Πουλάνε φούμαρα για τις συμβάσεις

Με απανωτές παρεμβάσεις, η κυβέρνηση προσπαθεί να πλάσει την εικόνα ότι διαπραγματεύεται υπέρ των εργαζομένων για την «ουσιαστική επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», όπως είπε χτες σε συνέντευξη η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου. Η ίδια συμπλήρωσε ότι «πρέπει να βάλουμε μια θετική ατζέντα για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κάτι το οποίο δεν αποτελεί μια "ιδεοληψία" των αριστερών και των προοδευτικών δυνάμεων, αλλά είναι ένα ουσιαστικό ζήτημα δημοκρατίας, αλλά και συστατικό στοιχείο αναζωογόνησης και της αγοράς, από εργαζόμενους που θα έχουν και δικαιώματα και θα έχουν και αξιοπρεπείς μισθούς». Από φανφάρες και αερολογίες, που δεν υπηρετούν τίποτε περισσότερο από το να θολώνουν τα νερά, οι εργαζόμενοι έχουν χορτάσει. 

Ας απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση: Θα επανέλθει ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ για όλους; Θα καταργηθεί ο απαράδεκτος διαχωρισμός των πάνω και κάτω από 25 ετών; Θα αποκατασταθεί η ισχύς των κλαδικών Συμβάσεων έναντι όλων των άλλων (επιχειρησιακών, ατομικών κ.τ.λ.) και η υποχρεωτικότητα για όλους τους εργοδότες, είτε ανήκουν στην Ενωση που υπογράφει τη σύμβαση είτε όχι; Θα καταργηθεί ο κατάπτυστος νόμος για τις ενώσεις προσώπων, που υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις στα μέτρα της εργοδοσίας; Θα αποκατασταθούν οι τριετίες και τα άλλα επιδόματα, ο 13ος και 14ος μισθός στο Δημόσιο; Εννοείται πως τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση. 

Γύρω από αυτά τα αιτήματα, όμως, χρειάζεται να μεγαλώσει η συσπείρωση των εργαζομένων για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση των αντεργατικών νόμων, στην οργάνωση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Δίνουν χρόνο και χώρο

 Ανακοίνωση για τη συμφωνία «Μαρινόπουλου» - «Σκλαβενίτη» - τραπεζών εξέδωσε τη Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ). Οπως γράφει, μαζί με το επιχειρησιακό σωματείο, «παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά το σχέδιο διάσωσης, σύμφωνα με όσα έχουν δημοσιοποιηθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο (...) για εμάς τα βασικά και αποκλειστικά κριτήρια ήταν και εξακολουθούν να είναι η εξασφάλιση του συνόλου των θέσεων εργασίας και η πλήρης διασφάλιση των μισθολογικών, ασφαλιστικών και εν γένει εργασιακών δικαιωμάτων (...) Στην κατεύθυνση αυτή εκτιμούμε ότι όποια λύση - εφόσον και εάν έχει ως προαπαιτούμενα όλα τα παραπάνω - κινείται σε θετική κατεύθυνση». 

Η Ομοσπονδία, όπως και το επιχειρησιακό σωματείο, δεν έχουν πάρει μέχρι σήμερα ούτε μια αγωνιστική πρωτοβουλία για τους εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι για ενάμιση μήνα. Αντίθετα, εξαντλούνται σε «συμφωνίες» με την εργοδοσία, χωρίς μάλιστα να έχουν γνώση του «σχεδίου διάσωσης», όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται. Μ' αυτά και μ' αυτά, πλησιάζει η 21η Σεπτέμβρη, οπότε θα κριθεί στα δικαστήρια η ένταξη της «Μαρινόπουλος» στον πτωχευτικό κώδικα και μαζί η τύχη των εργαζομένων, αφού εκεί προφανώς θα αποκαλυφθεί τι προβλέπει το «σχέδιο διάσωσης» για το προσωπικό.

 Εως τότε, εργοδοσία και εργοδοτικός συνδικαλισμός, ο καθένας με τον τρόπο του, κρατούν τους εργαζόμενους σε στάση αναμονής, δίνοντας πολύτιμο χώρο και χρόνο στους επιχειρηματίες του λιανεμπορίου να ξεδιπλώσουν τους αντεργατικούς τους σχεδιασμούς...

Ανέξοδες δηλώσεις

Χρειάζεται να γίνουν περισσότερα για να αυξηθούν οι μισθοί και να μειωθεί η ανισότητα στην παγκόσμια οικονομία, δήλωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, κατά την ολοκλήρωση της συνόδου των G-20 στην Κίνα. Είχε προηγηθεί ενημερωτικό σημείωμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που καλούσε τους ηγέτες των G-20 να αναλάβουν πολύ ισχυρότερη δράση για να ενισχύσουν τη ζήτηση. Αλλά η προτροπή του ΔΝΤ για αύξηση της ζήτησης ως μέσο καπιταλιστικής ανάπτυξης σκοντάφτει. 

Η δήλωση Ομπάμα ότι χρειάζεται αύξηση μισθών, δήλωση που την επαναλαμβάνει συνεχώς εδώ και μερικά χρόνια, αφού και στις ΗΠΑ, που βρίσκονται σε ανάπτυξη, συνεχίζουν να διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες, είναι μια ανέξοδη δήλωση, περισσότερο ευχή, που αποκαλύπτει κάτι όμως ουσιαστικό: ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν φέρνει ούτε αντιμετώπιση της μαζικής ανεργίας, ούτε αύξηση στους μισθούς. Πολύ απλά γιατί το κεφάλαιο αναζητά μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους, νέα πεδία δράσης σε συνθήκες σκληρού διεθνούς ανταγωνισμού. 

Το παράδειγμα των ΗΠΑ δείχνει πως η έξοδος από την κρίση δεν έχει το παραμικρό όφελος για τους εργαζόμενους κι ας υπόσχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη χώρα μας δίκαιη ανάπτυξη με αναδιανομή, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Η πραγματική πρεμούρα

Την «πραγματική εικόνα των εξαγωγών στο α' εξάμηνο του 2016» έσπευσε να δώσει με ανακοίνωσή της η πλευρά του αρμόδιου για το θέμα υφυπουργού Εξωτερικών, Δ. Μάρδα, απαντώντας σε σχετικά δημοσιεύματα και αναλύσεις. Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι «οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και τροφίμων αυξήθηκαν». Οτι «εξίσου σημαντική ανοδική πορεία ακολούθησαν, την ίδια χρονική περίοδο, και οι εξαγωγές ποτών και καπνού». Προσθέτει ότι «η υποχώρηση του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών (γιατί περιλαμβάνονται και τα πετρελαιοειδή), την περίοδο αναφοράς, οφείλεται κατά κύριο λόγο, στη ραγδαία υποχώρηση της εμπορικής αξίας των εξαγωγών καυσίμων κατά 24% (και όχι τόσο στις εξαγώγιμες ποσότητές τους,) λόγω μείωσης των διεθνών τιμών του πετρελαίου και όχι λόγω πτώσης της ανταγωνιστικότητάς τους». Πίσω από τα τέτοια νούμερα, βέβαια, αναδεικνύεται τι άλλο; η πρεμούρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να επιβεβαιώσει ότι εξασφαλίζει όρους και πεδία παραπέρα κερδοφορίας του κεφαλαίου.

 Ριζοσπάστης