Σημαίνουμε συναγερμό σε όλα τα σωματεία ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα!

Αποσπάσματα από την εισήγηση που παρουσίασε ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας

 

Με οργανωμένη απειθαρχία απαντούν τα συνδικάτα στον εργασιακό μεσαίωνα

Βρισκόμαστε εδώ για να οργανώσουμε την πάλη των συνδικάτων της Αθήνας ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να επιβάλει αντεργατικές ρυθμίσεις - τομές που ανατρέπουν στην κυριολεξία ό,τι γνωρίζουμε γύρω από εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Να οργανώσουμε τον απεργιακό εορτασμό της Πρωτομαγιάς με το περιεχόμενο και τα συνθήματα που αντικατοπτρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

135 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την καθιέρωση με νόμο του 8ωρου στην Ελλάδα, μια κατάκτηση που για να κατοχυρωθεί χρειάστηκαν ποτάμια αίματος και σκληροί αγώνες της τάξης μας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το καταργήσει. Να φέρει νόμο για την επιβολή της 10ωρης εργασίας και την κατάργηση αμοιβής των υπερωριών, ρυθμίσεις για τη διεύρυνση της «ευελιξίας». Η κατάργηση του 8ωρου, των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της Κυριακής αργίας για περισσότερους κλάδους καθώς και βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων αποτελεί κορυφαίο χτύπημα στα δικαιώματά μας και στον ίδιο το σκοπό της ύπαρξης και της δράσης των συνδικάτων. (...)

Πρέπει να σημάνει συναγερμός σε όλα τα σωματεία, σε όλη την εργατική τάξη. Η κατάθεση αυτού του νομοσχεδίου είναι αιτία πολέμου.

Η σύγχρονη σκλαβιά προαπαιτούμενο για το Ταμείο Ανάκαμψης

Ο κυνισμός της κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων και εργατοπατέρων βέβαια έρχεται με τη μάσκα του «προοδευτικού» και του «σύγχρονου». Η απογείωση της «ευελιξίας» και το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης της επιστήμης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και όχι ως στρατηγική του κεφαλαίου, που γίνεται για να μεγιστοποιηθούν η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί στα χέρια των καπιταλιστών, αντί η ανάπτυξη της γνώσης και της επιστήμης να γίνονται εργαλεία απελευθέρωσης των εργαζομένων και μείωσης του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, γίνονται οι αλυσίδες για τη διεύρυνση της σύγχρονης σκλαβιάς, για την ένταση της εκμετάλλευσης, την κοινωνική απομόνωση.

Γι' αυτό η κυβέρνηση συνδέει οργανικά το νέο αντεργατικό τερατούργημα με την εκταμίευση δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, που προορίζονται για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ομολογεί κυνικά ότι αποτελεί προαπαιτούμενο η ισοπέδωση κορυφαίων εργατικών κατακτήσεων για να δώσει νέο πακτωλό χρημάτων στα μονοπώλια (...).

Εκεί θα κατευθυνθούν οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης, για το οποίο πανηγυρίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, και όχι στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για να προσληφθούν υγειονομικοί και να μην πεθαίνει ο κόσμος διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ. Οχι για να προσληφθούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί που λείπουν στα σχολεία, για να καλυφθούν οι ανάγκες των πανεπιστημίων, για τα απολύτως αναγκαία έργα υποδομών που διασφαλίζουν τη ζωή και την περιουσία του λαού.

Καρφί στο μάτι κυβέρνησης και εργοδοσίας η δράση των συνδικάτων

Ολα τα παραπάνω εξελίσσονται σε συνθήκες όπου η πανδημία θερίζει κυριολεκτικά το λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου. Δεκατρείς μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας μετράμε χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες ασθενείς από τον κορονοϊό. Η κυβέρνηση αρνείται να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων και συνολικά του λαού. Την ώρα που πεθαίνουν δεκάδες καθημερινά εκτός ΜΕΘ και η κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία είναι εκρηκτική, αρνείται την πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, ενώ οι προσλήψεις είναι δραματικά ελάχιστες σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. (...)

Εχουν μεγάλη αξία οι πρωτοβουλίες και οι αγωνιστικές δράσεις που πήραν συνδικάτα και μαζικοί φορείς για την υπεράσπιση της υγείας του λαού, όπως με τις δεκάδες κινητοποιήσεις που έγιναν σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας στις 7 Απρίλη, τα συλλαλητήρια των σωματείων και των μαζικών φορέων σε Πειραιά και Δυτική Αττική, τις κινητοποιήσεις έξω από μεγάλους ομίλους της ιδιωτικής Υγείας μέσα στον Μάρτη.

Αυτή η δράση των συνδικάτων και η κατεύθυνση της πάλης ενοχλούν και την κυβέρνηση και τα αφεντικά. Γι' αυτό μόλις προχτές είχαμε την απόλυση ενός πρωτοπόρου εργάτη, μέλους της διοίκησης σε συνδικάτο της Αττικής, από τη βιομηχανία όπου δούλευε, γιατί απαίτησε να γίνουν μαζικά τεστ σε όλους τους εργαζόμενους αφού είχαν διαπιστωθεί αρκετά κρούσματα. Είναι γελασμένοι όμως αν νομίζουν ότι θα κάνουμε πίσω. Τα ταξικό κίνημα, τα στελέχη του ΠΑΜΕ και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται. Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, ακόμα περισσότεροι.

Ξεχωρίζει η οργανωμένη δράση των σωματείων στον χώρο της Υγείας, που αποτέλεσε καρφί στο μάτι της κυβέρνησης γιατί αποκάλυπτε τα τεράστια ψέματά της, όπως ανερυθρίαστα ισχυρίστηκε για παράδειγμα ο πρωθυπουργός χτες (σ.σ. 7/4), ότι δεν υπάρχουν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Ετσι οι «ήρωες» υγειονομικοί μπήκαν στο στόχαστρο, διώκονται, όπως οι πρόεδροι της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ, ακόμα και απολύονται, όπως ο πρόεδρος του Σωματείου του «Αγίου Σάββα».

Προετοιμάζουμε τη μαζική αντίδραση και διεκδίκηση των εργαζομένων

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, είναι αναγκαίο τα σωματεία της Αθήνας να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε την κλιμάκωση της δράσης ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα. Να οργανώσουμε την πάλη για την υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων μας, για τον απεργιακό και αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς.

Απαιτείται να οργανωθεί και να προετοιμαστεί η μαζική αντίδραση των εργαζομένων, η μαζική διεκδίκηση των κρίσιμων αιτημάτων που βάζουν τα συνδικάτα. Μπορούν και πρέπει να οργανωθούν άμεσα οι συνεδριάσεις των ΔΣ, να οργανωθούν συσκέψεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να ετοιμάσουν τις ανακοινώσεις τους. Μαζική αντίδραση σημαίνει και μαζική προπαγάνδα, άνοιγμα σε δεκάδες νέους χώρους, στήσιμο δεκάδων επιτροπών αγώνα και σωματειακών επιτροπών με επίκεντρο τον χώρο δουλειάς.

Είναι θετικό ότι τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής και μεγάλες Ομοσπονδίες εργαζομένων έχουν επιβεβαιώσει την απόφασή τους για να ξεσηκωθεί απεργιακός αγώνας απέναντι στο νέο αντεργατικό τερατούργημα. Αλλωστε, μέρα με τη μέρα σπάνε και ορισμένες αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει κλάδος που θα εξαιρεθεί από τις συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να δουλέψουμε δραστήρια για να συζητήσουν όλα τα συνδικάτα της Αττικής και να αποφασίσουν την απεργιακή απάντησή τους, να μπουν πολλές και νέες δυνάμεις στη μάχη.

Η απεργία στις 26 Νοέμβρη και η σύσκεψη των συνδικάτων στις 4 Φλεβάρη επιβεβαίωσε τις δυνατότητες που υπάρχουν να διαμορφωθεί ένα ισχυρό μέτωπο εργατικών συνδικάτων που όχι μόνο θα αντισταθούν στην αντεργατική πολιτική αλλά θα διεκδικήσουν:

• Σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής με δικαιώματα. Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς και μείωση του εργάσιμου χρόνου.
• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση σημαντικών δικαιωμάτων.
• Προστασία της υγείας όλου του λαού. Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων.
• Μέτρα για την απρόσκοπτη λειτουργία όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, με μέτρα προστασίας για την υγεία μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών, και κατάργηση της «τράπεζας θεμάτων».
• Την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κλιμάκωση της καταστολής και του αυταρχισμού. Το κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν έχουν καμία δουλειά να παρεμβαίνουν στα συνδικάτα.

Με παρακαταθήκη την περσινή Πρωτομαγιά της «οργανωμένης απειθαρχίας»

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι μέσα στα συνδικάτα και την εργατική τάξη πρέπει να ενισχυθεί η συζήτηση γιατί όλα αυτά τα δίκαια αιτήματα δεν ικανοποιούνται και πώς μπορούν να ικανοποιηθούν.

Ο βραχνάς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης κάνει την εμφάνισή του σε κάθε περίπτωση. Η ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων, η δίψα για όλο και μεγαλύτερα κέρδη οδηγούν στην ένταση της εκμετάλλευσης και της καταστολής. Θυσιάζουν υγεία και δικαιώματα για να συγκεντρώνουν νέα κεφάλαια οι όμιλοι, να κατακτούν νέες αγορές. Μπλέκουν τους λαούς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανταγωνισμούς για να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο στις πηγές, στις υποδομές, στις αγορές.

Το σύνθημα της περσινής Πρωτομαγιάς, «Ο πραγματικός ιός είναι ο καπιταλισμός», φανερώνει ακριβώς την πραγματικότητα, βάζει στο στόχαστρο τον βασικό εχθρό που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι.

Το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρωνόμαστε σε αυτό νιώθουμε μεγάλη περηφάνια αλλά και ευθύνη, γιατί η περσινή Πρωτομαγιά καταγράφηκε ήδη στο βιβλίο των μεγάλων ταξικών αγώνων του λαού μας. Ηταν μια μεγάλη παρακαταθήκη, αφού η «οργανωμένη απειθαρχία» των συνδικάτων όχι μόνο ακύρωσε την προσπάθεια καταστολής της κινητοποίησης, αλλά κυρίως έδωσε στα καλυμμένα στόματα τη δυνατότητα να φωνάξουν δυνατά, να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν. Εδωσε πνοή και κατεύθυνση ώστε να σπάσουν η μοιρολατρία και η αποδοχή της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «ατομικής ευθύνης», να οργανωθούν νέοι αγώνες σε κλάδους, επιχειρήσεις και γειτονιές.

Ριζοσπάστης