Το γήπεδο που τους βολεύει

Πολύ μελάνι χύνεται αυτές τις μέρες για το αν η κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από τη ΝΔ, για το αν τα Θρησκευτικά θα πρέπει να διδάσκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα σχολεία, για το ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη στην υπόθεση της «Attica Bank». Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ γι' αυτά τα ζητήματα μονοπωλεί σχεδόν την επικαιρότητα και συνοδεύεται από πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες όλων των αποχρώσεων. 

 

Ωστόσο, όσο κι αν ψάξαμε, πουθενά δεν βρήκαμε το απόσπασμα εκείνο από το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, όπου γραφόταν επί λέξει: «Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, οι παρουσιάσεις των πολιτικών αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ταχείας εξόδου από την κρίση και την ύφεση και τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, εστιασμένο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, με περισσότερο σχεδιασμό, λιγότερη παροχολογία και μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τους περιορισμούς του μνημονίου». Δηλαδή, η στρατηγική σύμπλευση των δύο βασικών πόλων της κυβερνητικής εναλλαγής είναι τέτοια, που καθιστά επιμέρους για το κεφάλαιο κάθε άλλη διαφορά τους. 

 

Ετσι εξηγείται σε μεγάλο βαθμό η επιλογή τους να μεταφέρουν την πολιτική αντιπαράθεση στο βολικό γήπεδο της «διαφθοράς», της «εξυγίανσης» του κράτους, της σκανδαλολογίας, για να αποπροσανατολίσουν το λαό και να αμβλύνουν το ταξικό κριτήριο με το οποίο χρειάζεται να κρίνει την πολιτική τους.

 

 Ας το 'χει στο νου όποιος αυτές τις μέρες παρακολουθεί τη μάχη με τους ...ανεμόμυλους που δίνουν τα δυο κόμματα, πάνω σε υπαρκτά ζητήματα, που όμως δεν πρέπει να επισκιάσουν την ταύτισή τους στα «μεγάλα και σπουδαία» για το κεφάλαιο.

Τι σημαίνει;

 

Στα ΜΜΕ διέρρευσε τις προηγούμενες μέρες η εμπιστευτική επιστολή με την οποία η εταιρεία PwC (ενεργεί ως σύμβουλος στη διαδικασία εξαγοράς της «Μαρινόπουλος» από την «Σκλαβενίτης») απευθύνεται στους προμηθευτές της «Μαρινόπουλος» και τους ζητάει να συναινέσουν στο σχέδιο εξυγίανσης. Η επιστολή αυτή είναι ιδιαίτερα αναλυτική σε ό,τι αφορά βασικές πτυχές του σχεδίου, έχει όμως και πολλές γκρίζες ζώνες, κυρίως σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και το μέλλον τους. 

Για παράδειγμα, η συμφωνία προβλέπει να μεταφερθούν στη νέα εταιρεία όλοι οι εργαζόμενοι που είχαν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας στην «Μαρινόπουλος» μέχρι τις 30/6/2016. Σε άλλο σημείο, όμως, εκεί που απαριθμούνται οι οικονομικές υποχρεώσεις, τις οποίες αναλαμβάνει η «Σκλαβενίτης» μέσω της νέας εταιρείας, εμφανίζονται και «οι προβλέψεις αποζημίωσης προσωπικού». Τι σημαίνει αυτό; Μήπως ότι οι αποζημιώσεις για μελλοντικές απολύσεις εργαζομένων στη σημερινή εταιρεία της «Μαρινόπουλος» θα βαραίνουν στο εξής τη νέα εταιρεία; Ο όρος «προβλέψεις» μόνο εκεί μπορεί να παραπέμπει, που σημαίνει ότι αναμένονται απολύσεις μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας. 

Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι ούτε η εργοδοσία, ούτε το επιχειρησιακό σωματείο λένε όλη την αλήθεια στους εργαζόμενους, σε μια προσπάθεια να αποσπάσουν τη συναίνεση στα σχέδιά τους μέχρι να μπει το νερό στ' αυλάκι της συμφωνίας. 

Αλλη μια επιβεβαίωση της ανάγκης οι εργαζόμενοι να βρίσκονται σε ετοιμότητα και αγωνιστική εγρήγορση, να πυκνώσουν τις γραμμές των Επιτροπών Αγώνα στα καταστήματα της Αττικής και του σωματείου της Βόρειας Ελλάδας.

Παλιά και νέα τζάκια... 

 

Δηλητηριώδης μυρωδιά βγαίνει από την αντιπαράθεση του σίριαλ των τηλεοπτικών αδειών, των «πόθεν έσχες», της Τράπεζας Αττικής, μεταξύ κυβέρνησης και αστικών κομμάτων, για το ποιος προάγει τη διαπλοκή και ποιος την «ξεπαστρεύει», αν και αυτή είναι πάντα παρούσα, με δεδομένο ότι η αστική πολιτική υπηρετεί και ενισχύει το κεφάλαιο, στο σύνολό του. Και στην πιο «αθώα» της εκδοχή, υπηρετεί την κλοπή από τους καπιταλιστές του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. 

Αυτή η αντιπαράθεση δείχνει τη σαπίλα του συστήματος, αλλά και την επιδίωξη να εγκλωβιστεί ο λαός στο δίλημμα ποιος είναι πιο πολύ χωμένος στη διαπλοκή. Και όλα αυτά ενώ η αναδιανομή των τηλεοπτικών αδειών είναι μέρος της αναδιανομής άλλων τομέων της οικονομίας ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, ανάμεσα σε «παλιά και νέα τζάκια». Κάτι που άλλωστε ομολογεί ανοιχτά και η «Αυγή» στο κυριακάτικο φύλλο της. Εχουν βγει, λοιπόν, μαχαίρια και για τις άδειες, αλλά κυρίως για το μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας την επόμενη μέρα, στην ανάκαμψη. 

Για το λαό, βεβαίως, το ζήτημα δεν είναι να σταθεί πίσω από «νέα» επιχειρηματικά «τζάκια» ενάντια στα «παλιά». Αλλωστε, έχει πείρα. Πριν παλιώσουν τα σημερινά τζάκια, ήταν κάποτε και αυτά «νέα» και «αυτοδημιούργητα»! Ομως, η εκμετάλλευση των εργαζομένων, οι φοροαπαλλαγές, οι επιδοτήσεις, τα προνόμια καλά κρατούν, γιατί το πρόβλημα είναι η συνολική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. 

Το ζήτημα είναι, λοιπόν, να επιλέξει το δρόμο της αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο (παλιό και καινούργιο) και το κράτος που στηρίζει με προνόμια «παλιά και νέα τζάκια», την ίδια στιγμή που τσακίζει το λαό.

Παράδεισος για τους βιομήχανους... 

 

Η είδηση είναι ότι η υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Θεοδώρα Τζάκρη, κήρυξε την έναρξη λειτουργίας των Ομάδων Εργασίας, για την εξειδίκευση της μελέτης για την ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας που εκπονήθηκε για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας. Οι έξι Ομάδες επεξεργάζονται τα θεματικά πεδία των έξι αξόνων της μελέτης που είναι: 

1. Τόνωση της ζήτησης των φαρμακευτικών προϊόντων. 2. Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. 

3. Στήριξη δραστηριοτήτων Ερευνας και Καινοτομίας. 

4. Αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού. 

5. Διασφάλιση υποστηρικτικών υπηρεσιών και υποδομών. 

6. Βελτίωση Περιβάλλοντος Χρηματοδότησης. Ενας και ένας οι άξονες για την ενίσχυση του τζίρου και της κερδοφορίας των φαρμακοβιομηχάνων.

 Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει δείξει ιδιαίτερο ζήλο γι' αυτούς και οι ίδιοι επίσης για την κυβέρνηση. Τους ετοιμάζει μελέτες, για την ανταγωνιστικότητα και την αναβάθμιση του προσωπικού, δηλαδή φτηνό και καλά ειδικευμένο για να τους αυξάνει το ποσοστό κέρδους. 

Τους χαρίζει ουσιαστικά τα κρατικά ερευνητικά κέντρα και άλλες υποδομές και υπηρεσίες. Τους διευκολύνει στη χρηματοδότηση. Παράδεισος για τους βιομήχανους, δηλαδή...

Ριζοσπάστης