Η αυριανή πανελλαδική πανεργατική απεργία είναι μια μεγάλη μάχη που πρέπει να δοθεί απ' άκρη σ' άκρη, σε όλη τη χώρα, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Να εξαντληθούν οι μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν, για να είναι χιλιάδες οι χώροι δουλειάς που θα «νεκρώσουν», κάθε συνδικάτο να μετρήσει πολλούς νέους απεργούς, να γίνουν νέες εγγραφές στα σωματεία.
Να βρεθούν στον δρόμο με τα πανό των σωματείων τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, να συναντηθούν στον κοινό αγώνα με τους αυτοαπασχολούμενους και τους βιοπαλαιστές αγρότες. Είναι ήδη μια «κερδισμένη» μάχη, αποτελεί σταθμό κλιμάκωσης της πάλης των εργαζομένων, με επόμενο σταθμό κλιμάκωσης την Εργατική Πρωτομαγιά.
Οι ίδιες εξελίξεις είναι που επιβάλλουν τον πολλαπλασιασμό των εστιών αντίστασης και διεκδίκησης, της πάλης ενάντια στην ακρίβεια, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επιπτώσεις του, που φορτώνονται στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Είναι μάχη για την επιβίωση των εργαζομένων και των άλλων τμημάτων του λαού. Τα περί «πολεμικής οικονομίας» και αντίστοιχα ο έκτακτος προϋπολογισμός που ετοιμάζει η κυβέρνηση, η νέα αντιλαϊκή ατζέντα και οι αντεργατικές παρεμβάσεις της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς προϊδεάζουν για τα χειρότερα σε αυτά που ήδη ζούμε: Ο μισθός που εξανεμίζεται τις πρώτες μέρες κάθε μήνα, οι προϋπολογισμοί για τα σχολεία που δεν φτάνουν ούτε για το ρεύμα, τα νοσοκομεία βρίσκονται σε διαρκή «πρέσα», με την πανδημία να είναι εδώ.
Θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το κόστος των πολιτικών στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις τους, τα κέρδη τους, τις πολιτικές της ΕΕ στην Ενέργεια, στην αγροτική παραγωγή, την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, τη συμμετοχή τους στις ενεργειακές μπίζνες;
Το επόμενο διάστημα, που θα φανούν ακόμα πιο έντονα τα αποτελέσματα της ακρίβειας σε ρεύμα, καύσιμα και είδη λαϊκής κατανάλωσης που τσακίζουν τον λαό, χρειάζεται να ενταθεί η αλληλεγγύη, με οργανωτές τα Σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, ανέργων κ.λπ. Κάθε συνδικαλιστική οργάνωση, κάθε Επιτροπή Αγώνα που συγκροτούν οι εργαζόμενοι αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες, για να μην υπάρχει κανένας μεροκαματιάρης που θα βρεθεί στο σκοτάδι λόγω των απλήρωτων λογαριασμών, για να μη λείψουν έστω τα βασικά από το τραπέζι της λαϊκής οικογένειας.
Κυρίως, για να ενταθεί η οργάνωση της πάλης «από τα κάτω», να δυναμώσουν οι διεκδικήσεις για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα του πολέμου και της ακρίβειας, έχοντας συνείδηση ότι δεν υπάρχουν «σωτήρες», ότι ο ίδιος θα σώσει τον εαυτό του με την αλληλεγγύη, τον αγώνα, την αντίσταση, την πάλη στην κατεύθυνση της ανατροπής.
Ηδη η μάχη δίνεται με την πρόταση πάλης των σωματείων για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που περιλαμβάνει από τη μία διεκδικήσεις για αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα και από την άλλη μια σειρά από προβλέψεις που αμφισβητούν τους αντεργατικούς νόμους των τελευταίων ετών, αξιοποιείται για να ανοίξει «στα γεμάτα» η συζήτηση σε κάθε σωματείο τις επόμενες μέρες με παρακαταθήκη την απεργιακή μάχη.
Για να προσανατολιστεί αυτή η συζήτηση όχι εκεί που θέλουν η κυβέρνηση, η εργοδοσία και τα συνδικαλιστικά τους στηρίγματα, στο «πόσα αντέχει να χάσει ο εργαζόμενος», αλλά για να δοθεί επιθετική, αγωνιστική διέξοδος στο «δεν πάει άλλο».
Μέσα από την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς, για κατοχύρωση σύγχρονων δικαιωμάτων δυναμώνει η αναμέτρηση με μια πολιτική που «δεν αντέχει» τα ουσιαστικά μέτρα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος, ακριβώς επειδή έχει σε πρώτο πλάνο την προστασία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο αγώνας αυτός δίνεται σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς, όπως στους Οικοδόμους, στο λιμάνι της COSCO, στον Τουρισμό - Επισιτισμό, στα Τρόφιμα κ.α., δείχνοντας τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν τα σωματεία και σε άλλους χώρους. Πρέπει να είναι καθαρό ότι σε αυτές τις συνθήκες, κάθε υποχώρηση στο κάλεσμα της εργοδοσίας «τα κεφάλια μέσα» θα πληρωθεί πανάκριβα από την εργατική τάξη.
Σε συνθήκες που τα αστικά επιτελεία από τη μία κάνουν κήρυγμα «συναίνεσης» στον λαό και από την άλλη τροφοδοτούν τη συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας, γίνεται φανερό ότι έρχεται πραγματικό «σφαγείο» για τον λαό. Γι' αυτό, η μεν ΝΔ προπαγανδίζει τα ψίχουλα που δίνει «όσο αντέχει η οικονομία», ο δε ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί σφοδρά για την «κοινωνική συνοχή» και επικαλείται την ικανότητά του να χειραγωγεί τις λαϊκές αντιδράσεις και όλοι μαζί «αγωνιούν» για να κρατήσουν στον πάτο τον πήχη των απαιτήσεων του λαού.
Τίποτα δεν τελειώνει αύριο, όλα αρχίζουν. Οι επόμενες μέρες και βδομάδες πρέπει να σημαδευτούν από τη μαχητική είσοδο νέων δυνάμεων στην πάλη, να μην υπάρχει χώρος, κλάδος, γειτονιά και πόλη που δεν θα εκφραστεί η κοινή συντονισμένη δράση Σωματείων και μαζικών φορέων με διεκδικήσεις σε σύγκρουση με την πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Ολοι στην απεργία αύριο, όλοι στον αγώνα της κλιμάκωσης από την επόμενη κιόλας ώρα. Για να σταλεί το μήνυμα ότι ο λαός «δεν βάζει άλλο πλάτη», δεν πληρώνει άλλο για τα κέρδη του κεφαλαίου, ούτε για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Βγαίνει μπροστά για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.
Αναδημοσιευεται από την στήλη «Η Άποψή μας», της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», Τρίτη 5 Απρίλη 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου