Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, πού πήγαν οι άλλοι – Περί πολλών και πλειοψηφίας

02-06-2019

Το μνημόνιο – αντιμνημόνιο μας άφησε χρόνους, αλλά θέλουμε κάτι ευρύτερο, πιο γενικό, ακόμα πιο κούφιο. Κι η δημιουργική ασάφεια είναι το όπλο μας. Αυτό του Αλέξη, που μιλάει στο όνομα των “πολλών”.

Κατιούσα

 

-Ποιοι είμαστε εμείς; Αυτοί, 1-0

-Ποιοι είναι οι άλλοι; Εμείς είμαστε οι άλλοι

-Ποια είναι η βασική αντίθεση; Πρόοδος – συντήρηση.

-Είμαστε πολλοί, είμαστε δυο, είμαστε τρεις. Ναι, αλλά ποιοι είμαστε;


Το μνημόνιο – αντιμνημόνιο μας άφησε χρόνους, αλλά θέλουμε κάτι ευρύτερο, πιο γενικό, ακόμα πιο κούφιο. Κι η δημιουργική ασάφεια είναι το όπλο μας, κι ας έφυγε ο Βαρουφάκης, που παραλίγο να τον ξαναδούν στο ευρωκοινοβούλιο. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα μιλούσε στο όνομα των “μη προνομιούχων”. Αυτό του Αλέξη, που μιλάει στο όνομα των “πολλών”.

Και ποιους έχουν απέναντί τους; Τις ελίτ. Κι εμείς στη μέση, αναποφάσιστοι να μην ξέρουμε αν είναι πιο τραγικό το αστείο του Σεφερλή με τις φρυγανιές ή ο ντεμέκ πολιτικός λόγος που έχει αλλεργία στις ταξικές αναφορές και μιλά για ελίτ γενικά και αόριστα.

Και ποιοι είναι αυτοί οι πολλοί, που συγκροτούν την πλειοψηφία;

Είναι η συντριπτική πλειοψηφία που τρώνε τηγανητές πατάτες;

Είναι οι πολλοί που έβλεπαν Survivor και masterchef;

Είναι οι πολλοί που τους αρέσει να μη λένε πολλά, αλλά και να μην κάνουν πολλά στην πράξη;

Είναι οι μπολσεβίκοι ενάντια στους μενσεβίκους, γιατί ακόμα και με το Λένιν θα συμμαχήσει ο σύγχρονος Κερένσκι, αν είναι να πει καμιά μουσμουλιά για Μπρεστ – Λιτόφσκ για να δικαιολογήσει το τρίτο μνημόνιο.

Τέλος πάντων, ήρθε η ώρα των πολλών, γενικά και αόριστα και πάντα στη γενική. Αλλιώς θα έπρεπε να διευκρινήσουμε, “πολλοί, πολλές, πολλά” και πολλά παπάκι@. Γιατί γενικά, στους δίδυμους γεννητικούς μας αδένες αν θα είμαστε εργάτες ή καπιταλιστές, το βασικό είναι να έχουμε δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και να κατασκευάζουμε το φύλο μας.

Γιατί, όπως λέει το σύνθημα “Έχουμε τη δύναμη”, αλλά και μια αδυναμία να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τι είναι αυτοί οι πολλοί. Το
ήρθε η ώρα των πολλών” έχει και διττή σημασία, σαν το αλήστου μνήμης “ήρθε η ώρα του Καραμανλή” – που κι αυτός ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά βάθος – όπου νόμιζες πως το θάβουν τον άνθρωπο και πάνε τα ψωμιά του.

Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά στο ταξικό πρόσημο. Όχι για να είμαστε λίγοι και καλοί, αλλά για να ξέρουμε ποιος κάνει κουμάντο, όχι σε όχλο, αλλά σε συνειδητοποιημένους και ισότιμους στρατιώτες και σε ποια κατεύθυνση πάμε.