Στην «σωστή» πλευρά της ιστορίας, αυτήν που ξεπλένει ακόμα και τον ναζισμό, προστέθηκε ένας ακόμα. Ο και συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης.
Ο εν λόγω φρόντισε μαζί με το έρεβος της ιστορικής του άγνοιας να
μοιράσει απλόχερα στους αναγνώστες του in.gr (εδώ το πόνημα με τίτλο
“Ποιο τάγμα”: https://www.in.gr/2022/04/25/apopsi/poio-tagma/
) και μπόλικο δικολαβισμό πασπαλισμένα με το «λευκαντικό» του
εξυπνακισμού ώστε να καταλήξει στο γνωστό «πατριωτικό» έμεσμα των
ΝΑΤΟφρόνων:
Και που το ξέρουμε αν το τάγμα Αζοφ είναι ναζιστικό και – ακόμα χειρότερα – και τι πειράζει αν το τάγμα Αζοφ είναι ναζιστικό…
Κατ’ αρχάς να το ξεκαθαρίσουμε μια ακόμα φορά: Η καταδίκη της
εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν πάει πακέτο με την υποστήριξη του
αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου και των ναζιστικών θυλάκων του. Το
αντίθετο, ακριβώς, συμβαίνει. Οποιος είναι ειλικρινά ενάντια στον
πόλεμο, όποιος είναι ειλικρινά απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας, δεν
κλείνει τα μάτια στον φασισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ο ναζισμός
στην Ουκρανία είναι πρόσχημα για την Ρωσία. Οποιος είναι δημοκράτης
καταδικάζει και τον βρώμικο πόλεμο της Ρωσίας, καταδικάζει και τον
βρώμικο ναζισμό που προσχηματικά επικαλείται η Ρωσία, αλλά που πολύ
πραγματικά έχουν νεκραναστήσει και εργαλειοποιήσει και εγκαταστήσει οι
Αμερικανοί από το 2014 στην Ουκρανία. Ο δημοκράτης δεν κλείνει τα μάτια
στον δεσποτισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δεν κλείνει τα μάτια στις
χούντες, τους ολοκληρωτισμούς, τον σκοταδισμό, τις τυραννίες, την
«μαυρίλα», τους εθνικισμούς, τον ιμπεριαλισμό, απ’ όπου κι αν
προέρχονται. Γιατί, τότε, όποιος καταδίκαζε τον πόλεμο των Αμερικάνων
και του ΝΑΤΟ με τα γνωστά προσχήματα περί “ελευθερίας”, δημοκρατίας” κοκ
σε Ιρακ, Αφγανιστάν, Συρία κοκ, θα έπρεπε – κατά την λογική των
Σκαμπαρδώνηδων – να είναι με τον Σαντάμ, με τους Ταλιμπάν, με τον Ασαντ ή
ακόμα και με τους ISIS. Συγγνώμη, δεν θα μπορέσουμε…