Οι «εχθροί» της συγκυβέρνησης

Μίντια, επιχειρηματίες, κόμματα, κατεστημένα συμφέροντα και άλλα φαντάσματα εξυφαίνουν σχέδια εξόντωσης και ανατροπής της κυβέρνησης: Αυτό επαναλαμβάνεται μονότονα από τα χείλη κυβερνητικών στελεχών, με κάθε αφορμή. 

 

Τι κι αν δεν υπάρχει πλέον ιμπεριαλιστική ένωση και εκπρόσωπος των επιχειρηματιών που να μην έχει δώσει συχαρίκια στην κυβέρνηση για το έργο της; 

 

Μόλις χτες, ο ΟΟΣΑ (την ίδια μέρα που η «Αυγή» παρουσιάζει τους βιομηχάνους σαν εχθρούς του ΣΥΡΙΖΑ) σε έκθεσή του επαινεί την κυβέρνηση επειδή υλοποιεί όλες τις απαιτούμενες φορολογικές μεταρρυθμίσεις. 

 

Μία εξ αυτών, μάλιστα, είναι ότι ο μειωμένος ΦΠΑ πλέον ισχύει για λιγότερα προϊόντα και με λιγότερες εξαιρέσεις (νησιά κ.λπ.). 

 

Τέτοια πολεμική σε κυβέρνηση από «εκπροσώπους του κατεστημένου» χρόνια είχαμε να δούμε...

Ολοι «ομού κι αντάμα»

 

Στη «δήλωση συμπερασμάτων» της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αναφέρεται για το Ασφαλιστικό ότι παρά τις αλλαγές παραμένουν μεγάλα ρίσκα και προβλήματα, ότι το βάρος των μεταρρυθμίσεων έπεσε κυρίως στους υφιστάμενους εργαζόμενους και ότι οι υφιστάμενοι συνταξιούχοι είχαν περιορισμένες μειώσεις και αυτό δεν βοηθά στη διαγενεακή ισορροπία του συστήματος. Επομένως, συμπεραίνει το ΔΝΤ, «χρειάζεται μείωση υφιστάμενων συντάξεων». Οι αναφορές αυτές μας θύμισαν αμέσως το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, στο οποίο αναφέρεται ότι «το Ασφαλιστικό θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια ακόμη να απορροφά πόρους και να δημιουργεί πίεση για αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων (...) Συνεπώς, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να ακούγεται ως ανέξοδη πολιτική προσπορισμού εσόδων, ωστόσο είναι ανέφικτη, δεδομένων των ελλειμμάτων του Ασφαλιστικού (αλλά και της Υγείας), που θα ενταθούν, καθώς ο ελληνικός πληθυσμός γερνά γρήγορα». 

Δηλαδή, αν δεν «μεταρρυθμιστεί» κι άλλο το Ασφαλιστικό, τα προβλεπόμενα από τη συμφωνία πρωτογενή πλεονάσματα είναι ανέφικτα. Σημειώνουμε αυτήν την ταύτιση ΔΝΤ - ΣΕΒ επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το Ταμείο ως τον κακό της διαπραγμάτευσης, που έχει τη δική του «νεοφιλελεύθερη» ατζέντα, ενώ επιβεβαιώνεται ότι με τις θέσεις του αναπαράγει τον πυρήνα των αξιώσεων του κεφαλαίου. Το ίδιο ισχύει και με τα Εργασιακά, για τα οποία ο ΣΕΒ σημειώνει με νόημα στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του ότι είναι «κύριο προαπαιτούμενο της 2ης αξιολόγησης», την ίδια ώρα που το ΔΝΤ πιέζει για επιτάχυνση και διεύρυνση των ανατροπών. 

Οσονούπω, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να δούμε και το ΔΝΤ να συντάσσεται στο εθνικό μέτωπο που συγκρότησε η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, με τη συμμετοχή και του ΣΕΒ.

Ξαναμοίρασμα της πίτας

«Εργαζόμαστε σκληρά (...) προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα φιλικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον που ενθαρρύνει τις επενδύσεις και ξεπερνάει τις αμαρτίες του παλιού κατεστημένου: Τη διαφθορά, τις πελατειακές και παρασιτικές επιχειρηματικές πρακτικές». Είναι μία από τις αναφορές του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, στην ομιλία του στην 71η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που έγινε προχτές. Και αξίζει να την καταγράψουμε γιατί περιέχει ένα μεγάλο μέρος της ουσίας μιας πολιτικής, που επιβεβαιώνει το για ποιον δουλεύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και βέβαια, την πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων ο πρωθυπουργός τη βάζει σε αντιπαράθεση με το «παλιό καθεστώς». Ακριβώς γιατί μία από τις αποστολές της κυβέρνησής του είναι το ξαναμοίρασμα της πίτας σε μια σειρά τομέων και κλάδων της οικονομίας.

Συντονισμός που βρωμάει μπαρούτι

 

20 με 23 Σεπτέμβρη, αρχηγοί ΓΕΝ, Ακτοφυλακών και εκπρόσωποι «διεθνών οργανισμών» από περισσότερες από 110 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ για το 22ο Διεθνές Συμπόσιο Θαλάσσιας Ισχύος («International Seapower Symposium»), με κεντρικό θέμα «Ισχυρότεροι εταίροι στο θαλάσσιο περιβάλλον» («Stronger Maritime Partners»). Οπως αναφέρεται ενδεικτικά από το ΓΕΝ, συζητήθηκαν «θέματα ναυτικής ισχύος και θαλάσσιας ασφάλειας, ενώ το υψηλό επίπεδο συμμετοχής σε παγκόσμια κλίμακα καταδεικνύει τη βαρύτητα που αποδίδεται σε αυτό από την παγκόσμια κοινότητα». Και πώς αλλιώς, εφόσον τα μονοπώλια θέλουν υπό τον έλεγχό τους πλουτοπαραγωγικές πηγές, κοιτάσματα, διαύλους εμπορίου και διαμετακόμισης, ευρισκόμενα σε σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους για τον τέτοιο έλεγχο, προετοιμάζοντας προς τούτο και τις στρατιωτικές τους δυνάμεις, σε μια υπόθεση που σερβίρεται ως «τάξη και ασφάλεια», ενώ στην πραγματικότητα βρωμάει όλο και περισσότερο μπαρούτι για τους λαούς.

Φορμόλη

 

Το τελευταίο διάστημα δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει τον εαυτό της ότι «σπάει αυγά» και ότι δεν διστάζει να συγκρουστεί για να διασφαλίσει τάχα το «δημόσιο συμφέρον». Για παράδειγμα, με αφορμή την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, καμώνεται ότι συγκρούεται με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, προκειμένου να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που κάνει είναι να αναδιανέμει την επιχειρηματική πίτα, με εργαλείο και τις τηλεοπτικές άδειες, αφού ούτε ο χαρακτήρας των Μέσων αλλάζει ούτε, βέβαια, η ιδιοκτησία τους από επιχειρηματικούς ομίλους. Κατά τον ίδιο τρόπο, δηλώνει σε όλους τους τόνους έτοιμη να κοντράρει το ΔΝΤ στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά, για να μην περάσουν οι «ακραία νεοφιλελεύθερες» απόψεις του, όταν η τράπουλα είναι σημαδεμένη για το λαό και οι νέες ανατροπές έχουν συμφωνηθεί από το 3ο μνημόνιο. 

Ακόμα όμως και την αντιπαράθεση με την Εκκλησία, για ένα θέμα όπως η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο σχολείο, που στα περισσότερα κράτη έχει διευθετηθεί εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο αστικών εκσυγχρονισμών, η κυβέρνηση την παρουσιάζει ως αντιπαράθεση στο δίπολο «πρόοδος - συντήρηση», επιχειρώντας προφανώς να ελιχθεί απέναντι στην απογοήτευση που αισθάνεται από την πολιτική της ένα πιο «ριζοσπαστικό» κομμάτι του ακροατηρίου της. 

Ολα τα παραπάνω είναι ο φερετζές της ταξικής - αντιλαϊκής πολιτικής και αυτής της κυβέρνησης, κάθε μέτρο της οποίας αναδίνει τη φορμόλη ενός συστήματος σάπιου μέχρι το μεδούλι.

 Αυτή είναι η πραγματικότητα που πρέπει να δουν οι εργαζόμενοι πίσω από τη χρυσόσκονη που σκορπάει η κυβέρνηση για την πολιτική της...

Ριζοσπάστης