Προϋπηρεσία

 

Σε πόστο - κλειδί θα επιστρέψει στις ΗΠΑ ο απερχόμενος σε λίγες μέρες Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα προταθεί για τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών, με αρμοδιότητα τους ενεργειακούς πόρους. Οπως γράφεται μάλιστα, στην επιλογή του εκτιμήθηκε δεόντως η «προϋπηρεσία» σε Ουκρανία και Ελλάδα, «όπου απέκτησε εικόνα των ενεργειακών σχεδιασμών σε δύο σημεία μεγάλης στρατηγικής σημασίας». Δεν έχουμε βέβαια καμία αμφιβολία πως με τέτοιο βιογραφικό η θέση είναι σίγουρη: Η επαφή με το αντικείμενο είναι παραπάνω από στενή, είτε μιλάμε για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που έπαιξε ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στο πραξικόπημα του 2014 με τη στήριξη ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, προσθέτοντας έναν ακόμα κρίκο στην αμερικανοΝΑΤΟική αλυσίδα για τον έλεγχο των αγωγών και των ενεργειακών πηγών, που τώρα βυθίζουν τη χώρα στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Είτε για το «έργο» της 5χρονης θητείας του στην Ελλάδα, όπου με τις διαδοχικές κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όλη η χώρα μετατράπηκε σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και ταυτόχρονα μπήκαν τα «θεμέλια» για τους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή, όπως ξεδιπλώνονται τις μέρες αυτές, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών με Ρωσία και Κίνα, ενώ δρομολογούνται και επικίνδυνες διευθετήσεις με την τουρκική αστική τάξη. Τα παραπάνω αποτελούν και μια καλή απάντηση για το τι έχει να περιμένει ο ελληνικός λαός από τον διορισμό ενός «φίλου της Ελλάδας» - όπως τον αποκαλούν τα αστικά επιτελεία - σε ρόλο «επιβλέποντος» όλου του ενεργειακού σχεδιασμού των ΗΠΑ στην περιοχή.

Πουθενά

Με το που ανακοινώθηκε η «αύξηση» στον κατώτατο μισθό, οι «πένες» των αστικών ΜΜΕ έπιασαν δουλειά. Εμπνεόμενες από το ...ανέκδοτο που ξεστόμισε ο πρωθυπουργός, ότι η «αύξηση» αυτή είναι σαν να παίρνει ο εργαζόμενος 15 αντί για 14 μισθούς, ξεκίνησαν μια φάμπρικα κάθε λογής συγκρίσεων: Πώς θα είναι ο κατώτατος αν διαιρούμε τις ετήσιες μισθολογικές αποδοχές διά του 12 αντί διά του 14, όπως κάνουν και στην Ευρώπη; Πού κατατάσσεται τώρα η χώρα μας σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές σε ό,τι αφορά το ύψος του κατώτατου μισθού; Και άλλα παρόμοια... Τρία πράγματα όμως ούτε ακούστηκαν ούτε πρόκειται να ακουστούν: Πρώτον, ότι τα 713 ευρώ μεικτά είναι 38 ευρώ λιγότερα από τον κατώτατο μεικτό μισθό των 739 ευρώ που έπαιρναν οι εργαζόμενοι πριν από 13 χρόνια. Δεύτερον, ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια έχουν καταπιεί την «αύξηση» αυτή πριν ακόμα ανακοινωθεί, μαζί και την άλλη που δόθηκε στις αρχές του χρόνου, όπως κι αυτή που έκανε η προηγουμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ρεύμα και θέρμανση έχουν ήδη «φάει» τουλάχιστον δύο μισθούς τον χρόνο. Τρίτον - και το πιο βασικό - το πραγματικό μέτρο στον αγώνα των εργαζόμενων για αυξήσεις στους μισθούς δεν μπορεί να είναι αυτά που αναφέρουν οι «πρόθυμες πένες». Ούτε βέβαια οι «αντοχές» και η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας», που είναι κριτήριο για το κράτος και την εργοδοσία και προϋποθέτουν το ξεζούμισμά τους. Το πραγματικό μέτρο δεν μπορεί να είναι άλλο από τις ανάγκες τους, που δεν συναντιούνται πουθενά με τον αντεργατικό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και τις «αυξήσεις» του, τις διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, τη δουλειά ήλιο με ήλιο για ένα ξεροκόμματο.

Κλότσα...

Ποιο είναι το πιο δημοφιλές κριτήριο για να διαλέξει κανείς εταιρεία παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στις μέρες μας; Μήπως οι εκπτώσεις στην τιμή του ρεύματος; Μήπως τα «ψιλά γράμματα» στα συμβόλαια; 'Η μήπως η σταθερή/κυμαινόμενη τιμολόγηση για την παράκαμψη της «ρήτρας αναπροσαρμογής»; Τίποτα απ' όλα αυτά, αφού το καθένα χωριστά και όλα μαζί οδηγούν σε τιμές «μία η άλλη», σταθερά στα ύψη. Οπότε, το «κίνητρο» που μπαίνει πλέον σφήνα στον ανταγωνισμό είναι πόσες μηνιαίες δόσεις προσφέρει κάθε πάροχος στον διακανονισμό για την εξόφληση των λογαριασμών! Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι ανάλογα με το ύψος της οφειλής υπάρχουν εταιρείες που προσφέρουν μέχρι και 24 δόσεις, ενώ άλλες μικρότερες, που δεν έχουν μεγάλα περιθώρια ρευστότητας, προσφέρουν λιγότερες. Ολες τους όμως θεωρούν δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών δεν μπορεί πλέον να αντεπεξέλθει στους απογειωμένους λογαριασμούς και αυτό που προσφέρουν είναι μια «διευκόλυνση» για να τονώσουν την εισπραξιμότητα.

... το τενεκεδάκι

Μάλιστα, οι αιτήσεις για διακανονισμούς έχουν ήδη διπλασιαστεί, ενώ πριν ακόμα φτάσει κανείς στο γκισέ της εταιρείας - παρόχου, έχει κόψει οτιδήποτε άλλο από τα αναγκαία για την επιβίωση. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία για τις δαπάνες σε σούπερ μάρκετ, που έχουν μειώσει ένα στα δύο νοικοκυριά, ή τις δαπάνες για ένδυση - υπόδηση, που έχουν μειώσει τέσσερα στα δέκα νοικοκυριά. Αρα τι μένει; Η μέθοδος του «κλότσα το τενεκεδάκι» των χρεών έναν μήνα πιο κάτω, ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής αγανάκτησης, αλλά και ως μέτρο διασφάλισης των εισπράξεων, έστω και με δόσεις. Εχουν μάλιστα το θράσος, κράτος και πάροχοι Ενέργειας, να παρουσιάζουν τους διακανονισμούς και τις δήθεν «διευκολύνσεις» ως «κοινωνική ευθύνη» και ως «μέτρο ανακούφισης», την ίδια ώρα που «σφάζουν» τον λαό με τις πανάκριβες τιμές στο ρεύμα, στο όνομα της κερδοφορίας τους, ενώ τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση ή προτείνουν τα άλλα αστικά κόμματα, με κριτήριο τις «αντοχές της οικονομίας», είναι σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας.

Ριζοσπάστης