε οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών ανταλλάχθηκαν με κάτι περισσότερο από σφίξιμο της βίδας του μεντεσέ από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οπότε τώρα μετά τους «δύο ξένους», η ΚΝΕ μας ίσως πρέπει να καταφύγει στις «τρεις χάριτες - γραμμές» ΝΑΤΟικής μεγαλομανούς παρουσίας, για την επόμενη πετυχημένη πολιτική της σαρκαστική παρέμβαση.

 

Πέρα από τ' αστεία τώρα, είναι η πρώτη φορά που η άρχουσα «αριστερή» τάξη όχι απλώς υποδέχεται και υπηρετεί τον ακατονόμαστο λεγόμενο «ξένο δάκτυλο», αλλά μας τον κουνάει και στα μούτρα. Τόσο κυνικά, τόσο ξεδιάντροπα και τόσο φτηνιάρικα, πλασάροντας ως Ιστορία τις αλλοιώσεις, τις αλλοτριώσεις και τις διαβρώσεις της.

Τα μεγάλα γεωστρατηγικά, εμπορικά και εξοπλιστικά deals, συμφωνίες και παζάρια δηλαδή, είναι αυτά που καθορίζουν πότε και πώς θα γίνουν εκλογές, πόσα ψευδοεπιδόματα και πόσες ψευδοέξοδοι από τα μνημόνια θα χρειαστούν για να κόψει εισιτήρια το έργο «μαμά, συρρίκνωσα τα όνειρα των παιδιών για να φτιάξω τα δικά μου». Πλειοδότησε στον μακεδονικό εθνικισμό με τα τρικάκια της γλώσσας και της ιθαγένειας, για να φουντώσει το ντόπιο αντίδοτο δηλητήριο και να κρύψει τη γύμνια μιας «αριστεράς» που τάχα μου θα πέφτει από τη συνεταιριστική της δεξιά, στο όνομα μιας πατρίδας που έχει υποθηκευτεί για εκατό χρόνια.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι η απόλυτη ενσάρκωση του ΝΑΤΟικού διαστρεβλωτικού λόγου που εγκαινιάστηκε πανηγυρικά το 1999, όταν οι βόμβες της Συμμαχίας έπεφταν στα κεφάλια των σερβόπουλων, και στα καραβάνια των προσφύγων τα γεράκια ντυμένα γαλονάδες μίλαγαν για «παράπλευρες απώλειες». Ετσι και η ανάπτυξη δεν είναι παρά η περαιτέρω μείωση του εργασιακού κόστους, ο κομμουνισμός μαντηλάκι του Κατρούγκαλου και ο επαναπατρισμός των προσφύγων τριάκοντα αργύρια για τους Ιούδες της εργατικής τάξης.

Και όσο ξετσιμπλιάζουν τα μάτια των εργαζομένων μετά από κάτι ομιλίες - στον ΣΕΒ ή στο ΝΑΤΟ - των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τόσο θα λιγοστεύουν οι πιθανότητες να γίνει ο λαός μας μία ακόμα παράπλευρη απώλεια στα Βαλκάνια, για να κερδίσει το παράσημο του μεντεσέ της παραβιασμένης κερκόπορτας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ